Εκπληκτικός ο τελικός στο Πριγκιπάτο με τον Σέρβο να επικρατεί κατά κράτος, παρά το πρόβλημα τραυματισμού στον αστράγαλο τις προηγούμενες ημέρες και με 6-2, 7-6 σε 1 ώρα και 52 λεπτά να φτάνει πανηγυρικά στη νίκη υποχρεώνοντας τον «βασιλιά» του χώματος στην πρώτη του ήττα έπειτα από 10 χρόνια (!) και μετά από 46 διαδοχικές νίκες και 8 τρόπαια. 

Παρότι η βροχή καθυστέρησε την έναρξη του μεγάλου αγώνα, οι δύο τενίστες φρόντισαν να ανταμείψουν με το παραπάνω θεατές και τηλεθεατές και πολύ περισσότερο ο Νόλε. Εκστασιασμένος και πραγματικά «διαστημικός» ο επικεφαλής της παγκόσμιας κατάταξης και του ταμπλό φρόντισε να μην την… ξαναπατήσει έπειτα από τους τρεις τελευταίους χαμένους τελικούς με τον Ναδάλ.

Στην πρώτη συνάντησή τους μετά στον τελικό του Ρολάν Γκαρός πέρυσι, 3η στο θεσμό (2009, 2012), πάλι σε τελικό και 35η συνολικά, ο Τζόκοβιτς έκανε άπαντες να υποκλιθούν στο μεγαλείο του. Ακόμη και ο πρίγκιπας Αλβέρτος με τη σύζυγό του που παρακολούθησαν μεταξύ άλλων το ματς και που έκαναν στη συνέχεια την απονομή.

Δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον μεγάλο αντίπαλό του βάζοντας από το ξεκίνημα τις βάσεις για έναν μεγάλο θρίαμβο. Το γρήγορο break στην έναρξη του τελικού από τον Νόλε έγινε γρήγορα 3-0 και 5-0, «τελειώνοντας» ουσιαστικά το πρώτο σετ. Ο Ναδάλ μείωσε σε 5-1 και με break έκανε το 5-2, αλλά δεν μπόρεσε να πετύχει τίποτα περισσότερο, σκεφτόμενος πλέον την ανατροπή στη συνέχεια.

Και όντως στο δεύτερο σετ ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του, δεν άφησε τον Τζόκοβιτς να ξεφύγει και μάλιστα με break στο 5ο game πήρε το προβάδισμα με 3-2 και αργότερα με 4-2. Ο Σέρβος όμως είχε αρκετά αποθέματα. Δυνατά χτυπήματα και απίστευτες άμυνες από τον Νόλε που βρισκόταν παντού. Και το 4-2 έγινε έτσι απλά 5-4, μετρώντας πλέον αντίστροφα…. Ο Ναδάλ ισοφάρισε σε 5-5, κατάφερε με break να προηγηθεί με 6-5 κι ενώ είχε την ευκαιρία να στείλει την αναμέτρηση σε τρίτο σετ, το νέο break από τον Τζόκοβιτς και το 6-6 μαρτυρούσε ότι όλα είχαν τελειώσει. Κι όντως το 7-1 του τάι μπέικ τα λέει όλα… Δικαιολογημένα, λοιπόν, φίλησε μετά το τέλος του αγώνα, το χώμα…

Ο Τζόκοβιτς έγινε ο δεύτερος μόλις τενίστας μετά τον Γκιγέρμο Κόρια το 2003 που κερδίζει τον Ναδάλ στο Masters του Μόντε Κάρλο, ενώ πέτυχε την 3η νίκη του σε χωμάτινη επιφάνεια σε 15 συνολικά αναμετρήσεις. Αυτό ήταν το 14ο Masters στην καριέρα του, παίρνοντας τη… ρεβάνς για την εύκολη ήττα του πέρυσι από τον Ισπανό. Μάλιστα, πέρασε μπροστά με τρεις νίκες από τους μόλις τρεις αθλητές που έχουν νικήσει τον Ναδάλ σε τελικό στο χώμα, με τον Φέντερερ να έχει δύο και τον Σεμπάγιος μία.

«Ευχαριστώ που με άφησες να νικήσω»

Ευδιάθετος και με πολλή δόση χιούμορ ο Τζόκοβιτς αναφέρθηκε στη νίκη του, κάνοντας λόγο για το ιδανικότερο ξεκίνημα στη χωμάτινη περίοδο. «Το τουρνουά είναι ξεχωριστό για εμένα, γιατί μένω εδώ. Ράφα, ευχαριστώ που με άφησες μια φορά να νικήσω. Είναι η ιδανική αρχή της χωμάτινης σεζόν. Είναι προνόμιο να παίζεις σε αυτό το κορτ, κοιτάξτε μόνο τη θέα! Ευχαριστώ τους διοργανωτές για την κατανόηση, αφού αποφάσισα την τελευταία στιγμή να λάβω μέρος στο τουρνουά. Προφανώς ήταν η καλύτερη απόφαση στην καριέρα μου!», τόνισε.

Από την πλευρά του ο Ραφαέλ Ναδάλ είπε: «Συγχαρητήρια στον Νόβακ που κέρδισε το αγαπημένο μου τουρνουά. Ευχαριστώ την ομάδα μου για τη στήριξη, η περσινή χρόνια ήταν πολύ δύσκολη. Ευχαριστώ τον κόσμο για τη συμπαράσταση».