Ετσι όπως τα έχει περιγράψει μια μεγάλη Ελβετίδα ψυχίατρος και ψυχαναλύτρια η κ. Ελιζαμπέτ Κιούμπλερ - Ρος, στο βιβλίο της «On Death and Dying» («Αυτός που πεθαίνει», στα ελληνικά). Η κ. Κιούμπλερ – Ρος δεν αναφέρεται στον θάνατο, αλλά στο πώς οι άλλοι, αυτοί που μένουν πίσω, αντιμετωπίζουν την απώλεια του ανθρώπου που έφυγε. Κατά την Ελβετίδα ψυχίατρο, οι πέντε φάσεις που μπορεί να περάσει κάποιος, (και που έγιναν γνωστές ως «Τα πέντε στάδια του θανάτου») περιλαμβάνουν την άρνηση, τον θυμό, τη διαπραγμάτευση, την κατάθλιψη και τελικά τη λυτρωτική αποδοχή. Ολα αυτά τα θυμήθηκα λόγω του υποβιβασμού της ΑΕΚ.

Eχει ενδιαφέρον ότι η καταγραφή των συγκεκριμένων σταδίων βρίσκει εφαρμογή σε κάθε φάση απώλειας. Απώλεια δεν είναι μόνο ο θάνατος. Μπορεί να είναι μια απόλυση ή ένας χωρισμός, μπορεί να είναι μια αρρώστια, μπορεί να είναι μια αναγκαστική αλλαγή στη ζωή σου που προκαλείται από μια μετακόμιση ή μια φυγή, μπορεί να είναι συνώνυμο της προδοσίας ή μια χρεοκοπία. Μπορεί, όπως στην προκειμένη περίπτωση, κι ένας υποβιβασμός: αυτό που η Κιούμπλερ περιγράφει είναι η επούλωση ενός τραύματος και όχι μια διαδικασία θεραπείας. Δεν εμπεριέχουν οδηγίες χρήσης οι παρατηρήσεις της, αλλά απλά περιγράφουν κι εξηγούν την άβυσσο. Η ΑΕΚ βρίσκεται στην άβυσσο.

Δάκρυα

Την περασμένη εβδομάδα υπήρξαν πολλοί φίλοι που μου έστειλαν μηνύματα γεμάτα δάκρυα για τον υποβιβασμό της ΑΕΚ. Τα διάβασα, τα κράτησα, δεν τα δημοσίευσα, είπα να μην ενδώσω στο μελό και τα άφησα στην άκρη. Επειδή όλα στη ζωή μας τρέχουν πλέον πολύ γρήγορα, μια εβδομάδα ύστερα και έπειτα από την ήττα στο Περιστέρι, διαπιστώνω πως η οικογένεια της ΑΕΚ, μετά τη φάση της άρνησης της πραγματικότητας και της διαφυγής στο μελό (που είναι πάντα ένας τρόπος ηρωοποίησης ή ωραιοποίησης του κακού που μας βρήκε…) έχει περάσει σε μια φάση θυμού: εδώ και δύο μέρες ακούω από πολλούς – πρώτα από όλα από απλούς οπαδούς της ομάδας – ότι το κύριο τώρα είναι να αναζητηθούν και να αποδοθούν ελπίδες, να γίνει ένα είδος κάθαρσης, να πληρώσουν όσοι την ομάδα την έφτασαν έως εδώ και άλλα τέτοια, τα οποία δεν είναι καθόλου ψύχραιμα, αλλά είναι προβλεπόμενα. Συντελέστηκε μια αθλητική καταστροφή – η μεγαλύτερη που πραγματικά θυμάμαι. Είναι λογικό ο κόσμος να έχει ακόμα θολωμένο μυαλό και νεύρα.

Πρόταση

Δε θέλω να μπω στη διαδικασία των υποδείξεων του τι πρέπει να γίνει, ούτε να το παίξω κι εγώ κάτοχος μιας κάποιου τύπου πρότασης για το μέλλον: ρόδινο μέλλον δεν βλέπω να υπάρχει κι ό,τι ακούω με προβληματίζει και δεν μου αρέσει. Κυρίως φοβάμαι ότι ο πόνος του υποβιβασμού δεν θα φέρει δυστυχώς ούτε συσπείρωση, ούτε ομόνοια, ούτε αγάπη στην πολυδιχασμένη οικογένεια της «Ενωσης» - όπως ακριβώς δεν τα έφερε αυτά ο μεγάλος κίνδυνος. Στα δικά μου μάτια δεν υπάρχει κανείς αθώος, πλην του απλού ΑΕΚτζή που και φέτος αγόρασε εισιτήριο διαρκείας, συμπαραστάθηκε κόσμια στην ομάδα, ανέβηκε στο ΟΑΚΑ με βροχές και κρύο και στο τέλος έκλαψε. Από σεβασμό απέναντι σε αυτό τον άνθρωπο θα μείνω στην άκρη και βουβός, ελπίζοντας σε εξελίξεις και παρακολουθώντας τι συμβαίνει. Αλλά δεν πρόκειται να προβάλω ούτε λύσεις μαγικές, ούτε δικηγόρους που ξέρουν τι είναι καλύτερο για την ομάδα, ούτε σχέδια ανθρώπων που αυτό τον καιρό της κατάρρευσης έλαμψαν διά της απουσίας τους.

Ενοχή

Από την πικρή ιστορία της εφετινής ΑΕΚ κρατάω ως συμπέρασμα την κοινή ενοχή όλων σχεδόν των εμπλεκόμενων με την καθημερινότητα της ομάδας σε κάθε επίπεδο. Δεν έχουν όλη την ίδια ενοχή, αλλά πλην του απλού κόσμου αθώους δεν βλέπω. Είναι ένοχη όσοι μέτοχοι αρχικά την ομάδα την άφησαν, όσοι έστησαν φέτος μια ομάδα με την άμυνα της Καλλιθέας και την επίθεση της Παναχαϊκής, όσοι διαχειρίστηκαν τις τύχες της χωρίς να σέβονται τα αγωνιστικά της, κάνοντας αχαρακτήριστες επιλογές, όσοι φυσικά μπήκαν μέσα και διέκοψαν το ματς με τον Πανθρακικό, όσοι όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα δεν πήραν καμιά πρωτοβουλία για να πιάσουν το τιμόνι, ενώ το καράβι πήγαινε στους υφάλους. Είναι ένοχοι κι όσοι ήταν παρόντες κι όσοι έλειψαν, κι όσοι αποφάσισαν κι όσοι κρύφτηκαν κι όσοι υποσχέθηκαν και δεν έκαναν τίποτα. Είναι ένοχοι και οι παίκτες και οι προπονητές, που δεν άντεξαν το βάρος μιας ιστορικής ευθύνης, είναι ένοχος κι ο Τύπος που από απόγνωση ή κουταμάρα σιγοντάρισε τους Βιντιάδηδες, τους Κοζώνηδες, τους Κινέζους και τους λογιών λογιών σωτήρες.

Αλήθεια

Ας ελπίσουμε ότι γρήγορα θα φτάσουν όλοι στο στάδιο της λυτρωτικής αποδοχής ξεπερνώντας γρήγορα όλα τα άλλα. Η νέα ΑΕΚ πρέπει να ξεκινήσει έχοντας ως γνώμονα την αλήθεια. Αυτή που φέτος χάθηκε σε έναν ωκεανό από προσδοκίες, ψέματα, κρυφτούλι από τις ευθύνες…

Κρίμα

Θα υποστηρίξει την έφεση η ΑΕΚ; Ναι, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς θα υποστηρίξει. Διότι πρωτοβάθμια τουλάχιστον η απουσία του Δημητρέλου από τη διαδικασία ήταν καθοριστική. Ο Δημητρέλος έπρεπε να πείσει τους αθλητικούς δικαστές ότι ως πρόεδρος έκανε ό,τι μπορούσε για να εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες τέλεσης του αγώνα - αλλά πώς να το κάνει, όταν δεν ήταν στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, ενώ ο Δέλας προσπαθούσε να πείσει τον Τριτσώνη να συνεχίσει το ματς; Στον αθλητικό δικαστή η δική του μαρτυρία χρειαζόταν, περισσότερο από αυτή του Δέλλα. Οι συνθήκες διεξαγωγής αγώνα είναι ευθύνη της διοίκησης. Αυτή ελέγχεται, αν το γήπεδο γίνει κόλαση κι όχι ο εκάστοτε προπονητής. Αν ήταν αλλιώς, κάθε φορά που γίνονταν επεισόδια σε γήπεδο, δεν θα τιμωρούνταν (ποικιλοτρόπως…) οι ΠΑΕ, αλλά θα παίρναμε το δίπλωμα του προπονητή!

Ο Δημητρέλος για την απουσία του τις κρίσιμες στιγμές έχει κάποια δίκαια: κι εγώ πιστεύω ότι αν εμφανιζόταν, ίσως κινδύνευε από το αγριεμένο πλήθος. Ωστόσο αυτή η απουσία δεν καλύπτεται με κουταμάρες όπως η επίθεση στη Νova (η οποία μετατράπηκε σε απολογία σε χρόνο ρεκόρ…) ή επιστολή στην ΕΠΟ από την οποία ζητεί να ανοίξει το τηλέφωνο του Τριτσώνη! Τι είναι η ΕΠΟ; Εισαγγελική αρχή; Και πώς θα το κάνει αυτό, ακόμα και αν μπορούσε, από τη στιγμή που η απόφαση των αθλητικών δικαστών της Λίγκας, πρωτόδικα τουλάχιστον, δικαιώνει τον διαιτητή; Τι θα του πουν δηλαδή του Τριτσώνη; Εκανες τη δουλειά σου όπως πρέπει και φέρε το τηλέφωνο να μάθουμε ποιος σε συμβούλευσε σωστά; Τι νόημα έχει;

Τη λύση στο ζήτημα της ΑΕΚ την έδωσε ο αγωνιστικός χώρος: δυστυχώς η ήττα στο Περιστέρι υπήρξε καταδικαστική. Οχι για την ΑΕΚ. Αλλά καταδικαστική για όσους διαχειρίστηκαν τραγικά τα αγωνιστικά της…

Προσεχώς μπαράζ

Εγραφα πρόσφατα ότι είναι λάθος η αδειοδότηση των ομάδων να μη γίνεται πριν τα πλέι oφ. Μου έλεγαν από τη Λίγκα ότι διαφωνούν γιατί τα πλέι oφ είναι αγώνες κατάταξης. Τελικά ΠΑΟ και Ξάνθη ισοβάθμησαν στην έκτη θέση και δεν ξέρουμε ποιος από τους δύο θα παίξει στην Ευρώπη, αν κάποιος από τους πέντε πρώτους δεν αδειοδοτηθεί. Θα περιμένουν Ξάνθη - ΠΑΟ να ολοκληρωθεί η διαδικασία αδειοδότησης στις 31 Μαΐου για να δουν αν θα παίξουν Ευρώπη; Τρελό μοιάζει. Ας παίξουν ένα μπαράζ κατάταξης τώρα. Κι ας φροντίσουν του χρόνου, προτείνω, να γίνονται οι αδειοδοτήσεις πριν από τα πλέι oφ...

Πηγή: SportDay