Διακρίνω πλέον κακία γύρω από τον ΠΑΟΚ. Ναι, κακία, μίσος για τον ομοϊδεάτη. Οπαδός με οπαδό, οπαδός με δημοσιογράφο, παράγοντας με οπαδό, παράγοντας με δημοσιογράφο. Παίκτης με δημοσιογράφο και το ανάποδο.

Από τη μία είναι η κρίση. Σίγουρα τα νεύρα όλων είναι τεντωμένα αλλά αντί να εξωτερικεύουμε το μένος μας σε αυτούς που ευθύνονται πραγματικά, υπάρχει αλληλοσπαραγμός. Εμφύλιος.

Από την άλλη ο νεοπλουτισμός. Πολλοί δεν μπορούν να προσαρμοστούν στην ιδέα πως ένας κάνει κουμάντο.

Υπάρχει και η ανασφάλεια των εμπλεκόμενων. Όταν είσαι παράγοντας ή παίκτης του ΠΑΟΚ δεν θέλεις να φύγεις τώρα από την ομάδα. Πληρώνει ο άλλος πρώτη του μηνός. Οποιαδήποτε κριτική ασκείται, μετράει επί πέντε στο μυαλό αυτού που τη δέχεται.

Υπάρχει και η ζήλεια. Γιατί αυτοί να πληρώνονται τόσα πολλά στην ώρα τους και εγώ να πεινάω; Ναι και αυτά τα ερωτήματα παίζουν ενδόμυχα. Ανεξάρτητα από το αν το παραδεχόμαστε ή όχι.

Το εγώ έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Τα δικά μου πιστεύω, είναι ανώτερα από τα δικά σου. Και για να τα επιβάλω θα κάνω τα πάντα. Θα πω ψέματα, θα σε φθείρω, θα σε σκίσω.

Όταν η λάσπη φεύγει χωρίς σκέψη, τότε ο ΠΑΟΚ μειώνεται. Λάσπη εγώ, λάσπη ο άλλος, λάσπη γενικά. Αποδυναμώνεσαι γιατί ο πραγματικός εχθρός δεν βρίσκεται μέσα σου. Και στα μάτια του δείχνεις προβληματικός.

Ας πάρουμε παραδείγματα. Αυτό που με έβγαλε από τα ρούχα μου πχ, ήταν η φωτό του Κλάους από τα μπουζούκια. Την ανέβασε κάποιος στο facebook χωρίς να αναφέρει πως είναι από τον Δεκέμβρη. Ο συνειρμός έγινε. Ο Κλάους πήγε μπουζούκια μετά το κλαρίνο της Τρίπολης.

Την Τρίτη που πέρασε, ο Κλάους γλίτωσε από σπόντα το λιντσάρισμα, επειδή ενός του καύλωσε να σηκώσει μια φωτό και να πείσει πως το κωλοπαίδι εμείς κλαίμε και αυτό πήγε στα μπουζούκια.

Δεν υπερασπίζομαι τους παίκτες, αλλά εδώ μιλάμε για την στοχοποίηση ενός παίκτη με ψεύδη μόνο και μόνο για να καλυφθεί το κοινό αίσθημα.

Δηλαδή να σακατέψουμε τον Κλάους να ξεσπάσουμε βρε αδερφέ για τα… κοπρόσκυλα που έχασαν τον ημιτελικό.

Το μένος προς τον Κλάους δεν είναι τυχαίο. Είναι δικός μας και σε αυτόν χτυπάει η ζήλεια περισσότερο. Το ότι αυτός έγραψε 22 παστέλια φέτος, μάλλον περνάει στο ντούκου. Το ότι με τη συμπεριφορά μας τον διώχνουμε από τον ΠΑΟΚ, δεν απασχολεί κανέναν πλέον. Έχουμε λεφτά… θα πάρουμε άλλον.

Ωραίος ΠΑΟΚ, αυτός που ονειρευόμασταν, γεμάτος ψέμα, ίντριγκα και μίσος. Πάμε για πρωτάθλημα, θα τους τσακίσουμε όλους.

Κοροϊδεύαμε τους άλλους για τις ρήξεις με τους πρώην τους. Παίκτες, προπονητές. Στη περίπτωση Δώνη, το ίδιο κάνουμε. Μου θυμίζουμε Άρη. Τζάμπα τους κορόιδευα, έγινα ένας από αυτούς.

Πάμε στα δικαστήρια για να βγάλουμε άκρη. Χαλάμε το όνομά μας που το φτιάξαμε με κόπο όταν δεν είχαμε χρήμα. Κανένας που έφευγε δεν είχε να πει κάτι παρότι ήταν απλήρωτος. Και αυτοί που δημιούργησαν αυτή την εικόνα, τρώνε τα μπινελίκια σήμερα αφού δεν πειράζει, έχουμε λεφτά, θα βρούμε άλλους. Τι κι αν τους δημιουργήσαμε εμείς στις δύσκολες στιγμές. Πέρασαν αυτές, όλοι είναι αναλώσιμοι. Και τους βάζω όλους μέσα γιατί άπαντες είναι αναλώσιμοι με κάκιστο τρόπο μάλιστα.

Η παρακαταθήκη της ομάδας με άκρως ποδοσφαιρική σκέψη αναμένεται να βυθιστεί στα… πλούτη. Το χρήμα αγοράζει τα πάντα. Απλά μη μου ξαναμιλήσει κανένας για τις… ρίζες μας.

Θα αναρωτηθεί κανείς τι ακριβώς θέλω μέσα από αυτό το κείμενο. Τίποτα δεν θέλω. Απλά καταγράφω αυτό που αισθάνομαι μήπως και έστω ένας κατανοήσει πως η νοοτροπία μας είναι επιεικώς απαράδεκτη.

Είτε έχουμε λεφτά, είτε όχι, η ιστορία έχει αποδείξει ένα πολύ απλό πράγμα. Όταν ήρθαν επιτυχίες σε αυτόν τον σύλλογο, ήμασταν όλοι αδέρφια. Σε όλες τις αποτυχίες, ήμασταν… κομμάτια.

Καλές γιορτές να χετε όλοι, είτε με μισείτε, είτε όχι…

Πηγή: paok24.com