Ωραίο ήταν το παράδειγμα της Ντόρτμουντ, την οποία ανέφερε ο Γιάννης Αλαφούζος ως μια ομάδα που πριν από λίγα χρόνια ήταν στο χείλος του γκρεμού και πλέον είναι στην κορυφή της Ευρώπης. Ναι, η γερμανική ομάδα δεν χτίστηκε με δαπανηρές μεταγραφές και αλόγιστες σπατάλες, αλλά στηρίχθηκε στα νιάτα και τη σκληρή δουλειά. Τα λεφτά δεν αρκούν για να έρθει η ευτυχία και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον φετινό πλούσιο, αλλά «δυστυχισμένο» ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό δεν υπάρχει. Ωραία όλα αυτά, μόνο που κάπου εδώ αρχίζουν τα «αλλά»:

• Η Ντόρτμουντ έχει μια γηπεδάρα που γέμιζε ακόμα κι όταν η ομάδα δεν έκανε πρωταθλητισμό, για να φτάσει σήμερα στο σημείο να έχει η ομάδα 500.000 αιτήσεις για εισιτήρια για τον τελικό του Λονδίνου. Οι εξέδρες του ΟΑΚΑ φέτος ήταν σαν σκόρπια διαδήλωση και ο Παναθηναϊκός επιστρέφει σε ένα γήπεδο 14 χιλιάδων θέσεων, που το πολύ πολύ σε πρώτη φάση να μεγαλώσει και να πάει στις 17 χιλιάδες.

• Μπορεί η γερμανική ομάδα να μη δαπάνησε αλόγιστα χρήματα, αλλά δεν πορεύτηκε με ετήσιο μπάτζετ 12 εκατ. ευρώ. Ούτε με συμβόλαια που έχουν ταβάνι τις 250-300 χιλ. Αν ήθελε κάποιον παίκτη που έκανε 2, 3 ή 4 εκατομμύρια, είχε την ευχέρεια να τον αγοράσει και παράλληλα η προσοχή που δόθηκε στις ακαδημίες της ήταν σοβαρή και της επέτρεψε να στελεχώσει την πρώτη ομάδα με αξιόλογους παίκτες που δεν της στοίχισαν τίποτα.

• Αν θες να φτιάξεις μια ομάδα νεανική, ποιοτική, που θα παίζει ωραία μπάλα και θα προσκαλέσει τον κόσμο στο γήπεδο, πρέπει να κάνεις σοβαρό σκάουτινγκ. Κάποτε στον Παναθηναϊκό προτάθηκε ο Λεβαντόφσκι, εδώ μας φάνηκε «πουθενάς», τον πήραν οι Γερμανοί και ο ίδιος ο παίκτης έφτασε την ομάδα τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, η δε ομάδα του αν αποφασίσει να τον πουλήσει, μπορεί να πάρει για πλάκα 25-30 εκατομμύρια το λιγότερο. Με σκάουτς τύπου Βαρέλα και πεταμένα λεφτά σε Φορναρόλι, Εσπάρθα, Βελάσκεζ και Κάιπερ, δεν κάνεις δουλειά.

Προχωρώντας παρακάτω κι αφήνοντας πίσω την Ντόρτμουντ, καλή της ώρα εκεί που είναι, πάμε στο θέμα του γηπέδου και του γκάλοπ: ωραίο και ρομαντικό ακούγεται αυτό, αλλά οι ηγέτες οφείλουν να παίρνουν αποφάσεις, με βάση τις ρεαλιστικές οικονομικές δυνατότητες και όχι να ζητάνε «τη βοήθεια του κοινού». Αν ο κόσμος του Παναθηναϊκού είχε συρρεύσει πέρυσι και είχε βάλει στη «Συμμαχία» 10 ή 15 εκατομμύρια, το καταλαβαίνω να ζητάει από εκείνον να αποφασίσει ο Γιάννης Αλαφούζος. Τώρα, μου φαίνεται μια βολική λύση: ο κόσμος πιθανότατα θα ψηφίσει Λεωφόρο για συναισθηματικούς και ιστορικούς λόγους και με μια μικρή επέκταση της χωρητικότητας κάθε όνειρο για νέο γήπεδο θα πάει περίπατο. Μόνο που οι ομάδες δεν μεγαλώνουν μέσα σε μικρά και παλιά γήπεδα, όσες ωραίες ιστορίες κι αν κουβαλάνε.

Τα υπόλοιπα, για μεταγραφές, για τον τρόπο που θέλει ο Αναστασίου να παίζει η ομάδα, για την έναρξη της προετοιμασίας και το προπονητικό τιμ, θα τα δούμε στην πορεία. Καλή επιτυχία να έχουν όλοι όσοι αναλαμβάνουν και γερό στομάχι. Μια τρελή μαντεψιά μόνο θα ήθελα να τολμήσω: ο δικηγόρος που θα υποβάλει τις επόμενες μέρες μηνυτήρια αναφορά για τις κακές διαιτησίες, μήπως λέγεται Αλέξης;

Πηγή: SportDay