Γιατί μιλάμε για περίπτωση που ξεφεύγει από τα κλασικά πλαίσια της όποιας προσπάθειας μεταρρυθμιστικής αλλαγής και εισέρχεται στα πλέον δύσβατα και σκοτεινά μονοπάτια ακροβατώντας ανάμεσα σε νομικές συμπληγάδες. Το «πρέπει να γίνει εξορθολόγηση και αξιοκρατική επιλογή του κόσμου της ΕΡΤ» και του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε με ΦΕΚ» απέχουν πάρα πολύ.

Πέρασα σχεδόν δέκα χρόνια στην ΕΡΤ, στο ξεκίνημα της καριέρας μου πρώτα στο ραδιόφωνο και κατόπιν στην τηλεόραση. Πρόλαβα την εποχή που ο άνθρωπος που δημιούργησε τον μύθο γύρω από το BBC, ο σερ Χιου Γκριν ήρθε και έμεινε για ένα διάστημα κάνοντας προτάσεις για το πώς θα μπορούσε να μετεξελιχτεί σε ένα σύγχρονο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό η ΕΡΤ, αλλά τα όποια μεγαλεπήβολα σχέδια έπεφταν πάνω στους συνδικαλιστές και στη γραφειοκρατική αντίληψη.

Φεύγοντας, μαζί με πολλούς άλλους συναδέλφους επιλέγοντας τον δρόμο για την ιδιωτική τηλεόραση το 1990, είδα με πόνο καρδιάς τον γίγαντα να φαίνεται ξεκάθαρα πως στηριζόταν σε πήλινα πόδια χάνοντας την πρωτοκαθεδρία. Πλην όμως για πολλά χρόνια έδωσε μάχη με αντίξοες συνθήκες και κατάφερε να επιβιώσει χάρη στο μεράκι αρκετών σπουδαίων στελεχών που είχαν μείνει πίσω ή που στο ενδιάμεσο επέλεξαν να επιστρέψουν.

Είναι τόσο λάθος η αντίληψη πως στην ΕΡΤ δούλευαν μόνο βολεμένοι και κοπρίτες. Με ενοχλεί αυτή η ισοπεδωτική τάση που σπρώχνει στον Καιάδα ανθρώπους με σπουδές, με ικανότητες, με μεράκι και με πάρα πολύ μεγάλη προσφορά στη ραδιοφωνία και την τηλεόραση, που ειλικρινά εξανίσταμαι!

Ναι, κάποιοι πέρασαν από θέσεις στην ΕΡΤ και απέτυχαν παταγωδώς, ναι κάποιοι από αυτούς έβαλαν φαρδιά πλατιά υπογραφή σε περίεργες συμβάσεις και κάποιοι που ήταν σε διάφορα πόστα κατασπατάλησαν δημόσιο χρήμα. Ολους αυτούς να βρουν και να τους βάλουν μέσα και ήδη αρκετές υποθέσεις έχουν πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Δεν ήταν πάντως οι απλοί εργαζόμενοι κάθε ειδικότητας που έριξαν έξω το μαγαζί ούτε ήταν αυτοί που θησαύριζαν όπως κάποιοι εργατοπατέρες με πλασματικές υπερωρίες.
Η ΕΡΤ για πολλά χρόνια ήταν το παιχνιδάκι των κομμάτων εξουσίας, του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και βολεύτηκαν αρκετοί μέσα στο ραδιομέγαρο, επειδή ψήφιζαν είτε έτσι είτε αλλιώς. Ομως σε αυτό το σύνολο των 2.600 ανθρώπων πάνω από τους μισούς είναι σκληρά εργαζόμενοι, έμπειροι άνθρωποι, που σε ικανότητες δεν υπολείπονται όσων βρίσκονται στα ιδιωτικά κανάλια. Το σχέδιο του αείμνηστου Χριστοδουλίδη για δημιουργία του σουηδικού μοντέλου το 1988 παραμένει ακόμη και σήμερα το μόνο βιώσιμο μοντέλο για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση πλην όμως δεν λύνεται το πρόβλημα με μεθόδους δικτατορίας! Ούτε επειδή πονάει το δόντι, κόβεις το κεφάλι, γιατί δεν ξέρεις με ποιον τρόπο θα κάνεις αξιοκρατική επιλογή, κρατώντας τους 800 ή 1.000 από τους 2.600 ανθρώπους, φτιάχνοντας έναν άμεσα ανταγωνιστικό κολοσσό απέναντι στα μεγάλα συγκροτήματα Τύπου που διοικούν την ιδιωτική τηλεόραση. Ομως μήπως αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα; Το ότι δηλαδή δεν υπάρχει λόγος να μπαίνει σφήνα η ενοχλητική ΕΡΤ στα σχέδια του κάθε επιχειρηματία;

Όσο για αυτούς που ισχυρίζονται πως η δημόσια τηλεόραση δεν μπορεί να είναι αποστασιοποιημένη και πάντα θα βρίσκεται στο άρμα του κράτους, απλά ας αναλογιστούν ποιο κανάλι πρόσφερε πραγματική ενημέρωση στο ενδιάμεσο διάστημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2012 με νηφαλιότητα, απόσταση από ακρότητες, μακριά από παιχνίδια και χωρίς κραυγές! Φυσικά η ΝΕΤ. Και ο κόσμος την είχε επιβραβεύσει με νούμερα σε όλο εκείνο το διάστημα που μόνο σε περιόδους Μουντιάλ ή EURO βλέπει η δημόσια τηλεόραση την τελευταία 20ετία.

Αυτό δεν ήταν κάτι τυχαίο, αλλά η απόρροια της εξαιρετικά σπουδαίας δουλειάς όλων των ανθρώπων του δημόσιου φορέα που αυτή η ισοπεδωτική λογική της εκμαυλισμένης ελληνική κοινωνίας επιμένει να βάζει όλους μαζί ένα σακί και να αποκαλεί συλλήβδην κηφήνες. Οχι, λοιπόν, με ενοχλεί αυτή η πράξη ασέβειας προς τόσους ανθρώπους, με ένα ΦΕΚ και με μία διαταγή, να ρίχνονται όλοι στην πυρά επειδή κανείς δεν μπορεί να κάνει τη δύσκολη δουλειά του να επιλέξει και να αξιολογήσει ποιοι χρησιμεύουν σε μία εταιρεία.

Και το ακόμη χειρότερο είναι πως η κυβέρνηση με τον τρόπο που λειτούργησε άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, με το πιο εκνευριστικό (μερικές φορές δε και επικίνδυνο) πράγμα να είναι πως επιμένει να αγνοεί την κοινή λογική, η οποία έχω την αίσθηση πως προ πολλού έχει ήδη φύγει μετανάστης από αυτό τον δύσμοιρο τόπο!

ΠΗΓΗ: Sportday

Κοινωνία LIFE