Οι βαθμοί που μαζεύαμε έπειτα από νίκες λίγα χρόνια πριν έγιναν ψίχουλα. Εκεί που καμαρώναμε (και απορούσαμε) επειδή κάποια στιγμή έπαιζαν και τρεις ελληνικές ομάδες στους ομίλους του Champions League, τώρα παρακαλάμε ν’ αρχίσουν να χάνουν οι Ελβετοί, οι Ρουμάνοι και οι Αυστριακοί για να μη μας περάσουν και ξεμείνει ακόμη κι ο πρωταθλητής μας κάποια στιγμή έξω από τα μεγάλα σαλόνια και τα αστεράτα σεντόνια – όπως μας αρέσει να τα λέμε…

 

Ενα μαύρο χάλι το ποδόσφαιρό μας, με την κατρακύλα να συνεχίζεται από το 2004 και μετά, φτάνοντας στο σημείο να βγάζει στην Ευρώπη, εκτός από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, τον Ατρόμητο, τον Αστέρα Τρίπολης, την Ξάνθη, τον Ολυμπιακό Βόλου και κάτι άλλες ομαδούλες που δεν μπορούν να σταθούν καλά ούτε στο πρωτάθλημα.

 

Από την άλλη, έξω ο Παναθηναϊκός, στη Γ΄ Εθνική η ΑΕΚ, έτοιμος για υποβιβασμό ο Αρης και… βλέπουμε.

 

Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και αισιόδοξα, αν βλέπαμε μια προσπάθεια, ή έστω επιθυμία, να αξιοποιήσουν κάποιες από τις μικρές ομάδες μας την ευρωπαϊκή τους παρουσία. Να διαπιστώσουν την όποια δυναμική διαθέτουν αυτή τη στιγμή, να καθίσουν κάτω, να σχεδιάσουν πέντε πράγματα και να προχωρήσουν…

 

Στην πραγματικότητα, μόνο ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει, κι αυτός με το ζόρι, να χρησιμοποιήσει σαν βάση εκτόξευσης την ευρωπαϊκή του παρουσία. Παίρνει «πάντα» με τον άλφα ή βήτα τρόπο το πρωτάθλημα, ακουμπάει πάνω στα βεβαιωμένα έσοδα του Champions League και από κει και πέρα προγραμματίζει πράγματα. Αγοράζει κάποιες φορές ακριβά, δίνει μεγάλα συμβόλαια σε παίκτες, πουλάει καλά σε μερικές περιπτώσεις, και γενικά κινείται σε μια υποτυπωδώς ευρωπαϊκή λογική, καθώς συνήθως τερματίζει 3ος στον όμιλό του και περνάει και στο Europa.

 

Αντίθετα, οι άλλοι έχουν πετάξει, πλέον, στον κουβά με τα σκουπίδια τις ευκαιρίες που τους έδωσε η Ευρώπη.

 

• Ο Παναθηναϊκός, σε ρόλο μόνιμης… αξιωματικής αντιπολίτευσης τα τελευταία 15 χρόνια, διαλύθηκε αφενός επειδή οι οπαδοί του έδιωξαν τον Βαρδινογιάννη και αφετέρου γιατί οι υπόλοιποι μέτοχοι την κοπάνησαν αφήνοντας καμένη γη.

 

• Η ΑΕΚ με εκατοντάδες εκατομμυρίων να έχουν εξαερωθεί βρίσκεται στο… δεν πάει παρακάτω και η προοπτική της είναι για ύστερα από τέσσερα χρόνια και αν…

 

• Και οι υπόλοιποι βάζουν απλά χέρι στα όποια λεφτά μπορούν να εισπράξουν και δεν νοιάζονται για κανένα αύριο. Ετσι που είναι το πρωτάθλημα, σου λένε, θα τη βγάλουμε κουτσά στραβά και θα μας μείνουν λεφτουδάκια στην άκρη.

 

Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει τόσο με τα κακά αποτελέσματα που αναγκαστικά φέρνουν, αλλά με τη νοοτροπία. Κι άλλες ευρωπαϊκές ομάδες, όταν πρωτοβγαίνουν να παίξουν, τρώνε σφαλιάρες, αλλά τις χρησιμοποιούν για να ανέβουν. Δυναμώνουν μέσα απ’ αυτές και εμφανίζονται με τα χρόνια καλύτερες και ανταγωνιστικές. Τίποτα δεν χτίζεται, άλλωστε, από τη μια μέρα στην άλλη. Το ξέρουν και το προγραμματίζουν. Εδώ τίποτα.

 

Ενδιαφέρον παρουσιάζει μόνο το πείραμα του ΠΑΟΚ. Παρά τα εκατομμύρια του Σαββίδη, η ομάδα παρουσιάστηκε εντελώς ευάλωτη στα προκριματικά του Champions League και κατάφερε να αποκλειστεί δύο φορές την ίδια χρονιά.

 

Στην πραγματικότητα δεν έκανε τις κινήσεις που χρειάζονταν για να έχει τύχη. Δεν ασχολήθηκε με την πιθανότητα να φτιάξει ομάδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών για να είναι σε θέση να αρπάξει την ευκαιρία. Και φυσικά άφησε συνολικά κακή εικόνα, βγάζοντας απλά μια καλή προσπάθεια των παικτών που αγωνίστηκαν. Οταν όμως η συνολική ποιότητά τους είναι τέτοια, δεν βγαίνει πουθενά…

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών