Τι παλιοζωή κι αυτή! Για άλλους να είναι τα ντόρτια κι οι διπλές, γι΄ άλλους οι εξάρες και για όσους δεν έχουν θέση στα "ερυθρόλευκα πάρτι", οι …παραιτήσεις. Και έπονται και απολύσεις και μπορεί μέχρι …σχισμένα πτυχία προπονητικής. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι με τούτο τον αγριεμένο Ολυμπιακό, που όταν ενεργοποιεί φέτος τις επιθετικές κάνες οι σφαίρες θα πέφτουν σαν το χαλάζι και οι αντίπαλοι ανάσκελα στο καναβάτσο.

Ό,τι έπαθε δηλαδή ο "δόλιος" ο Λεβαδειακός, ό,τι συνέβη στη δύσμοιρη την Ξάνθη και με την ταρίφα των πρωταθλητών να είναι απροσδιόριστη! Ειδικά όταν οι "ερυθρόλευκοι" έχουν …όρεξη να σχεδιάσουν το περίγραμμα της απόλυτης διάστασης αυτού που λέμε ότι ο πιο κοντινός αντίπαλος τους στην Ελλάδα απέχει κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα, αρχίζει να γεννάται η απορία για το πού, άραγε, θα σταματήσει το κοντέρ!

Από τα κέφια των παικτών του Μίτσελ εξαρτάται και κατ΄ επέκταση και η τύχη των "απέναντι", όπως συνέβη στην περίπτωση του Καραγεωργίου. Ο οποίος, εικάζω, ότι από σύνδρομο ντροπής "την έκανε", ωστόσο βρίσκω υπερβολική την αντίδρασή του στην "4άρα". Μήπως θα είναι ο μόνος που πρόκειται να υποστεί στην τρέχουσα περίοδο την αδηφάγο διάθεση των Πειραιωτών;

Είπαμε: Όταν θα θέλουν να κάνουν γούστα …αλίμονο σ΄ αυτόν που θα βρεθεί στο διάβα τους! Ο Ολυμπιακός θα …φταίει για πολλά αυτή τη χρονιά. Θα είναι ο "ηθικός αυτουργός" των κακώς κειμένων των αντιπάλων του.

Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε τις άγριες διαθέσεις που έδειξε στη Λιβαδειά, με άλλη μία ευρέων διαστάσεων νίκη, την οποία μάλιστα εξασφάλισε από το πρώτο μισό του αγώνα, απολαμβάνοντας την πολυτέλεια να "καθαρίσει" τη σκέψη του το συντομότερο ενόψει Παρί.

Ανάμεσα στα θετικά που αποκόμισε ο Μίτσελ από το σαββατιάτικο παιχνίδι, ήταν η διάθεση των ποδοσφαιριστών του να συνεχίσουν να ψάχνουν τα γκολ και στο β΄ 45λεπτο – με φυσιολογική εξαίρεση ένα τέταρτο ανασυγκρότησης κυρίως λόγω των δύο αναγκαστικών αλλαγών των δύο ακραίων μπακ) – να δημιουργούν φάσεις, να βγάζουν αυτοματισμούς, να έχουν ποικιλία στην ανάπτυξή τους, να δίνουν θέαμα στο λαό και να αποτυπώνουν τα σημάδια της πολύ καλής, για την εποχή, φυσικής κατάστασής τους, πιέζοντας σωστά και σε όλα τα μήκη του γηπέδου τους Ακρίτες.

Ήταν μια ικανοποιητική πρόβα τζενεράλε σε πολλούς τομείς για την επικείμενη πρεμιέρα του Champions League, όπως και θετικά τα test event ορισμένων παικτών.

Ο Σαμπού Γιαταμπαρέ, λ.χ., που πράγματι φέρει "κοψιά Γιάγια", έδειξε πως πατάει στον αγωνιστικό χώρο και πόσο πολυδιάστατη θα είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα η παρουσία του στο κέντρο.

Ο Βάις – παρότι καταπονημένος κι αυτός, όπως αρκετοί ακόμα διεθνείς – είναι ο επιθετικός με κύρια όπλα την ταχύτητα και τη διείσδυση, τα οποία μπορούν να σμπαραλιάσουν την οποιαδήποτε άμυνα. Ο Σλοβάκος είναι ένας χαρισματικός speed runner, ικανός με ένα ξέσπασμα και μόνο να κάνει να …κουτουλάνε οι αντίπαλοι του!

Ο Ανδρέας Σάμαρης, έγραφα όπως θα θυμάστε από τα πρώτα καλοκαιρινά φιλικά, ότι πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Όσο περνάει ο καιρός αρχίζει να με πείθει αυτό το παιδί ότι μπορεί να αφήσει εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πιθανά και σαν αμυντικός μέσος, θέση που την εμπνεύστηκε ο Μίτσελ, οφείλω να πω, αφού στον Πανιώνιο καθαρό "8άρι", κεντρικός χαφ ήταν ο παίκτης.

Εκπλήξεις Εντινγκά και Μασάντο

Βέβαια από την άλλη, ο Ισπανός τεχνικός με την ευκαιρία να το πω, με έκανε να απορήσω που άφησε εκτός 18άδας τον Εντινγκά. Τη λύση που έψαχνε ένα καλοκαίρι ο Ολυμπιακός για τη θέση του κόφτη, τη βρήκε στο τέλος των μεταγραφών στο πρόσωπο του Κονγκολέζου και παραμονές του ματς με την Παρί Σ.Ζ. όχι μόνο δεν δοκιμάζεται ο Αφρικανός έστω για λίγα λεπτά (σαν τον Γιαταμπαρέ) αλλά δεν βρίσκεται καν στον πάγκο! Υποθέτω ότι για τον Μίτσελ θα ήταν ανέτοιμος, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις από τον ίδιο τον Εντινγκά, που δήλωνε έτοιμος να μπει να παίξει 11άδα.

Οι χρυσές δουλειές των "σιαμαίων" - όπως τους απεκάλεσε ο προπονητής τους - στη γραμμή κρούσης οφείλεται σε μια απίθανη χημεία των δυο τους. Η συνεργασία Σαβιόλα-Μήτρογλου είναι αξιοθαύμαστη και παραπέμπει σε μια πολυετή συνήθεια λες και όχι δύο επιθετικών που συνεργάζονται ένα δίμηνο μόλις!

Αναρωτιέμαι όμως: Χωρίς την παρουσία και του Νταβίντ Φουστέρ στην 11άδα θα ήταν το ίδιο αποτελεσματικό το "φονικό ντουέτο"; Ο Ισπανός είναι η επιτομή θα τολμήσω να πω, του αλτρουισμού και του ομαδικού πνεύματος. Η έκφραση του μόχθου για την προάσπιση του συμφέροντος του συνόλου (πώς αλήθεια να …περισσέψει κι αυτός από τις πρώτες επιλογές για τη σύνθεση;). Μήπως μαζί με τον "καλό στρατιώτη", ο Σαβιόλα και ο "Μήτρο-γκολ" συνθέτουν το …τρίγωνο του διαβόλου, που …ανάθεμα σε όποιον κυλήσει στη δίνη του;

Ακόμα και τον Μασάντο – του οποίου επίσης ήταν για μένα τουλάχιστον έκπληξη η παρουσία του στο ξεκίνημα του αγώνα – τον βοήθησε, τον "έσπρωξε" (και ψυχολογικά) η συνολική εξαιρετική εμφάνιση της ομάδας και πήρε "τα πάνω του". Αισθητά βελτιωμένος, πιο αποφασιστικός, με περισσότερες πρωτοβουλίες. Πεισμωμένο τον είδα να αποδείξει ότι είναι αυτό για το οποίο κόστισε πέρυσι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μεταγραφή. Να δούμε.

Όσο για ενδεχόμενη απουσία του Γκαετάν Μπονγκ από την πρεμιέρα της Τρίτης, θα έλεγα πως όταν υπάρχει ο πλούτος στο back up που ακούει στο όνομα Χολέβας, τότε κανείς δεν χάνει τον ύπνο του. Ωστόσο αν τελικά βγει off ο Καμερουνέζος μπακ θα είναι απώλεια δίχως άλλο, καθόσον διαθέτει το επιπρόσθετο πλεονέκτημα της καλής γνώσης των Παριζιάνων και της αντιμετώπισής τους από το Σαμπιονά.

Υ.Γ.: Και …επισήμως, νομίζω, μετά τη βέβαιη απουσία Σαλίνο (κρίμα γιατί κι ο Βραζιλιάνος ανεβάζει σταθερά την απόδοσή του), ο Γιάννης Μανιάτης επιστρέφει στη φυσική θέση του. Συνεπώς: Και Σάμαρης και Γιαταμπαρέ στο κέντρο την Τρίτη…

Τον "πάνε" τον ΠΑΟΚ

Όχι, δεν θα υποστηρίξω ότι δεν έφυγε δίκαια νικητής ο ΠΑΟΚ από τη Βέροια. Θα πω όμως για όσους αρέσκονται να κοιτάζουν μόνο τη βιτρίνα και όχι το περιεχόμενο, ότι φτηνά τη γλίτωσε από τη "Βασίλισσα του βορρά". Αφού μέχρι τη στιγμή που ανοίγει το σκορ ο Δικέφαλος, χάρη στο Χακόμπο και την αστοχία των κυνηγών τους, δεν έχουν βάλει πρώτοι γκολ οι γηπεδούχοι. Ίσως και δύο ακόμα γκολ. Όπως επίσης και στο 0-1 η Βέροια είχε τις ευκαιρίες να ισοφαρίσει, αλλά κόντρα στη ροή του αγώνα ο ΠΑΟΚ "κλείδωσε" τη νίκη.

Ένας ΠΑΟΚ που είχε την εύνοια της μαεστρικής μεροληπτικής διαιτησίας του Αρετόπουλου, ο οποίος αυτή τη φορά δεν προκάλεσε πανελλήνιο και …οφθαλμιάτρους, όπως πέρυσι στην Τούμπα με τον καταλογισμό των δύο πέναλτι εις βάρος Πλατανιά, αλλά την πήγε …χειρουργείο τη Βέροια χωρίς ιδιαίτερο πόνο…

Και το ξεκαθαρίζω για να μην αρχίσετε να λέτε: Μου αρέσει που τον ΠΑΟΚ τον "πάνε" τα σφυρίγματα. Και κυρίως ότι δεν έχασε από τώρα επαφή με την κορυφή.

Να έχουμε με κάτι να ασχολούμαστε, βρε αδελφέ!