Απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν ήξερε πως θα πρέπει να πάρει το 100% των δυνατοτήτων στο σύνολο των έντεκα παικτών που είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει.
Το ζητούμενο για τον Μίτσελ, αναφορικά με το πλάνο του κόντρα στη γαλλική ομάδα, ήταν αν θα επιδιώξει να παίξει «ταμπούρι» στο πρώτο ημίχρονο και να «χτυπήσει» το παιχνίδι στο δεύτερο επιδιώκοντας και ελπίζοντας έως τότε να είναι μέσα στο παιχνίδι.
Εχοντας διαβάσει εξαιρετικά τον τρόπο λειτουργίας της Παρί και έχοντας κατεβάσει σωστά τόσο το σχήμα όσο και τους παίκτες που το εφάρμοσαν ο Ισπανός τεχνικός αποφάσισε να ακολουθήσει, στη φιλοσοφία, τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο τεχνικός του Ολυμπιακού αποφάσισε το δυνατό ημίχρονο για την ομάδα του να είναι το πρώτο, ζήτησε απο τους «ερυθρόλευκους» να μπουν στον αγώνα και να φορτσάρουν παίζοντας με μυαλό και πίεση επάνω στους Γάλλους που έτσι κι αλλιώς το είχαν το «τουπέ» και αιφνιδιάστηκαν όπως φάνηκε και στην πράξη απο την εκπληκτική παρουσία των πρωταθλητών Ελλάδας που τους έβγαλαν εκτός ρυθμού και κυριάρχησαν στο πρώτο 45λεπτο.
Οι 10-1 τελικές προσπάθειες, τα δύο δοκάρια, ο γρήγορος ρυθμός, η πολύ καλή συνοχή των γραμμών, η μεγάλη δουλειά που έκαναν στον άξονα οι Σάμαρης και Μασάντο και η φρεσκάδα που έβγαζε η ομάδα απέναντι στην Παρί της μιας ουσιαστικής επίθεσης, η οποία όμως μπήκε γκολ, πήγαν τον Ολυμπιακό στα αποδυτήρια με το «φτωχό» 1-1. Ο Μίτσελ από τη μια έβλεπε το πλάνο του να εφαρμόζεται, από την άλλη όμως δεν είχε πάρει αυτά που είχε καταφέρει να πάρει η ομάδα του Βαλβέρδε στα ματς με Ντόρτμουντ και Αρσεναλ για το Τσάμπιονς Λιγκ και με Ρούμπιν και Μέταλιστ για το Γιουρόπα Λιγκ. Το προβάδισμα δηλαδή.
Και τότε ο Ολυμπιακός είχε μπει φουριόζος στο πρώτο 45λεπτο και είχε δει την υπεροχή του να μετουσιώνεται σε αποτέλεσμα. Προχθές αυτό δεν πέτυχε, με αποτέλεσμα το δεύτερο ημίχρονο να φέρει και την αναμενόμενη πίεση της καλύτερης ομάδας που αναμφίβολα διαθέτει η Παρί. Πολλά θα μπορούσαν να αναλυθούν για το τι δεν έκανε ο Μίτσελ, η ουσία είναι όμως πως ανέμενε την οπισθοχώρηση της ομάδας του και είχε στο πλάνο του να ενισχύσει τον άξονα λίγα λεπτά μετά την είσοδο του Κάμπελ στον αγωνιστικό χώρο.
Μια αλλαγή όμως που δεν έγινε ποτέ, λογικά, καθώς ήρθε το 1-2 από τη στημένη φάση και την αδράνεια κυρίως λόγω έλλειψης ενέργειας και καθαρού μυαλού για να αλλάξει τα δεδομένα. Ηταν λογικό ο Ολυμπιακός να μην αντέξει να παίζει σε φουλ ρυθμό σε όλο το παιχνίδι, όπως άλλωστε συνέβαινε και στα μεγάλα ματς επί Βαλβέρδε με τον Ισπανό να διαχειρίζεται το προβάδισμα και να χάνει μόνο με τη Μέταλιστ, που του στοίχισε τότε βέβαια μια πρόκριση.
Η προχθεσινή ήττα του Ολυμπιακού σίγουρα δεν του στοιχίζει μια πρόκριση, άφησε πικρή γεύση για την έκταση αλλά και τον τρόπο που δέχθηκε τα γκολ στην επανάληψη, όμως έδειξε πως μπορεί και καλό ποδόσφαιρο να παίξει και να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο στη συνέχεια. Ο κόσμος πέρσι σε νίκες γιούχαρε και φέτος μετά το 1-4 χειροκροτούσε.
Ο κόσμος κατάλαβε, είδε την προσπάθεια, είδε για 60 λεπτά τον Ολυμπιακό να παλεύει και να βλέπει στα μάτια τον μεγάλο αντίπαλο και επιβράβευσε γιατί ελπίζει πως η συνέχεια θα είναι καλύτερη και από πλευράς αποτελέσματος. Ο Μίτσελ από την άλλη το διάβασε καλά, το χειρίστηκε καλά, αλλά γνώρισε βαριά ήττα. Στο Βέλγιο, σε δύο εβδομάδες, το αποτέλεσμα θα έρχεται πρώτο για τον Ισπανό ανεξαρτήτως εικόνας και εκεί πλέον είναι το μεγάλο του στοίχημα.
Το ρίσκο με τον Βάις που δεν βγήκε
Η επιλογή του Μίτσελ να ξεκινήσει τον Βάις και να αφήσει στον πάγκο τον Κάμπελ τον δικαίωσε απόλυτα με τον Σλοβάκο να είναι από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού στο πρώτο 45λεπτο πετυχαίνοντας και το εξαιρετικό γκολ εκθέτοντας την άμυνα της Παρί. Στην επανάληψη όμως από τα πρώτα κιόλας λεπτά ο Σλοβάκος έδειξε να μην έχει δυνάμεις να αντεπεξέλθει και στην αμυντική ενίσχυση του Μανιάτη που με τον Λαβέτσι πλέον απέναντί του είχε πολύ δύσκολο έργο.
Ο Ισπανός τεχνικός κλήθηκε να επιλέξει κάνοντας την πρώτη αλλαγή προτιμώντας να κρατήσει τον Βάις στον αγωνιστικό χώρο βγάζοντας τον πιο κουρασμένο Ντομίνγκες για να βάλει τον Κάμπελ και να παίξει με ταχύτητα στα άκρα επιδιώκοντας τις αντεπιθέσεις. Πλάνο που δεν του βγήκε, αν και σαν σκέψη ήταν σωστή, καθώς επεδίωξε να ανεβάσει πιο ψηλά την ομάδα. Για αυτό άλλωστε και δεν έβαλε με το... καλημέρα στην επανάληψη κι άλλο χαφ δείχνοντας ξεκάθαρα πως «ταμπουρώνεται», έχοντας άλλωστε μέχρι το 1-2 τον Σάμαρη σε υψηλό επίπεδο και τον Μασάντο επίσης μέχρι το τέλος του αγώνα.
Τα στημένα τον «πληγώνουν»
Μια κακή παράδοση τα τελευταία χρόνια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δημιουργεί ο Ολυμπιακός όσον αφορά τη λειτουργία του στην άμυνα στις στημένες φάσεις. Τα τρία γκολ με τον ίδιο τρόπο από την Παρί στο δεύτερο ημίχρονο που ουσιαστικά δεν έχουν προηγούμενο στη διοργάνωση αναμφίβολα αποτελούν ένα μεγάλο πονοκέφαλο για τον Μίτσελ που προφανώς χρειάζεται να δουλέψει πολύ περισσότερο σε αυτόν τον τομέα σε συνδυασμό βέβαια με την αυτοσυγκέντρωση που οφείλει να δείχνει κάθε παίκτης.
Από κόρνερ άλλωστε και τραγική λειτουργία ο Ολυμπιακός έχασε μια χρυσή πρόκριση στα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ στο ματς με τη Μέταλιστ, ενώ και πέρυσι η Σάλκε είχε πιάσει στον ύπνο τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη κάνοντας το 0-1. Και πέρυσι με τη Λεβάντε στο Καραϊσκάκη ο Μάρτινς είχε σκοράρει μόνος του στην καρδιά της άμυνας του Ολυμπιακού με κεφαλιά μετά από κόρνερ.
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις