Δεν του φτάνει το 60–40

Όλο λέω πως δεν θα ασχοληθώ, αλλά δεν μπορώ θα σκάσω. Η πίεση που ασκούν τα Ολυμπιακά ΜΜΕ και οι ρεπόρτερ τους σε κάθε διαιτητή που συμμετέχει σε αγώνα που δεν κέρδισαν, είναι γελοία.

Ας επαναλάβω πως θεωρώ ότι δεν θα πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα και πως ο Ολυμπιακός είναι μία ακριβότερη ομάδα, με πιο πλήρη χαρακτηριστικά. Αυτός θα το έπαιρνε και με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια. Για παράδειγμα, εγώ πιστεύω πως θα γκελάρουμε στο Γεντί Κουλέ την Κυριακή. Δεν είμαστε έτοιμοι, υστερούμε σε βάθος, ταχύτητα και ποιοτικά χαρακτηριστικά από τον Ολυμπιακό. Αυτά για να μη νομίζει κανένας πως έχω κανέναν ιδιαίτερο νταλγκά επειδή ο ΠΑΟΚ εμφανίζεται ως συνδιεκδικητής του πρωταθλήματος.

Υστερούμε βέβαια και στη παρουσίαση μίας εικονικής πραγματικότητας με τους Ολυμπιακούς των Μίντια και τους δήθεν αντικειμενικούς να περνούν τα μηνύματα που θέλουν οι Πειραιώτες στον μικρόκοσμο της Ελληνικής διαιτησίας.

Τον Ολυμπιακό τον είδα στο Αγρίνιο. Μία ομάδα χωρίς συνοχή, που προσπαθούσε να βρει κάποιες ενέργειες από τους ποιοτικούς της παίκτες για να σκοράρει. Ποδοσφαιρικά είναι λογικό να μην έχει συνοχή αφού έχει αλλάξει σχεδόν η μισή ομάδα. Όμως αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να γκελάρει.

Ο Σιδηρόπουλος έπαιξε 60 – 40 Ολυμπιακό, σε ένα γήπεδο που ο ΠΑΟΚ δέχτηκε επτά κίτρινες κάρτες. Η ομάδα του Μίτσελ βέβαια δεν δέχτηκε καμία, παρότι ο Μασάδο πχ, έκανε τρία μαρκαρίσματα για κάρτα με το τελευταίο να είναι τόσο γεμάτη η κλωτσιά που τραυματίστηκε ο ίδιος.

Επειδή μάλλον όσοι υποστηρίζουν πως ο Σιδηρόπουλος αδίκησε τον Ολυμπιακό, απευθύνονται σε καθυστερημένους, εξηγώ και εγώ σε αυτούς πως όταν δεν βγαίνει κάρτα στην ομάδα σου μπορείς να παίξεις πιο δυνατά, να μη φοβηθείς να πας στο μαρκάρισμα και όταν θα είσαι τζάμπα μάγκας και γίνει καμιά μανούρα, κάρτα τρώνε μόνο οι αντίπαλοι.

Αφήνουμε το θέμα κάρτα και πάμε στο επόμενο. Τα φάουλ. Ο Σιδηρόπουλος δεν έδωσε ένα υπέρ του Ολυμπιακού που έγινε στον Βάις, όμως σε ολόκληρο το παιχνίδι δεν άφησε ούτε μία φάση να περάσει έτσι. Σε αντίθεση με τους Αγρινιώτες που για να πάρουν φάουλ έπρεπε να ματώσουν.

Αυτό που επίσης δεν γράφει κανένας, ήταν τα δύο μέτρα οφσάιντ του Μήτρογλου στη κεφαλιά που έκανε μόνος του στέλνοντας τη μπάλα άουτ. Μάλιστα, μεγαλύτερο σχολιασμό έτυχε η φάση που ο Μήτρογλου σκόραρε από θέση οφσάιντ παρά αυτή που το σημαιάκι δε σηκώθηκε. Αν το γκολ έγραφε, η δουλειά θα γινόταν αλλά η σεντρεφοράρα που κάνει δέκα εκατ. ευρώ θέλει χρόνο για να ζεσταθεί.

Το νταβατζιλίκι που δέχεται αυτή τη στιγμή ο Σιδηρόπουλος, είναι ακραίο και δεν αφορά μόνο τον ίδιο αλλά τη φάρα του, αφού άπαντες γνωρίζουν πως όταν ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει ο διαιτητής θα περνάει δύσκολες στιγμές.

Τη γραμμή την δίνει εκείνο το ματομπούκαλο με το βαμμένο μαλλί που είναι σα περούκα – εκτός κι αν είναι – ο οποίος μέσα από το σάιτ του επηρεάζει τον μικρόκοσμο των διαιτητών. Αυτό το λαμόγιο έβγαλε πάλι προβληματική την διαιτησία του Σιδηρόπουλου – κατά Ολυμπιακού μάλιστα – ενώ έβγαλε λάδι τον… επιβλητικό Στυλιάρα ο οποίος με τον τρόπο που σφύριξε στη Τούμπα προσβάλει όποιον πλήρωσε εισιτήρια. Κάθε επαφή φάουλ υπέρ του Πλατανιά, ποτέ δεν βρήκε ρυθμό το παιχνίδι και ο κακός ΠΑΟΚ παραλίγο να το πλήρωνε.

Μάλιστα, πολλές σοβαρές ιστοσελίδες – υποτίθεται – παίρνουν κλίμα από το λαμόγιο. Ουσιαστικά αντιγράφουν τα κείμενά του για την διαιτησία, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε πως ανήκει στο γκρουπ Ολυμπιακού.

Βέβαια στο κόλπο είναι και η ΚΕΔ με τους παρατηρητές της, η οποία ανέχεται το νταβατζιλίκι στους διαιτητές προφανώς γιατί αυτό αποτελεί στρατηγικό στόχο για να ικανοποιηθούν τα αφεντικά της.

Όλη αυτή η κατάσταση, έχει αγανακτήσει τον κόσμο που σκέφτεται και τον έχει διώξει από το γήπεδο. Και αυτό που φάνηκε στο Αγρίνιο, είναι πως το 60 – 40 υπέρ του δεν είναι αρκετό. Οι άνθρωποι πιέζουν για το 70 – 30, το 80 – 20. Πιέζουν για να κερδίζουν όπως και να χει. Με οποιοδήποτε κόστος. Αρκεί να είναι χαρούμενο το αφεντικό.

Όταν όμως θα φάει άλλα τρία από κόρνερ και εμείς θα πανηγυρίζουμε, μην μας πει κανένας κομπλεξικούς. Κομπλεξικός είναι αυτός που με τους όρχεις άλλου, το παίζει αυτοκράτορας. Κομπλεξικός είναι αυτός που για να πετύχει τον στόχο του, δεν σέβεται κανέναν κανόνα. Που δεν αντιλαμβάνεται τις αξίες του ανταγωνισμού, που η επιχειρηματολογία του είναι τόσο φτωχή όσο και το μυαλό του.