O Τάσος Μαγουλάς γράφει στο blog του για τους βίους αντίθετους των "αιωνίων" στο Final 8 της Ευρωλίγκας...
Δεν είναι ωραίο να νικάς την αδικία; Δεν είναι... άθλιο να αδικείσαι; Ο Παναθηναϊκός απέδειξε ότι η μεγάλη ομάδα ξεπερνά και την κατάφωρη αδικία σε βάρος της. Ο Ολυμπιακός απέδειξε πως μία μεγάλη ομάδα μπορεί να αδικηθεί κατάφορα με θύτη τον εαυτό της.
Εν αρχή ην ο θριαμβευτής της βραδιάς. Αυτός που αδικήθηκε, αλλά έδειξε το μέγεθός του. Έδειξε το πάθος και τη σκληράδα που απαιτείται για να νικήσεις όλους τους αντιπάλους. Κυρίως δε την αδικία. Όχι, όχι, τη διαιτησία. Όλους εμάς, οι οποίοι περισσότερο από ευγένεια δίναμε ελπίδες στους πρωταθλητές Ελλάδας απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Όλους εμάς που μιλούσαμε για θαύμα, έκπληξη, την έλευση της... Δευτέρας Παρουσίας για τη νίκη του Παναθηναϊκού στην Βαρκελώνη.
Εμείς προσπαθήσαμε να μικρύνουμε τον Παναθηναϊκό ανάλογα με το πως θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα όχι με αυτό που πρεσβεύει αυτή η ομάδα. Μικροπολιτικά παιχνίδια για επερχόμενες σφαγές, "α, ου, ουά" σε κάθε φάση, την ίδια ώρα που ο Διαμαντίδης έλεγε ορθά κοφτά ότι ουδέποτε αδικήθηκε. Τι ήξερε; Μικρή ομάδα, στα μάτια μας ο Παναθηναϊκός, θα τη θερίσει ο κολοσσός της Βαρκελώνης. Άλλαξε ο διαιτητής, για όποιο λόγο, νέο κύμα απογοήτευσης και φανατισμού. Αν ένας που μας εμπιστεύεται στο δεύτερο φάουλ του Διαμαντίδη, ξεφορτωνόταν το κινητό του στο κεφάλι του διαιτητή ή του Ναβάρο, αφού του έχουμε γεμίσει το κεφάλι με αμφιβολία, με υποψία, (και δεν είναι η πρώτη φορά) ουσιαστικά καταδίκαζε την ομάδα του, πώς θα μοιραζόταν η ευθύνη.
Όχι αυτός, ο κάθε Παναθηναϊκός της τελευταίας 12ετίας είναι πολύ μεγάλη ομάδα για να ασχολείται με ορισμούς διαιτητών ή να αδικείται. Έχει κερδίσει στα παρκέ τον σεβασμό όλων και κανείς δεν θα τολμούσε να τον αδικήσει. Από την άλλη για την υπεράσπισή μας, όλοι κρίναμε με όσα είχαμε δει έως τώρα και είναι αλήθεια πως οι "πράσινοι" δεν έπειθαν. Εμφανιστήκαμε όμως ημιμαθείς διότι ούτε η Μπαρτσελόνα έπειθε, εν συγκρίσει με πέρυσι ή πρόπερσι, αλλά εκεί εμείς. Στην προσπάθεια να δημιουργήσουμε άλλοθι στην αποτυχία, πανηγυρτζίδικο κλίμα στην επιτυχία. Όπως είπε και ο Ζοτς "είναι φυσικό να βρίσκεται ο Παναθηναϊκός στο φάιναλ φορ".
Για τον αγώνα πολύ καλύτερα τα είπε ο Παντελής Βλαχόπουλος που τον είδε από κοντά. Είναι ένα παιχνίδι που οι αριθμοί μας λένε κάτι συγκλονιστικό. Ένας αριθμός, ενός παίκτη: του Νικ Καλάθη. Όσοι παρακολουθείτε από κοντά τα γραφόμενα στο contra.gr γνωρίζετε την εκτίμηση του γράφοντος στον Ελληνοαμερικανό και την άποψη ότι αυτό το παιδί για να δείξει το ταλέντο του πρέπει να παίζει πάνω από 20-25 λεπτά. Επειδή δεν μπορεί κανείς δημοσιογράφος, ακόμα και ο...υπογράφων, να γνωρίζει καλύτερα από τον "Ζοτς" τα λεπτά συμμετοχής του πλέι μέικερ των "πρασίνων" σε όλη τη διαδρομή μέχρι την τετράδα των αναμετρήσεων με την Μπαρτσελόνα:
at Regal Barcelona 20:45
at Regal Barcelona 25:24
vs Regal Barcelona 22:31
vs Regal Barcelona 34:07
Totals 102:47 / Average 25:41
Top 16
at Lietuvos Rytas 22:21
vs Unicaja 16:50
at Caja Laboral 08:12
vs Caja Laboral 00:07
vs Lietuvos Rytas 02:37
at Unicaja 18:45
Totals 68:52 / Average 11:28
Regular Season
at Power E. Valencia 05:51
vs CSKA Moscow 09:55
at Union Olimpija 05:09
vs Efes Pilsen 22:00
at Armani Jeans Milano 10:32
vs Power E. Valencia 13:03
at CSKA Moscow 10:15
vs Union Olimpija 12:57
at Efes Pilsen 07:13
vs Armani Jeans Milano 19:07
Totals 116:02 / Average 11:36
ια τον Ολυμπιακό ο μόνος που μπορεί να μιλήσει είναι ο Ίβκοβιτς και οι παίκτες του. Αφενός διότι εμφάνισαν το... ελληνικό τους πρόσωπο όπως το δείχνουν τα τελευταία χρόνια στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό. Στην πρώτη αγκωνιά... χαίρετε. Αφετέρου, αυτή η εικόνα της πλαδαρότητας, της απόγνωσης στην πρώτη δυσκολία, η έλλειψη σκληράδας σε συνδυασμό με την παρουσία του Γκόρντον-Λούκας ολοκλήρωσαν το παζλ του αποκλεισμού.
Όχι δεν είναι κάποια μονομανία με το συμπαθέστατο Αμερικανό που ήταν ο κορυφαίος του Ολυμπιακού την Πέμπτη. Έκανε το καλύτερό του παιχνίδι, ξεπέρασε τον εαυτό του και... 16 πόντους αργότερα (προσφορά στην άμυνα και στην οργάνωση) η ομάδα του αποτύπωνε την βραδιά του με έναν ατιμωτικό αποκλεισμό. Στην άλλη πλευρά δύο πολύ καλά παιχνίδια του Μαλίκ Χέρστον (λίγο που τον έχουμε δει στο Όρεγκον και τους Σπερς έδειξε ακριβώς ότι και στην σειρά) έδωσαν στην Σιένα το εισιτήριο για το φάιναλ φορ.
Το κακό είναι πως το πολύ καλό παιχνίδι του Αμερικανού του Ολυμπιακού δεν μπορεί να αλλάξει την ροή ενός αγώνα, δεν γίνεται να ανοίξει διαδρόμους για τον Σπανούλη ή να βοηθήσει τους ψηλούς να παίξουν καλύτερα. Πάνω απ' όλα δεν δίνει τον φόργουορντ ο οποίος θα μπορεί να παίξει άμυνα σε τριάρια και να σουτάρει στην επίθεση. Εδώ δεν ισχύει το ό,τι πληρώσεις παίρνεις, διότι ο Χέρστον δεν πρέπει να είναι ακριβότερος του Λούκας-Γκόρντον.
Όσο για τους Έλληνες; Ο Μπουρούσης που έχει ακούσει τόσα, ήταν ο μοναδικός που κέρδισε μάχες, έδειξε να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της στιγμής μετά από δύο παιχνίδια πάντως όπου δεν βοήθησε. Ο Σπανούλης ήταν πολύ κακός πέφτοντας στην παγίδα της Σιένα και γινόταν χειρότερος με την ζέση του να προσφέρει, ο Παπαλουκάς δεν συμμετείχε ιδιαίτερα στην όλη προσπάθεια κλπ.
Το να κρίνουμε τον Ίβκοβιτς αποτελεί ιεροσυλία μεν, δεν γίνεται όμως να τα έκανε όλα τέλεια. Τρεις σερί ήττες με τον ίδιο τρόπο από τους ίδιους παίκτες σημαίνει ότι δεν υπήρξε βοήθεια από τον πάγκο, ένα εναλλακτικό σχέδιο, κάτι ρηξικέλευθο. Η άμυνα κατέρρεε, Γιάριτς και Χέρστον έκαναν πάρτι καλώντας και τους συμπαίκτες τους, οι "ερυθρόλευκοι" δεν δοκίμασαν τίποτα διαφορετικό στην επίθεση, δεν ρίσκαραν με κανένα από τα τριάρια τους.
Φάνηκε πρωτίστως ο "Ντούντα" συμβιβασμένος με την ιδέα του αποκλεισμού από τον τρίτο κιόλας αγώνα. Φάνηκε. Εν κατακλείδι απέτυχε και αυτός, όπως ο Ομπράντοβιτς παλαιότερα, στην προσπάθεια να παίξει με τρία πλέι μέικερ και αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο σφάλμα του. Ο Ίβκοβιτς είναι έξυπνος άνθρωπος αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν το έδειξε, καθώς δεν έμαθε από τα λάθη κάποιου άλλου, πολλώ δε μάλλον του πνευματικού του παιδιού. Ο "Ζοτς" τα διόρθωσε, ο Ντούντα επέμεινε.
Ο Ολυμπιακός απέτυχε και με πολύ ηχηρό τρόπο, θα βάλουμε όμως ένα αστερίσκο. Όχι στα της αποτυχίας αλλά στο γεγονός ότι θα κριθεί η συγκεκριμένη ομάδα στους τελικούς του πρωταθλήματος και αν θα πάρει τον τίτλο. Γι' αυτό δεν ήρθε η καταστροφή, κάηκε όμως μία από τις...δύο ζωές για φέτος. Τώρα αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα για διοίκηση και ομάδα. Να διαχειριστούν τις 45 ημέρες μέχρι τον τελικό του κυπέλλου και την έναρξη των τελικών.
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις