Από την πρώτη στιγμή που άκουσα το όνομα του συγκεκριμένου πολιτικού(;) κόμματος(;;), τον τίτλο «Χρυσή Αυγή», το πρώτο πράγμα που έφερα στο νου μου ήταν ένα ναυάγιο. Τυχαίο; Την απάντηση μπορεί να τη δώσει το σλόγκαν μιας πολυπαιγμένης τηλεοπτικής διαφήμισης των τελευταίων ετών. Σε μια εποχή που η Ελλάδα ναυαγεί καθημερινά σε ωκεανούς από κουταλιές νερού, σε μια περίοδο εξελισσόμενης παρακμής κατά την οποία βουλιάζει και δεν αλλάζει παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις, οι περισσότεροι κοιτάξαμε γύρω μας μπας και πιαστούμε από καμιά σανίδα σωτηρίας. Από «σανίδες» που σε πολλές περιπτώσεις ήθελαν βρεγμένη σανίδα (όπως και εμείς - μη γελιόμαστε), που αποδείχθηκαν κούτσουρα ή ξύλα απελέκητα, αλλά τουλάχιστον ...ήταν σανίδες.

Ωστόσο, κάποιοι εξ ημών γραπώθηκαν -πάνω στην απελπισία, την άγνοια, την ανοησία ή και την επιθετική φύση τους- από βαρίδια κι από τις παλιές, ανακυκλωμένες, σάπιες λαμαρίνες πλοίων που είχαν βουλιάξει χρόνια νωρίτερα, παρασέρνοντας μαζί τους στον πάτο ολόκληρες γενιές ανθρώπων, εκατομμύρια ψυχών, εξαιτίας μιας τρέλας που κάποιοι πίστεψαν και ασπάστηκαν χωρίς -στις περισσότερες των περιπτώσεων- να φαντάζονται τι θα επακολουθούσε. Σε όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα επ΄ αυτού κι επειδή το θέμα μας είναι ένα κυριολεκτικό ναυάγιο κι όχι μια πολιτική θεώρηση των πραγμάτων, θα πρότεινα να διαβάσετε το βιβλίο του Έρικ Λάρσον, «Στον κήπο με τα θηρία: Ένα συναρπαστικό χρονικό της ανόδου του Τρίτου Ράιχ». Το ανησυχητικό χρονικό της εξέλιξης του ναζισμού σε κάτι που ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν τότε, σε κάτι που εν τέλει κανείς νοήμων άνθρωπος δεν θέλει να ξαναζήσει...

Στο θέμα μας... Πριν από 30 χρόνια και κάτι, στις 23 Φεβρουαρίου του 1983, η Χρυσή Αυγή μας είχε απασχολήσει μαζικά για πρώτη φορά. Ήταν ένα επιβατικό πλοίο που κατασκευάστηκε το 1970 στην Ιαπωνία για λογαριασμό της εταιρίας του Αυγούστου Πολέμη και βυθίστηκε εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ στην περιοχή του Κάβο Ντόρο. Όπως διαβάζουμε στη «γουικιπίντια» αλλά και σε δημοσιεύματα της εποχής, το βαπόρι «αναχώρησε από το λιμάνι της Ραφήνας κάτω από δυσμενείς καιρικές συνθήκες με προορισμό τα νησιά Άνδρο-Πάρο-Νάξο μεταφέροντας εννιά βυτιοφόρα οχήματα με φορτίο υγρών καυσίμων και 4 φορτηγά. Στις 23/2/83 και ώρα 18:30, 2 μίλια μακριά από τη νησίδα "Μαντήλι" και ενώ έπνεαν άνεμοι 8 μποφώρ, το πλοίο πήρε απότομα κλίση εξαιτίας της μετατόπισης των οχημάτων στο γκαράζ με αποτέλεσμα να αρχίσουν διαδοχικές εκρήξεις εξαιτίας της μετατόπισης των καυσίμων στα βυτία. Αρκετοί επιβάτες για να γλυτώσουν από τις φλόγες έπεσαν στο νερό και μερικοί πνίγηκαν. Από τις εκρήξεις που έγιναν δημιουργήθηκε ρήγμα που προκάλεσε την βύθιση του πλοίου τρεις ώρες αργότερα. Στο σήμα κινδύνου που εξέπεμψε το πλοίο ανταποκρίθηκαν το "Χρυσή Άμμος", το ρωσικό "Σάμπυ Ράμπατ" και το ρουμανικό "Μπολντεϊν" καθώς και το "Καστριανή Κέας". Αργότερα έφθασαν στο σημείο του ατυχήματος και δυο πλοία του πολεμικού ναυτικού. Από τους 42 συνολικά επιβαίνοντες σώθηκαν μόνον οι 14»!

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Πολιτική LIFE