Για τον κύκλο αίματος που έχει ανοίξει εδώ και μήνες, δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Αίμα δεν τρέχει μόνο όταν κάποιος ξεψυχά. Αίμα είναι και του μαχαιρωμένου, αυτού που χαροπαλεύει, βία ασκείται και στον τρομοκρατημένο, τον βιασμένου ψυχολογικά. Αυτό που ίσως χρειάζεται επισήμανση, είναι ότι το ξύλο δεν πέφτει στο γήπεδο ή στο παρκέ. Το ξύλο πέφτει όπου να’ ναι. Συγγνώμη, λάθος. Και μάλιστα, σοβαρό. Η λέξη «ξύλο» συνιστά στην προκειμένη περίπτωση απαράδεκτο εξωραϊσμό όσων συμβαίνουν. Ξύλο παίζαμε μικροί στις αλάνες. «Παίζαμε»! Ξύλο έπεσε τις προάλλες στο Αιγάλεω – Πανιώνιος. Σύρραξη πέντε – δέκα λεπτών, «ψιλές», βρισιές, γεια σας. Ξύλο θα παίξει ο καθένας μας για μικρές, καθημερνές αφορμές αν τον πιάσει η τρέλα του. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι ξύλο. Είναι και δολοφονικές επιθέσεις και παράνοια στο «δεν με νοιάζει τι θα γίνει»!

Διαβάστε τη συνέχεια στο Gazzetta.gr