Περισσότερο όμως από εμένα πρέπει να λυπάται ο Αντώνης Σαμαράς. Από το ποδόσφαιρο μέχρι την Eurovision η Ελλάδα χρειάζεται όσο το δυνατόν περισσότερες επιτυχίες ώστε το ηθικό να μένει ψηλά. Από την άλλη όμως χαίρομαι ότι την πρόκριση πήρε η Βοσνία. Οχι για τη συγκεκριμένη χώρα αλλά επειδή είναι αξέχαστη η πρώτη μεγάλη επιτυχία.

Οσοι είναι μεγαλύτεροι θα θυμούνται πώς κάναμε την πρώτη φορά που είχαμε προκριθεί σε Μουντιάλ. Η Ελλάδα το 1994 είχε βγει από την οικονομική και πολιτική κρίση του ’89 και ως συνήθως ξεφύγαμε. Να τα γραμματόσημα να δείχνουν έναν αρχαίο να κάνει γονατιές με ένα τόπι, για να λέμε ότι εμείς είμαστε που ανακαλύψαμε το ποδόσφαιρο, να το «Γεια σου Ελλάδα» με τον Γιάννη Πάριο και να το μεγάλο ταξίδι της Εθνικής στην Αμερική με όλους τους φίλους Λιάνη, που είναι περισσότεροι και από του Ζιντάν. Καλή διασκέδαση, λοιπόν, στους Βόσνιους. Και δεν υπάρχει φορά σαν την πρώτη φορά.

Μιλώντας για Εθνική και ύμνους. Αυτόν τον ύμνο της Εθνικής που θα συνέθετε ο Θεοδωράκης σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου τον πλήρωσε η ΕΠΟ, η ΓΓΑ ή όποιος τον είχε παραγγείλει ή χρωστάνε ακόμα τα λεφτά και γινόμαστε ρεζίλι στους ανθρώπους;
Η διαδρομή για τη δουλειά με φέρνει να περνάω μπροστά από το κτίριο της ΕΡΤ στη Μεσογείων. Ανάμεσα στα πανό που έχουν γεμίσει τα κάγκελα το εντυπωσιακότερο είναι του κινήματος «Δεν πληρώνω». Να στηρίζει ένα κίνημα την ύπαρξη ενός κρατικού οργανισμού που σε υποχρέωνε να πληρώνεις μέσω τέλους στον λογαριασμό της ΔΕΗ, δείχνει και τη λογική του.

Εδώ και κάποιο καιρό ο Γιάννης Σγουρός υπόσχεται λεφτά σε ομάδες. Αρχικά στην ΑΕΚ για το γήπεδο και μετά στον Πανιώνιο για το κλειστό του μπάσκετ, στον Εθνικό και τον Παναθηναϊκό για την ανακαίνιση του γηπέδου της Λεωφόρου. Πριν αρχίσει να υπόσχεται όμως σε ομάδες, δεν θα ήταν λογικό να υποσχεθεί λεφτά στην ΕΠΟ για να φτιάξει το νέο προπονητικό της κέντρο τώρα που παίρνει πόδι από τον Αγιο Κοσμά; Θα ήταν λογικό αν η ΕΠΟ είχε οπαδούς που είναι και ψηφοφόροι. Πάντως στην ΕΠΟ έχουνε εμπιστοσύνη ότι ο Σγουρός δεν κινήθηκε από ταπεινά αίτια και χθες το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε να ζητήσει από την Περιφέρεια βοήθεια για το νέο προπονητικό κέντρο. Είτε αγοράσουνε την Παιανία από τον Γιώργο, που θα στοιχίσει 11-12 εκατομμύρια χωρίς την ανακαίνιση, είτε για άλλο χώρο. Αν θυμάμαι ο Σγουρός είχε πει ότι υπάρχουν πάνω από 200 διαθέσιμα εκατομμύρια, οπότε έχει για όλους.

Για την ανακαίνιση του περιβάλλοντα χώρου στο Καραϊσκάκη μου φαίνεται πολύ ψιλοδουλειά για να ζητήσει η διοίκηση του Ολυμπιακού λεφτά από την Περιφέρεια. Θα μου κάνει όμως εντύπωση να μη ζητήσει. Οπως έλεγε ο Σωκράτης Κόκκαλης «Εμείς είμαστε υπέρ να παίρνουν λεφτά όλες οι ομάδες». Θα τα πάρουν όμως ή η ιστορία θα τραβήξει μέχρι τις εκλογές για να μπορεί να λέει ο Σγουρός «Αν ξαναβγώ θα τα δώσω». Εφόσον όμως όπως λέει τα λεφτά υπάρχουν σε ειδικό λογαριασμό, όποιος και να βγει θα συνεχίσει να τα διαθέτει.

Θέση στον... σεβασμό

Η διαμαρτυρία του Μίμη Δομάζου για το ότι δεν δόθηκαν προσκλήσεις για το ματς με τον Ολυμπιακό ακουμπάει πολλά θέματα. Πρώτο και κύριον του σεβασμού. Ο σεβασμός δεν οφείλεται από κανέναν. Δίνεται μόνο οικειοθελώς. Και αν δεν δοθεί αυτός που δεν τον έδωσε είναι υπόλογος στην κοινή γνώμη. Κατά το «δεν ντρέπεσαι ρε, να μιλάς έτσι σε γέρο άνθρωπο» που λέγανε κάποτε στην Ελλάδα προτού μπλέξουν τη γαϊδουριά με την ανεξαρτησία. Για να φέρω ένα ποδοσφαιρικό παράδειγμα ας πούμε ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ συμπεριφερόταν περιφρονητικά στον σερ Μπόμπι Τσάρλτον. Ο Τσάρλτον δεν θα χρειαζόταν να κάνει τίποτα. Η συμπεριφορά θα γινόταν γνωστή σε ώρες και στο επόμενο ματς εντός έδρας η διοίκηση της Γιουνάιντεντ θα αποδοκιμαζόταν ομαδικά από τους θεατές στο «Ολντ Τράφορντ». Η διοίκηση Αλαφούζου επειδή δεν έδωσε πρόσκληση στον Δομάζο και τους παλαιμάχους θα αποδοκιμαστεί ανάλογα στο ματς με τον Πανθρακικό; Πολύ αμφιβάλω. Η έλλειψη σεβασμού θα πρέπει να προβληματίσει τον Δομάζο. Γιατί κάτι με τους Τσάκες, κάτι με τις μουρμούρες έχει χάσει τον αυτονόητο που θα έπρεπε να έχει ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Παναθηναϊκού.

Ο Δομάζος ποτέ δεν κατάλαβε το μέγεθος του ονόματος που φέρει. Το γράφω επειδή στο γήπεδο θα πάει με τα διαρκείας του Νίκου Πατέρα. Ακόμα και αυτό κάνει τον Πατέρα να μοιάζει να συμφωνεί με τη διαμαρτυρία του Δομάζου, σαν να είναι αντιπολίτευση του Αλαφούζου. Κάτι που αμφιβάλω, αφού μέχρι πρόσφατα ο Αλαφούζος ζήταγε τις συμβουλές του Πατέρα.

Εκεί που ο Δομάζος έχει απόλυτα δίκιο είναι σε αυτό, που είπε στον Βασίλη Βέργη να μην το γράψει. Οτι όταν πήγε και κάθισε στα διαρκείας μαζί με τον Αντωνιάδη, ο Αλαφούζος ρώτησε την ταξιθέτρια πώς πήρανε τη θέση. Εχει δίκιο επειδή ό,τι λέει έρχεται και δένει με την εικόνα του Αλαφούζου. Τη συμπεριφορά του μαγαζάτορα «Γιατί αυτός κάθισε χωρίς να πληρώσει;», που δεν δένει με τίποτα με την εικόνα των προέδρων του Παναθηναϊκού, που ποτέ δεν θα ασχολιόντουσαν με κάτι τόσο ταπεινό ακόμα και αν αυτός που είχε τρυπώσει, δεν ήταν ο Δομάζος αλλά ένας τζαμπατζής.

Πηγή: SportDay