Τα δίκαια χειροκροτήματα συνοδεύτηκαν από βιαστικές μεγαλοστομίες για «το νέο αφεντικό της πόλης» και τα τοιαύτα. Όμως, ο νεανικός Άρης δεν είναι έτοιμος για να φορέσει καπέλο αφεντικού. Καλά καλά, δεν μπορεί να γίνει ούτε αφεντικό του εαυτού του. «Μπασκετικά, βρισκόμαστε ακόμη στο 20 τοις εκατό», λέει και ξαναλέει ο Βαγγέλης Αγγέλου.
Πριν ακόμη κοπάσουν οι «κιτρινόμαυροι» πανηγυρισμοί, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να συσπειρώσει το δικό του κοινό με τρόπο εξίσου δοκιμασμένο και πατροπαράδοτο: νίκη επί του παραδοσιακού αντιπάλου και μάλιστα εκτός έδρας, αυτή τη φορά σε αγώνα πρωταθλήματος. Τελικά, ποιος κάνει κουμάντο σε αυτή την πόλη; Κανένας από τους δύο. Το τρενάκι του λούνα παρκ βγάζει στα ουράνια πότε τον Άρη και πότε τον ΠΑΟΚ.
Τόσο το καλύτερο, προσθέτω εγώ, φορώντας τη σκούφια του ουδέτερου. Όσο περισσότερο μείνει αναμμένη η σπίθα της Θεσσαλονίκης τόσο το καλύτερο για το μπάσκετ μας, τόσο το καλύτερο για το πρωτάθλημα που πασχίζει να προσελκύσει τον διψασμένο για ένα αποκούμπι φίλαθλο.
Η επαρχία έχει τη δική της ιδιότυπη δυναμική και δεν επηρεάζεται στον ίδιο βαθμό από τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα των ομάδων μας. Η Θεσσαλονίκη, όμως, χρειάζεται φιτίλια. Το κοινό της απογοητεύεται εύκολα και γοητεύεται εξίσου εύκολα. Η νίκη του ΠΑΟΚ επί της Μπουντούτσνοστ στην πρεμιέρα του Eurocup ήταν θεόσταλτο δώρο για τους ανθρώπους του, οι οποίοι έσπευσαν να μετατρέψουν το νικητήριο τρίποντο του Ντι Τζέι Κούπερ σε δόλωμα για τους διστακτικούς φιλάθλους: «Δείτε τι χάσατε όσοι δεν ήλθατε στο γήπεδο».
Για τον ρέκτη του μπάσκετ και για τον νοσταλγό του παλιού, καλού για τη συμπρωτεύουσα καιρού, οι τρεις νύχτες του Οκτώβρη (ΠΑΟΚ - Άρης, ΠΑΟΚ - Μπουντούτσνοστ, Άρης - ΠΑΟΚ) έμοιαζαν με μετεωρίτες που ήρθαν από το παρελθόν. Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι σαν αυτούς.
Ο Άρης μοιάζει με εκκολαπτήριο νέων ταλέντων, δίχως να πολυκοιτάζει τις ηλικίες. Έχει στις τάξεις του τινέιτζερ (Βεζένκοφ), 21χρονους (Μποχωρίδης, Λαρεντζάκης), αλλά και λίγο μεγαλύτερους (Μούρτος, Γκίκας, Τσακαλέρης). Φαίνεται όμως ότι υπάρχει και στον ΠΑΟΚ πρόσφορο έδαφος, όχι τόσο για πιτσιρίκια όσο για τους 88ρηδες και 89ρηδες που σπεύδουν με μικρή καθυστέρηση να προλάβουν το τρένο της καθιέρωσης.
Ο Γιώργος Μπόγρης πέτυχε καμιά 50αριά πόντους σε δύο βραδιές εκτόξευσης και υπόσχεται να μπει στο μάτι του επόμενου ομοσπονδιακού, όποιος κι αν είναι αυτός. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, δεν μας περισσεύουν οι καλοί ψηλοί. Ο Μιχάλης Τσαϊρέλης δείχνει ικανός να αρπάξει τις ευκαιρίες από τα μαλλιά. Εάν έστω ένα από τα ονόματα που διαβάσατε σε αυτό το κείμενο ακουστεί στο επόμενο προσκλητήριο της Εθνικής Ανδρών, το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης θα έχει προσφέρει υπηρεσία στο ελληνικό μπάσκετ.
Πηγή: sday.gr