Θυμάμαι εκείνη την παλιά ατάκα του Πέτρου Κόκκαλη, «εμείς δεν παίρνουμε δανεικούς». Στη λογική του «εμείς έχουμε τα λεφτά να αγοράζουμε παίκτες» ή ό,τι άλλο ήθελε να πει. Σε πολλά πράγματα γύρω από το ποδόσφαιρο είχε δίκιο, στο συγκεκριμένο όμως όχι: δανεικούς δεν παίρνουν μόνο οι «μικρές» ή οι «φτωχές» ομάδες, αλλά και οι μεγαλύτερες.

Ο Ολυμπιακός, που στη μετά - Νικοπολίδη εποχή κάηκε από τον χυλό (Κοστάντζο, Μέγερι, Δασκαλάκη, ακόμα και Κάρολ), φύσηξε και το γιαούρτι. Παρά την προσπάθεια διάφορων ΜΜΕ να βαφτίσουν τον Μέγερι νέο Μπουφόν, κυρίως από ανάγκη να απαντήσουν τότε επικοινωνιακά στον Καπίνο, όλοι ήξεραν μέσα τους ότι με τον συμπαθή Μέγερι δεν πας μακριά. Καλύτερος ήταν βέβαια από τον Κοστάντζο, αλλά και ένα σκιάχτρο ανάμεσα σε καλαμπόκια καλύτερο είναι από τον Κοστάντζο.

Ο Ρομπέρτο ήταν ένα στοίχημα. Του Μίτσελ κυρίως και του Ολυμπιακού εν συνεχεία. Έχοντας φάει ο Ισπανός διάφορες φλόμπες από «δικά του παιδιά» που φέρονταν κλεισμένοι και μιλημένοι από τον ίδιο αλλά κατέληγαν αλλού, ο Μίτσελ επέμεινε στον δανεισμό του Ρομπέρτο, παρά τα άσχημα σχόλια που συνόδευσαν το πέρασμά του από την Πορτογαλία. «Μα δανεικό γκολκίπερ; Που τον κορόιδευαν στην Πορτογαλία»; Μάλιστα, δανεικό γκολκίπερ, που πέρασε και δεν «κούμπωσε» με τον πορτογαλικό αέρα, που ανήκει στην Ατλέτικο, που έχει μπροστά του να ανέβει ένα βουνό που λέγεται Κουρτουά και ψάχνει απεγνωσμένα μια καλή χρονιά για να δείξει ποιος είναι.

Σχεδόν ποτέ άλλοτε μια συμφωνία δεν αποδείχθηκε τόσο επωφελής και για τα δυο μέρη που την υπέγραψαν: ο μεν Ρομπέρτο είναι ένα από τα πρόσωπα του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ, ο δε Ολυμπιακός έχει κερδίσει βαθμούς χάρη στα σίγουρα χέρια του Ισπανού. Και μετά όλα αυτά τα ευχάριστα, αρχίζουν τα προβλήματα - για τον Ολυμπιακό και όχι για τον Ρομπέρτο: τι θα μπορέσουν να κάνουν οι Πειραιώτες με έναν δανεικό παίκτη για τον οποίον δεν προνόησαν ούτε καν να βάλουν μια αλμυρή ρήτρα;

Τα σενάρια είναι τα εξής: α) να επιστρέψει ο Κουρτουά στον Λονδίνο και ο Ρομπέρτο στη Μαδρίτη. β) να αρχίσουν να καταφθάνουν προσφορές στα γραφεία της Ατλέτικο γ) να παλέψει ο Ολυμπιακός να τον αποκτήσει.

Πολλά και διάφορα μπορεί να γίνουν μέχρι την άνοιξη ή μέχρι το καλοκαίρι, που δεν επείγουν. Αυτό που επείγει, είναι να προκριθεί ο Ολυμπιακός στους «16» και ο Ρομπέρτο να έχει την ίδια «αγωνία» για το μέλλον του που είχε και όταν ήρθε στον Πειραιά, μια «αγωνία» που τον έχει κάνει μέχρι τώρα να μοιάζει σαν να έχει 4 χέρια, 4 πόδια και 3 τετραγωνικά μέτρα εμβαδόν...

Πηγή: SportDay