Από το 70ο λεπτό, όταν το σκορ ήταν ακόμη 1-0 υπέρ της Παρί Σεν Ζερμέν, έπαψε να με απασχολεί το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν η εικόνα του Ολυμπιακού.
Είχα τη σκέψη πως ανεξαρτήτου αποτελέσματος, αυτός ο Ολυμπιακός είναι πραγματική ευρωπαϊκή ομάδα που μπορεί να χτυπήσει πολλά ακριβότερα clubs. Οι ερυθρόλευκοι στάθηκαν με αξιώσεις απέναντι σε μια ομάδα που έχει δεκαπλάσιο μπάτζετ και οι ποδοσφαιριστές του έχασαν από ονόματα που προκαλούν ίλιγγο και που κατά πάσα πιθανότητα θα φτάσουν μέχρι τους "8" (τουλάχιστον) του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ναι, οι Πειραιώτες πρέπει να κάνουν ακόμη μία νίκη για να πανηγυρίσουν το μεγάλο ταξίδι στην επόμενη φάση. Σκεφτείτε, όμως, τη μπάλα που έπαιξαν μέσα στο Παρίσι, την αψίδα θριάμβου που λίγο έλειψε να στήσουν στο Παρκ ντε Πρενς έπειτα από 80 λεπτά πολύ καλού και "δουλεμένου" ποδοσφαίρου και θα καταλάβετε γιατί θεωρώ σίγουρη τη γιορτή στον Πειραιά λίγο πριν από τα Χριστούγεννα.
Οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν άνοιξαν σαμπάνιες επί γαλλικού εδάφους από καθαρή ατυχία. Μια ολιγωρία της άμυνας στο πρώτο ημίχρονο, του Μπονγκ αρχικά και των Σιόβα-Μανωλά σε δεύτερο χρόνο, έφεραν την ομάδα του Μίτσελ πίσω στο σκορ. Η οποία όσο περνούσε η ώρα κέρδιζε έδαφος, έφτασε σε σημείο να παίζει στο μισό γήπεδο για 15 λεπτά τους Παριζιάνους στο δεύτερο μέρος και στο τέλος να πληρώσει την... κλάση του Καβάνι που ξέφυγε και έστειλε τον Λοράν Μπλαν και τους συμπαίκτες του στην κληρωτίδα.
Διαβάστε το υπόλοιπο σχόλιο στο gazzetta.gr