Μήπως όμως έχουμε πέσει σε μια πελώρια παγίδα, παρασυρόμενοι από τον τραυματισμό του «καυτού» Ελληνα στράικερ υποτιμώντας τη σημασία της γραμμής που θα αποτελέσει κλειδί για την επικράτηση επί των Βέλγων; Σε παιχνίδια όπως αυτό της Τρίτης, ίσως και να μην έχει τόσο μεγάλη σημασία η ταυτότητα του κεντρικού σου επιθετικού, όσο οι τρεις μέσοι που θα επιλεγούν από τον προπονητή τους προκειμένου να δώσουν στην ομάδα από το πρώτο δευτερόλεπτο τον ρυθμό που απαιτείται.
Σε τρία βράδια ο Ολυμπιακός θα πρέπει να... στριμώξει στα σχοινιά τους νεαρούς στην πλειοψηφία τους ποδοσφαιριστές της Αντερλεχτ, θα πρέπει να αξιοποιήσει την ηφαιστιώδη ατμόσφαιρα του Καραϊσκάκη (πάντα, βέβαια, με το καθαρό μυαλό που απαιτούν οι αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ, ανεξαρτήτως αντιπάλου) και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να έχει περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια του απ' ό,τι οι Βέλγοι. Τι σημαίνει αυτό με δύο... λόγια; Τσόρι Ντομίνγκες!
Δεν έχω την παραμικρή ένδειξη για την επιθετική τριπλέτα που θα καταλήξει ο Μίτσελ, καθώς ο Ισπανός θόλωσε χθες ακόμη περισσότερο τα νερά με τη χρησιμοποίηση του... εκτός ευρωπαϊκής λίστας Σέποβιτς, αλλά έχω τη διαίσθηση ή την εκτίμηση (χρησιμοποιήστε όποια λέξη προτιμάτε) ότι ο Αργεντινός θα είναι ο ιθύνων νους της «ερυθρόλευκης» ενδεκάδας στον μεγάλο ευρωπαϊκό τελικό της χρονιάς.
Κατανοώ ότι ο Τσόρι δεν είναι ένας παίκτης που σε γοητεύει με την... ταχύτητα ή την έκρηξή του (και γι' αυτό έχω την αίσθηση ότι αδικείται και η συνολική του προσφορά στους πρωταθλητές από το ξεκίνημα της σεζόν), αλλά είναι δεδομένο ότι με τον Αργεντινό βασικό ο Ολυμπιακός έχει χαρίσει στους φίλους του τα δύο καλύτερα ημίχρονα της χρονιάς: Το πρώτο με την Παρί στο Φάληρο και το πρώτο με την Μπενφίκα στο «Ντα Λουζ». Σύμπτωση; Μάλλον όχι...
Αν στοιχημάτιζα σήμερα πάντως για την τριπλέτα των χαφ που θα εμφανίσει την Τρίτη ο Μίτσελ θα πόνταρα στους Σάμαρη – Μασάντο – Τσόρι. Την ίδια που είχε καταφέρει να μετατρέψει κοτζάμ Ιμπραΐμοβιτς σε απλό... κομπάρσο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, έστω και για 45 λεπτά...
ΣΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ, ΔΥΟ ΚΟΒΟΝΤΑΙ
Πάμε όμως και στην επίθεση. Τόση κουβέντα γίνεται τις τελευταίες μέρες, να την αφήσουμε να πάει χαμένη; Αν η άποψη του Μίτσελ... ταυτίζεται με τη δική μου και ο Τσόρι αγωνιστεί πίσω από τον κεντρικό επιθετικό, κάτι τέτοιο θα σημαίνει ότι ένας εκ των Κάμπελ, Ολαϊτάν, Σαβιόλα, Φουστέρ θα μείνει στον πάγκο. Να πάμε απορρριπτικά; Ο «Δαυίδ» έχω την αίσθηση ότι είναι αφύσικο να μην ξεκινήσει σε τέτοιο ματς. Ο Κάμπελ στην κατάσταση που είναι, επίσης. Αρα μάλλον το δίλημμα περιορίζεται στο Ολαϊτάν, Βάις, Σαβιόλα. Οι δύο πρώτοι είναι πιο εκρηκτικοί, πιο γρήγοροι, ο μικρός μπορεί να βοηθήσει περισσότερο στην πίεση ψηλά, ο Αργεντινός έχει ως μοναδικό όπλο –αλλά ας μην το υποτιμάμε– την τεράστια προσωπικότητά του. Ιδωμεν...
ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Η εικόνα του Αβραάμ μετά τον τραυματισμό του ήταν σχεδόν απογοητευτική. Στα δύο τελευταία παιχνίδια όμως αρχίζει να παρουσιάζει σημάδια επιστροφής κι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και για τον Ολυμπιακό και για την εθνική ομάδα.
ΜΑΡΚΟ ΣΕΠΟΒΙΤΣ
Φαντάζομαι πως δεν υπάρχει φίλαθλος που να θεωρεί ότι ο νεαρός Σέρβος μπορεί να εξελιχθεί σε « αντι-Μήτρογλου» με το καλημέρα της θητείας του στον Πειραιά. Εχει κινήσεις φορ περιοχής, έχει μάθει σωστά το ποδόσφαιρο, αλλά θέλει χρόνο...
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΒΑΪΣ
Το ποδόσφαιρο είναι το πιο δύσκολο άθλημα ακριβώς επειδή πρέπει να παίζεται... απλά. Ο Σλοβάκος είναι εξαιρετικός παίκτης –δεν το αμφισβητώ– αλλά αν το παιχνίδι του δεν αποκτήσει περισσότερη απλότητα, θα αδικεί τον εαυτό του.
ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ, ΠΑΝΤΩΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΥΔΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΙΤΣΕΛ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ. ΜΗ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΟΥΡΕΚΑ ΒΑΣΙΚΟ
Πηγή: Goal