Τον περασμένο Ιούλιο, όταν έγραφα για το Guinness International Champions Cup, δηλαδή την πρώτη σοβαρή απόπειρα των Αμερικάνων να τραβήξουν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στα χώματά τους προκειμένου να μετρήσουν την απήχησή του και να εξερευνήσουν τις πιθανότητες να κάνουν μπίζνες με αυτό, δεν περίμενα ότι στη δεύτερη φορά αυτού του τουρνουά θα συναντούσα ως συμμετέχουσα μια ελληνική ομάδα. Κανείς αντιλαμβάνεται ως αυτονόητο ότι πρόκειται για επιτυχία του Ολυμπιακού που μπαίνει σε ένα τουρνουά μαζί με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ρεάλ, Ιντερ, Μίλαν, Ρόμα, Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Σίτι, δηλαδή με ομάδες της ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά τα οφέλη του Ολυμπιακού δεν περιορίζονται στην προβολή της οποίας θα τύχει το brand name του στην αμερικανική αγορά μέσα από την παρουσία του στο τουρνουά του ερχόμενου καλοκαιριού. Το όφελός του είναι πολύ βαθύτερο και κρύβεται στην προοπτική που δημιουργεί να αποτελεί έναν εκ των βασικών παικτών σε αυτή τη νέα μπίζνα που ανοίγει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στην αμερικανική αγορά.

Η συνέχεια στο gazzetta.gr