Ο Ανδρέας Δημάτος γράφει για το προσκλητήριο Τροχανά: το θέμα δεν είναι ποιος θα πάει, αλλά αν υπάρχει έστω κι ένας που να ενδιαφέρεται πραγματικά για την ΑΕΚ...
Από ειρωνείες για τον Τροχανά και το προσκλητήριο που κάλεσε για την Κυριακή στα Σπάτα χορτάσαμε τις τελευταίες μέρες. Λες και το σημαντικό για την ΑΕΚ είναι ο Τροχανάς! Όπως χορτάσαμε και από το παιχνίδι του… Παπά: «Θα πάει ο Παππάς; Παρών ο Παππάς! Δεν πάει ο Παππάς. Τελικά έρχεται ο Παππάς. Δεν πάει ο Παππάς»...
Χορτάσαμε και από αστυνομικό μυθιστόρημα. «Τι διέρρευσε ο Μελισσανίδης, τι λέει το περιβάλλον του, ''δόλωμα'' ο Ντούσκο για να έρθει και ο φίλος του, το ασφυκτικό πρέσινγκ στον Πόλυ Χατζηιωάννου». Μία ιστορία γεμάτη σασπένς και μυστήριο.
Αν ο Τροχανάς ήθελε απλώς να αναστατώσει για μία ακόμα φορά την «κιτρινόμαυρη» οικογένεια δίνοντας ραντεβού στα τυφλά με επιφανείς προσωπικότητες της ΑΕΚ, τότε θα ήταν από την αρχή σίγουρο ότι θα κέρδιζε το πρώτο μέρος του παιχνιδιού. Σε αυτά άλλωστε δεν παίζεται... Μέχρι και reality μπορεί να γύριζε με απίστευτες θεαματικότητες στους χαλεπούς καιρούς της ελληνικής τηλεόρασης.
Και στη συνέχεια το σκηνικό μπορεί να εξελιχθεί σε ταινία της Αγκάθα Κρίστι και να παίξουν όλοι μαζί το… «δέκα μικροί νέγροι», που κυκλοφόρησε το 1939 και την αμέσως επόμενη χρονιά μετονομάστηκε στο πολιτικώς ορθότερο σε σχέση με το ρατσιστικό «niggers»...σε «and the there were none». Και σαν τίτλος ταιριάζει περισσότερο στην περίπτωση της ΑΕΚ.
Αν το γυρίσουμε βεβαίως σε ταινίες στην ΑΕΚ βεβαίως υπάρχει και το φαινόμενο του… γύλου. Όπως στην ελληνική ταινία «η σοφερίνα» που Αυλωνίτης και Γιαννόπουλος συμφωνούν ως προς την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθούν, αλλά τελικά πάνε αντίθετα. Οπότε από τους «δέκα μικρούς νέγρους» μπορούμε να πάμε στους... «δέκα μικρούς μήτσους»!
Για μία ακόμα φορά σε μία υπόθεση επικαιρότητας της ΑΕΚ (που ακόμα και αν εξελιχθεί στην απόλυτη ουτοπία παρουσιάζει το δικό της ενδιαφέρον), κυριαρχούν η ανωριμότητα στην κρίση των καταστάσεων, το κουτσομπολιό, βλακεία και η σαχλή ματαιοδοξία.
Και σε τελική ανάλυση όταν από κάποιον (ασχέτως με το ποιος είναι και ποιος λέγεται) συγκαλείται μία συνάντηση στην οποία μπορεί (κανείς δεν είναι σίγουρος, το αντίθετο μάλιστα) να συζητηθούν κάποια πράγματα για το μέλλον της ΑΕΚ, μπορεί να χαραχθεί μία νέα ενωτική πορεία προς την κατεύθυνση της άρσης του σημερινού καταστροφικού αδιεξόδου, μπορεί να βρεθούν μαζί κάποιες σημαντικές προσωπικότητες ορισμένες εκ των οποίων με μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τον σημερινό κατήφορο, το σημαντικότερο δεν είναι το ποιος θα πάει ή ποιος δεν θα πάει.
Και αυτό γιατί κανείς μα κανείς, είτε ενδιαφέρεται είτε βαριέται, είτε για αυτόν η ΑΕΚ αποτελεί κάτι σημαντικό ή απλώς η λεζάντα του, είτε μπορεί να βοηθήσει είτε όχι, κανείς μα κανείς δεν μπορεί να είναι σημαντικότερος από την ίδια την ΑΕΚ.
Οι περισσότεροι άλλωστε (αν όχι όλοι) από όσους που βρίσκονται στην περίφημη λίστα των «20» του Τροχανά (που ολοένα... διευρύνεται) δεν έχασαν, αλλά κέρδισαν από την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ δεν χρωστάει σε κανέναν, μάλλον της χρωστάνε και όχι μόνο οικονομικά.
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι ποιος θα πάει, αλλά αν υπάρχει έστω κι ένας που να ενδιαφέρεται για την ΑΕΚ. Για να μην τρελαθούμε λοιπόν και να μην χάνουμε το νόημα. Τι είπε ο Τροχανάς πέραν από τη 17σέλιδη –δυσνόητη για πολλούς- μελέτη που κατέθεσε; Με απλά λόγια…
«Ας μαζευτούμε όσοι αποτελέσαμε τη διοίκηση της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Ας μαζευτούν και όλοι εκείνοι που αποτελούν διαχρονικά τα σημεία αναφοράς στην ιστορία της ομάδας και μπορούν να εμπνεύσουν. Ας συμφωνήσουμε σε κάποια πράγματα και ας προχωρήσουμε μαζί για να δώσουμε τουλάχιστον όραμα στον κόσμο να συμμετάσχει ενεργά στην κοινή προσπάθεια. Ας προσπαθήσουμε να ομορφύνουμε το σημερινό αποκρουστικό πρόσωπο της ΑΕΚ και με αυτόν τον τρόπο ας προσελκύσουμε και τον επενδυτή ή τους επενδυτές που όλοι ονειρευόμαστε, αλλά έχουν μείνει στα όνειρά μας»…
Αυτό λέει ο Τροχανάς. Φιλόδοξο; Ουτοπικό; Μη ρεαλιστικό; Μπορεί και να αποδειχθεί γραφικό. Μπορεί και να αποδειχθεί ότι έχουν δίκιο αυτοί που από την πολυθρόνα τους λένε… «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα» και περιμένουν την καταστροφή.
Τι καλύτερο υπάρχει όμως αυτή τη στιγμή για την ΑΕΚ ελλείψει επενδυτή; Μήπως η Δ' Εθνική; Η μήπως να πάρει ΑΦΜ ομάδας της Football League και να λερώσει μία για πάντα την ιστορία της μεταμορφωμένη σε κάτι άλλο από αυτό που είναι από το 1924;
Το ζητούμενο λοιπόν για την ΑΕΚ δεν είναι το ποιος θα πάει την Κυριακή στα Σπάτα. Ενδεχομένως να μην πάει και κανένας. Τελικά να μην πάει ούτε ο Τροχανάς! Το ζητούμενο είναι αν υπάρχουν κάποιοι που όντως ενδιαφέρονται για την ΑΕΚ. Που μπορεί να θεωρούν παλαβά –και με το δίκιο τους- τα όσα λέει ο Τροχανάς και έχουν να προτείνουν τη δική τους λύση, διέξοδο και προοπτική.
Το πιο σωστό το είπε ο Νικολαϊδης. «Δεν θεωρώ λύση αυτό που προτείνει ο Τροχανάς, γιατί χρειάζεται χρόνο και η ΑΕΚ θέλει χρήματα άμεσα. Δεν αισθάνομαι καλά αλλά το θεωρώ υποχρέωσή μου να πάω». Τι πιο ξεκάθαρο από αυτό;
Υπολογίστε μόνο πόσο χρόνο (μήνες ολάκερους) έχει χάσει η ΑΕΚ να συζητάει με δήθεν επενδυτές και εταιρίες – μαϊμού. Πόσο χρόνο έχει κερδίσει ο Αδαμίδης όλο αυτό το διάστημα με ιστορίες επιστημονικής φαντασίας.
Τι είναι, δηλαδή, να χάσει κι ένα πρωινό στα Σπάτα; Με ρεαλισμό τόσα χρόνια η ΑΕΚ προκοπή δεν είδε. Ας το ψάξει και με μία ουτοπία.
Πηγή: Sentragoal.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις