Ο Γιώργος Ζαχαριάδης γράφει για την επόμενη μέρα στον ΠΑΟΚ της νίκης επί του Εργοτέλη.
Είναι πιο εύκολο να μιλάς για τα προβλήματα του άλλου, από ότι για τα δικά σου, που τα έκλεισες σε ένα ντουλάπι και δεν τολμάς να ανοίξεις την πόρτα.
Κάπως έτσι συμπεριφέρθηκε ο ΠΑΟΚ, όσο ο Ιβάν Σαββίδης δεν είχε έναν άνθρωπο κοντά του, ή δεν άφηνε ο ίδιος να αναλάβουν πρωτοβουλίες…
Βέβαια, από χθες προσπαθούν να μας πείσουν ότι η απόλυση του Αναστασιάδη, του κυρίου «δεν φεύγει μέχρι το τέλος της περιόδου», είναι έργο Τζακ, αλλά, πώς να πεισθεί κι ο πιο αφελής για κάτι τέτοιο, αφού όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Εκτός κι αν έχει παρεκκλίνει από όσα είχε πει στην μοναδική του τοποθέτηση, όταν ξεκαθάρισε ότι αλλού θα ρίξει το βάρος όσο θα κατέχει μια κορυφαία και αδρά αμειβόμενη θέση στην ομάδα.
Ίσως να είναι ένα ακόμη τρικ του Σαββίδη: μετά τη σιγή ασυρμάτου (δεν κάνει δηλώσεις, τέρμα τα μεγάλα λόγια) και την ισχνή παρουσία του στη Θεσσαλονίκη, άφησε στο πόδι του τον υιό τον πρεσβύτερο, τον έβαλε δίπλα στον Τζακ, για να έχει έναν… μέντορα σε κάθε του βήμα και να μάθει την τέχνη.
Ταυτόχρονα, πιστώνει την απόφαση για την απόλυση του Αγγελου στον πρόεδρο και τον ενισχύει. Κάνει κουμάντο έναν νέο πρόσωπο.
Τίποτε δεν φαίνεται να είναι τυχαίο. Αλλά, ούτε και οι παλιές κακές συνήθειες έχουν ξεχασθεί.
Δεν υπάρχει καμία τοποθέτηση για την παραίτηση του Βρύζα. Μάλλον κρίνουν ότι δεν χρειάζεται. Αλλωστε, τι ήταν ο Βρύζας; Ένας υπάλληλος ήταν. Δεν ήταν δα και τίποτε σπουδαίο… Επτά χρόνια δεν είναι πολλά. Τέλος πάντων, ας μη το ανοίξουμε το θέμα.
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου, όταν ακούω ότι ο Αναστασιάδης απολύθηκε επιτέλους, για το καλό όλων, είναι τι αφήνει πίσω του. Στην ουσία με ενδιαφέρει, προσεγγίζοντας ιστορικά την περίπτωσή του, είναι πόσο προόδευσε ο ΠΑΟΚ, κατά την παρουσία του στον πάγκο.
Να συγκρατήσεις τον πρώτο γύρο, του πρωταθλητισμού ή να σταθείς στα ντόρτια που έπεσαν βροχή; Να θυμηθείς την… εθνική ανάταση και την υπερηφάνεια για την κορυφή. Να μιλήσεις για την ομάδα των… σούπερμαν που κατέρρευσε ή για τις εσωτερικές φαγωμάρες. Για τη σύμπνοια που δεν αποτυπώθηκε σε κανένα σημείο, ακόμη κι όταν ο ΠΑΟΚ πρωτοπορούσε ή για το ότι χαντακώθηκαν οι νεαροί ποδοσφαιριστές. Ακόμη και ο πιο βελτιωμένος ποδοσφαιριστής της ομάδας, ο Κάτσε (της προηγούμενης περιόδου), σαν να μην έκανε ένα βήμα μπροστά, αλλά, μερικά πιο πίσω, από εκεί που ξεκινούσε, επί Δώνη.
Πιο σύγχρονο κλαμπ θα… έδινε στεγνά ένα ποδοσφαιριστή που κάτι μπορεί να προσφέρει και δεν είναι καλό να τον χαλαλίζεις πρόωρα, υποστηρίζοντας ότι έχει υπογράψει αλλού; Ένα σωρό ποδοσφαιριστές συμφωνούν μεσούσης της περιόδου με άλλη ομάδα, αλλά, δεν έπαψαν να αγωνίζονται. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
Ούτε ο πέμπτος καλύτερος ευρωπαίος σε τρεξίματα χαντακώνεται και είναι τραυματίας γιατί δεν υπογράφει συμβόλαιο πείνας, όσο σπαταλούν εκατομμύρια για συμπαίκτες του που δεν προσφέρουν, αλλά, τελικά γίνονται βαρίδια για την ομάδα.
Όλα αυτά δεν έγιναν με τη συμμετοχή του προπονητή και προφανώς έχει μερίδιο ο τεχνικός διευθυντής. Και οι δύο φρόντισαν, με διαφορετικές τακτικές, με καμία διακριτικότητα, να χωρίσουν τον κόσμο, να γίνουν αφετηρία για να κλατάρει η ομάδα, μια ομάδα που είναι πλέον δεδομένο ότι δεν μπορεί να ελέγξει ο Ιβάν, τουλάχιστο έτσι όπως το σκέφτηκε και το εφάρμοσε μέχρι σήμερα.
Και κάτι τελευταίο:
Τον επόμενο προπονητή που υποτίθεται ότι θα επιλέξει ο επόμενος τεχνικός διευθυντής που υποτίθεται ότι θα επιλέξει ο πρόεδρος, να του πείτε: Συμβόλαιο μέχρι το Μάρτιο, μεγάλε. Μετά ο Γεωργιάδης. Να ξέρει ο άνθρωπος, να κάνει το κουμάντο του. Συμβόλαιο… εννέα μηνών με οψιόν για δυό ακόμη μήνες. Να μην πληρώνεται τζάμπα αποζημιώσεις.
Πηγή: SportFM.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις