Άμα ήταν το πρόβλημα της αναξιοπιστίας της ελληνικής διαιτησίας να το έλυνε ο (οποιοσδήποτε) Χιού Ντάλας θα φτάναμε από τη δεκαετία του '60 στη λύση του γόρδιου δεσμού!
Γιατί τέτοιος είναι ο μονοχνωτισμός που μας διακρίνει ώστε ποτέ δεν αντιληφθήκαμε πως πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο από την διαιτησία έχουμε όχι μόνο γιατί είναι κακοί οι διαιτητές αλλά κυρίως δεν αντιμετωπίζουμε το παιχνίδι ως τέτοιο. Το βλέπουμε ως πόλεμο και δεν υπάρχει περίπτωση να αντιληφθούμε ως ανθρώπινο λάθος κάτι που έδωσε λανθασμένα ο ρέφερι.
Φυσικά αυτό προέκυψε μέσα από δεκαετίες αμφισβήτησης. Κάποτε έκαναν λάθη οι διαιτητές αλλά τα τελευταία χρόνια επειδή μπήκαν παντού κάμερες και υπάρχει η έξαρση της διάχυσης μίας είδησης από τα social media, κακά τα ψέματα, οι ρέφερι σφυρίζουν με τρομερή πίεση. Και φυσικά επειδή οι περισσότεροι είναι άσχημα προετοιμασμένοι , έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους τις επιπτώσεις της απόφασης τους, προσπαθούν να λειτουργήσουν μεσοβέζικα πότε δίνοντας κάτι παραπάνω στον μεγάλο κααι πότε φέρνοντας σε ισορροπία ένα λάθος με ένα άλλο για να μην γκρινιάζει κανείς! Και κατορθώνουν το αντίθετο!
Όμως ποτέ δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα , για να εξηγούμαστε. Οι περίφημες διηγήσεις για την εποχή που όλοι ήταν δίπλα δίπλα στις εξέδρες, έχουν βάση αλλά περιέχουν και μπόλικο συναισθηματισμό που με την πάροδο των χρόνων αμβλύνει γωνίες και πάθη! Στη δεκαετία του 60 φέρναμε ξένους διαιτητές στα ντέρμπι αλλά πάρα πολλά ματς δεν τελείωναν από τη κακοπιστία των οπαδών. Στη δεκαετία του '70 σε τελικούς κυπέλλου και σε μεγάλα ντέρμπι πάλι κουβαλούσαμε ότι καλύτερο υπήρχε! Αποτέλεσμα; Γκρίνια και πάλι γκρίνια! Ο Ιταλός Μικελότι και ο συμπατριώτης του Λατάντζι, οι Βέλγοι Λορό (ίσως η κορυφαία σφυρίχτρα της εποχής) και Ντελκούρ ερχόντουσαν και πάλι τελείωναν κάποια ματς με τα χίλια ζόρια! Όποιο πέναλτι έδιναν η αποβολή η καχυποψία επεφτε βαριά σαν σύννεφο και δημιουργούσε εντάσεις!
Όποιος λοιπόν πιστεύει πως ο Ντάλας με ένα μαγικό τρόπο θα λύσει όλα τα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν από χρόνιες αδικίες και από μέτριους διαιτητές που έκαναν δημόσιες σχέσεις σφυρίζοντας για χρόνια εξασφαλίζοντας ως παρατηρητές την επόμενη μέρα τους στο κουρμπέτι, τότε πλανάται πλάνην οικτρά!
Τι μπορεί πραγματικά όμως να προσφέρει η παρουσία ενός πραγματικά ικανού ανθρώπου όπως είναι ο Ντάλας; Την ευκαιρία για ένα ξεκαθάρισμα των καλών από τους κακούς διαιτητές, αυτών που σφυρίζουν με πρόθεση και αυτών που ειλικρινά προσπαθούν. Να καθαρίσει την ήρα από το στάρι.
Αν αυτό το κάνει, τότε θα έχει δικαιολογήσει την πρόσληψη του, αλλά αυτό δεν θα μπορέσει να γίνει εξ αποστάσεως! Οφείλει να είναι πιο συχνά εδώ και να βλέπει όλο και περισσότερα παιχνίδια στο γήπεδο αφού αυτό θα βοηθήσει αμφίδρομα στο να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα σε αυτή την προσπάθεια.
Γιατί έτσι, με την παρουσία του Ντάλας στο γήπεδο εξασφαλίζονται και οι ίδιοι οι διαιτητές πως θα τους κρίνει βλέποντας τις πραγματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες κάνουν το έργο τους, αλλά και ο ίδιος θα διαπιστώσει με την διαφορετική προοπτική που σου δίνει δια ζώσης ένα ματς να παρακολουθήσεις τον γενικότερο τρόπο με τον οποίο ένας ρέφερι αντιμετωπίζει το παιχνίδι! Αλλά αν πάει πάλι στο ωραίο του σπίτι στα Χάιλαντς και τους στέλνουν τα dvd της NOVA τότε το χάσαμε το στοίχημα! Φυσικά τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει σε μία, σε δύο, σε πέντε εβδομάδες. Όμως βλέποντας κάποιους να κάνουν τα (όποια) λάθη στο γήπεδο θα είναι με το έμπειρο μάτι του έτοιμος να το αντιληφθεί και να τους στείλει εκτός πινάκων. Μόνο από τα dvd υπάρχει κίνδυνος να έχει στρεβλωμένη εικόνα αφού πολλές φορές υπάρχουν φάσεις που διαφορετικά τις κρίνεις στην ζωντανή ροή τους και αλλιώς ύστερα από τρία και τέσσερα ριπλέι!
Ένα πράγμα που δεν αφορά πάντως τον ίδιο και πρέπει άμεσα να αλλάξει στον ΚΑΠ του ελληνικού πρωταθλήματος και το φωνάζω χρόνια, είναι να επιτραπεί η αλλαγή της απόφασης του διαιτητή με έφεση πάνω σε ξεκάθαρες φάσεις όπου εκ των υστέρων φαίνεται το λάθος σε κάποια κάρτα. Αυτό που ανέφερε ο Τάκης Φύσσας για την κόκκινη κάρτα που είχε πάρει λανθασμένα σε ματς της Χαρτς με την Σέλτικ η οποία σβήστηκε μετά την έφεση, είναι απλά η κοινή λογική. Κάτι που σε εμάς έχει πάει περίπατο εδώ και χρόνια.
Κάποτε πήγαμε να γίνουμε και εμείς Ευρωπαίοι ακολουθώντας το βήμα της απονομής δικαιοσύνης με την επανεξέταση του βίντεο και ήταν το 2006 όταν μία κόκκινη του Τσιρίλο σε ματς της ΑΕΚ στο Αιγάλεω ανακλήθηκε. Από την επόμενη μέρα, λες και αισθανόταν απειλή όλο το σύστημα πως η κάμερα θα αλλάξει το στάτους κβο της αρρωστημένης νοοτροπίας, αγνοήθηκε η επανάληψη της διαδικασίας! Που να μπλέκουμε τώρα, θα σκέφτηκαν.
Επαναλαμβάνω λοιπόν πως αν νομίσανε κάποιοι το καλοκαίρι πως με την τοποθέτηση ενός έμπειρου και αποστασιοποιημένου αρχιδιαιτητή θα λυνόντουσαν όλα τα προβλήματα και θα εξέλειπε η γκρίνια, τότε θα έχουν αντιληφθεί πως δεν αλλάζουν τόσο εύκολα οι παγιωμένες και αγκυλωμένες νοοτροπίες σε αυτή τη χώρα!
Έτσι λοιπόν με τις πρώτες διαιτησίες της χρονιάς καταλάβαμε πως θαύματα έχουν πάψει εδώ και αιώνες να γίνονται...
Πηγή: coppa.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις