Ένα καταπληκτικό άρθρο του Κώστα Καίσαρη για το ελληνικό ποδόσφαιρο...
Στον Παναθηναϊκό, ο Αλαφούζος κάλεσε τον έφεδρο Χρήστο Παναγόπουλο και ψάχνει για γενικό αρχηγό. Στον ΠΑΟΚ, ο Ιβάν, αφού δεν του έκατσε με τον Κάκο, στράφηκε σε Βεζυρτζή, είναι πολύ πιθανό να ενεργοποιήσει και τον Κούδα (φωτό), ενώ ήγγικεν η ώρα να πάρει πόστο ο Σαββίδης τζούνιορ. Στη ζωή, στις δουλειές, τα πράματα είναι απλά: Θέλεις να χτίσεις ένα σπίτι. Βρίσκεις έναν αρχιτέκτονα πολιτικό μηχανικό και στο φτιάχνει. Εχεις ένα καράβι. Θα βρεις έναν καπετάνιο να σου κάνει τη δουλειά. Θέλεις το παιδί σου να μάθει κινέζικα. Θα το στείλεις σ' έναν δάσκαλο.
Στο ποδόσφαιρο δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχουν ειδικευμένα κι εκπαιδευμένα στελέχη. Στο ποδόσφαιρο κατ' αρχήν πρέπει να γνωρίζει το αντικείμενο το ίδιο το αφεντικό. Ειδικότερα μάλιστα όταν μιλάμε για Ελλάδα. Αν ξέρεις, λιγοστεύουν οι πιθανότητες να κάνεις λάθη. Κι αυτά που θα κάνεις θα είναι λίγα. Αν δεν ξέρεις, θα είσαι μια ζωή στο «πάλι ντόρτια ήφερα». Ενα γρήγορο παράδειγμα; Υπήρχε περίπτωση ένας που ήξερε από ποδόσφαιρο να φάει τη φόλα με τον Εσιέν; Ο Αλαφούζος την έφαγε. Λάθη στις μεταγραφές όλοι κάνουνε. Στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για άδειο μύδι. Και μιας και η κουβέντα είναι στον Παναθηναϊκό, ο Παναγόπουλος εγκατέλειψε το ταμείο ανεργίας, για να αναλάβει την καθημερινή λάντζα της ΠΑΕ. Για να ξεκουραστεί ο πρόεδρος.
ΟΚ. Η ανάγκη του γενικού αρχηγού πόθεν προέκυψε; Τάκης Φύσσας, Βόκολος και Σαραβάκος δεν είναι αρκετοί; Χρειάζεται και τέταρτος; Για να κάνει τι; Αν βρεθεί ένας καλός γενικός αρχηγός δηλαδή, θα κλείσει η τρύπα στα δεξιά της άμυνας: Η απουσία γενικού αρχηγού είναι που εμποδίζει τον Παναθηναϊκό να παίζει μπάλα και του κάνει πλάκα ο Ηρακλής; Στον ΠΑΟΚ, ο Σαββίδης έστειλε Βρύζα και ΓουΧού με δυσμενή μετάθεση στη Βέροια. Ο Παντελής Κωνσταντινίδης, που ήτανε ο μοναδικός που έστριβε εκεί μέσα, έφυγε μόνος του. Πήγε με τον Μπόλονι στη Σαουδική Αραβία. Πρόεδρος είναι ο τεχνοκράτης Αγγελίδης και τα κλειδιά του μαγαζιού τα έχει ο φοβερός και τρομερός Αρνεσεν. Βεζυρτζής, Κούδας και Σαββίδης τζούνιορ θα κάνουνε τι; Για να ακούει δεύτερες, τρίτες και τέταρτες γνώμες ο Ιβάν; Σαφώς και στις ομάδες χρειάζονται στελέχη. Της σωστής διαχείρισης όμως προηγούνται οι σωστές επιλογές και αποφάσεις. Αν οι μεταγραφές που έκανε το καλοκαίρι ο Αρνεσεν είναι τζούφιες, κανένας Βεζυρτζής δεν σώνει την κατάσταση.
Το λάθος στο ποδόσφαιρο μόνο με έναν τρόπο διορθώνεται. Με λεφτά. Με τίποτα άλλο. Τον Θεό να έχεις υπεύθυνο στο ποδοσφαιρικό τμήμα, ο Λέοβατς την ίδια μπάλα θα παίζει κι ο Ολσεν τις ίδιες εξόδους θα κάνει. Κάτι που αποδείχθηκε άλλωστε με την Παναγιά και τον Αγγελο Αναστασιάδη. Είναι θέμα γενικού αρχηγού ότι στις μεταγραφές του Παναθηναϊκού βγήκε μάπα το καρπούζι; Κι αν κάθε λίγο και λιγάκι σε επίπεδο στελεχών πας στο φτου κι απ' την αρχή, το πρόβλημα δεν το έχουν τα στελέχη. Το πρόβλημα το έχεις εσύ. Βρήκε κι έκανε ο Αρνεσεν στον ΠΑΟΚ. Αν ξέρεις από ποδόσφαιρο, δεν τρως τον Παππά με τον Λέοβατς. Πέντε χρόνια στην Αούστρια Βιέννης, πενήντα συμμετοχές. Κάτω βόλτα και επόμενος σταθμός η Ριέκα. Παίρνει την κροάτικη υπηκοότητα για να παίξει στην Εθνική, αλλά δεν παίζει. Σε μια εθνική ομάδα όπου παίζει ο Πράνιτς. Αυτόν τον ποδοσφαιριστή ο Σαββίδης πλήρωσε 1,3 εκατομμύρια για να τον αγοράσει και με τέσσερα κατοστάρικα συμβόλαιο, για τέσσερα χρόνια.
Κανονικά ο Αρνεσεν θα πρέπει να πληρώσει αποζημίωση για φθορά ξένης περιουσίας. Αποτέλεσμα; Από τις έντεκα συνολικά μεταγραφές που έγιναν το καλοκαίρι, ο μοναδικός που έχει βοηθήσει είναι ο Ροντρίγκες. Κι ο Ιβάν πρέπει να ξηλωθεί για καινούργιες μεταγραφές. Θα λύσει όλα αυτά τα θέματα ο όποιος Βεζυρτζής; Και γιατί δεν τα έλυσε ο Αγγελίδης; Το άλφα και το ωμέγα σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, είναι το αγωνιστικό. Ολα τα άλλα έπονται. Στον Παναθηναϊκό αποδείχθηκε ότι από τον Νταμπίζα και μετά η συνταγή χάλασε και δεν φτιάχνει με τίποτα. Στον ΠΑΟΚ ο Ιβάν έχει κουραστεί να βάζει το χέρι στην τσέπη, πάει να διορθώσει την κατάσταση με μπαλώματα. Αυτά.
Αλλο είναι να μινάρει ένας ανώνυμος λακαμάς κι εντελώς διαφορετικό ένας υπουργός
ΕΧΕΙ λεχθεί ότι η μ@λ@κία σπάει καρύδια. Κι έτσι είναι. Και πολύ περισσότερο μάλιστα όταν είναι επώνυμη. Οταν αφορά πρόσωπα που κατέχουν υπεύθυνες θέσεις. Δημόσια αξιώματα. Αλλο είναι να μινάρει ένας ανώνυμος λακαμάς κι εντελώς διαφορετικό ένας υπουργός. Και μάλιστα επί των Οικονομικών, όπως ο Τσακαλώτος. Ο εν λόγω Τσακαλώτος λοιπόν, σε συνέντευξη που έδωσε στο Ρόιτερ, είπε την εξής μεγάλη κουβέντα: «Οι πιθανότητες να βγει η Ελλάδα στις αγορές έως το τέλος του 2016 είναι 50%». Ούτε 60-40, ούτε 40-60. Είναι φίφτυ-φίφτυ ακριβώς. Μαύρο-κόκκινο και χωρίς να υπάρχει το ζερό. Στη μέση ακριβώς. Και το καρπούζι και τα σπόρια. Ερώτηση λοιπόν: Ποια είναι η αξία, η σημασία αυτής της τοποθέτησης; Προσθέτει κάτι στο γενικότερο θέμα και πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας η εκτίμηση Τσακαλώτου, ότι η δουλειά σχετικά με την έξοδο στις αγορές είναι στο κορώνα-γράμματα; Και σε ποιους απευθύνεται; Στις αγορές; Στους Ελληνες πολίτες; Κι αυτό το πενήντα-πενήντα θα πρέπει να εκληφθεί σαν θετικό ή σαν αρνητικό; Αν δεν υπήρχε αυτή η τοποθέτηση Τσακαλώτου, θα έπρεπε οι Ελληνες να είναι ανήσυχοι; Αν κάποιος πει ότι και αυτό εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας των Ελλήνων πολιτικών, «λέμε καμία μ@λ@κία, να περνάει η ώρα», θα είναι άδικος και εμπαθής;
Δυστυχώς δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση ο Τσίπρας
ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ λόγω ίωσης η συνέντευξη που ήτανε να δώσει χθες ο Αλέξιος Τσίπρας. Αυτή είναι η δουλειά των πολιτικών στην Ελλάδα: Να μιλάνε. Χωρίς να λένε τίποτα. Ο κόσμος, αυτά τα χαϊβάνια οι Ελληνες, είναι πάντα πρόθυμοι να ακούσουν. Εχουνε πάντα τα αυτιά τους ανοιχτά, για να ακούσουνε το παραμύθι. Κι όλη την καλή διάθεση να το καταπιούνε αμάσητο. Εχουν καμία σημασία, έστω και ελάχιστη, αυτά που θα πει ο πρωθυπουργός; Υπάρχει έστω και μία περίπτωση στο εκατομμύριο να επαληθευτούν οι όποιες δεσμεύσεις και υποσχέσεις του; Ακόμα και τα μικρά παιδιά ξέρουν πλέον ότι οι περιβόητες κόκκινες γραμμές έχουνε γίνει άσπρες. Ρόμπες ξεκούμπωτες. Οσοι υποσχέθηκαν να φυλάττουν Θερμοπύλες απέναντι στους δανειστές, βάλανε τις ουρές κάτω από τα σκέλια. Και χωρίς ίχνος ντροπής. Το αντίθετο μάλιστα. Ολοι υπερηφανεύονται ότι έχουν κάνει το καλύτερο δυνατό για την πατρίδα. Από τον Γιωργάκη, που ξεκίνησε πρώτος, μέχρι Σαμαρά και Βενιζέλο. Απαξάπαντες είναι υπερήφανοι για το έργο τους και την προσφορά τους. Ολοι έκαναν το καλύτερο δυνατό και την καλύτερη διαπραγμάτευση. Δεν θα μπορούσε ν αποτελέσει εξαίρεση ο Τσίπρας. Να παίξει κι αυτός τον ίδιο ρόλο και να πουλήσει το ίδιο ακριβώς παραμύθι: Οτι όλα όσα έκανε και θα κάνει είναι για το καλό της πατρίδας. Οι ηθοποιοί μόνο αλλάζουνε. Οι πρωταγωνιστές. Οι ρόλοι του πρωθυπουργού και των υπουργών είναι ίδιοι. Εδώ και πέντε χρόνια, όλοι τα ίδια κάνουνε.Τις ίδιες δικαιολογίες επικαλούνται, τις ίδιες υποσχέσεις δίνουν. Αν γκουγκλάρεις «τα δύσκολα είναι πίσω μας», και στον Σαμαρά θα το βρεις και στον Βενιζέλο και στον Τσίπρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Το υφυπουργείο Αθλητισμού γιατί δεν εξέδωσε ανακοίνωση για τη συνάντηση Κοντονή-Μελισσανίδη;
Αν η «Τελεία» ήταν κυβέρνηση, θα είχε καταρρίψει τα τουρκικά F-16.
-Observer
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις