Ο Νίκος Παπαδογιάννης αισθάνεται σαν να έζησε μία βραδιά βγαλμένη από τη δεκαετία του '80
Οι δύο μεγάλοι της Θεσσαλονίκης αποφεύγουν ο ένας το βλέμμα του άλλου, αλλά όταν δεν τους βλέπει ο κόσμος βαδίζουν χέρι χέρι. Η πρόοδος του Άρη οιστρηλατεί τον ΠΑΟΚ και οι επιτυχίες του ΠΑΟΚ είναι το ιδανικό κίνητρο για τον Άρη.
Βραδιές όπως η χθεσινή, σιωπηλή λόγω της απεργίας των δημοσιογράφων, Τετάρτη προσφέρουν ανάσα οξυγόνου στο ελληνικό μπάσκετ. Αν είναι να ξαναζήσουμε κάποτε μέρες της δεκαετίας του ’90 (με πέντε και έξι και επτά ισχυρές ομάδες στο προσκήνιο), η σπίθα θα ανάψει κάτω από τον Λευκό Πύργο. Οχι από την Αθήνα, ούτε από τον Πειραιά.
Και εγώ, η παλιοσειρά, θα είμαι ο πρώτος που θα σπεύσει για να ζεσταθεί.
Εφ'όσον ο Άρης πετύχει φέτος την υπέρβαση και φτάσει πιο ψηλά από εκεί που αγγίζουν τα ακροδάχτυλά του, θα έχει να θυμάται ένα θερμό τετραήμερο στο μεταίχμιο μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου, αμέσως μετά από τη χειρότερη φετινή του εμφάνιση.
Με το διπλό επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και με τη δεύτερη νίκη του επί της ισχυρότατης Ούνιξ Καζάν, μοιάζει σαν να μεγάλωσε απότομα. Μάλλον όχι, όχι απότομα. Ήρεμα και μεθοδικά, με την ίδια μεθοδικότητα που λίγο λίγο άδειασε το αίμα από τις φλέβες των Ρώσων…
Τα τελευταία 30 λεπτά του χθεσινού αγώνα, με αφετηρία το 13-20 της α’ περιόδου, θα μπορούσαν να διδάσκονται σε σχολές μπάσκετ ως σεμινάριο αμυντικής προσήλωσης και αποτελεσματικότητας.
Μολονότι η Ούνιξ είχε στις τάξεις της τον κορυφαίο σκόρερ των ευρωπαϊκών γηπέδων (Λάνγκφορντ), έναν αμετακίνητο σέντερ με κορμί 215 εκατοστών (Παραχούσκι) και έναν πληθωρικό φόργουορντ σε σπουδαία μέρα (Καϊμακόγλου), ο Άρης προκάλεσε πλήρες βραχυκύκλωμα και κράτησε τη χρυσοπληρωμένη αντίπαλό του στους 50 πόντους. Ή στους 41, αν θέλουμε να τραβήξουμε τη γραμμή στο σημείο απ'όπου ξεκίνησε η ύστατη αντεπίθεση της Ούνιξ (36΄).
Προσοχή, μιλάμε για τον Άρη που υστερούσε απελπιστικά σε κορμιά και που έχασε με 43-24 τη μάχη των ριμπάουντ. Ο πόιντ-γκαρντ της Καζάν (Πονκρασόφ) είναι περίπου ίδιο μπόι με τον βασικό σέντερ του Δημήτρη Πρίφτη…
Δεν είναι τυχαία η αναφορά μου στον ικανότατο προπονητή του Άρη. Δικό του δημιούργημα είναι αυτό το μικρό θαύμα. Η στελέχωση της ομάδας, εύστοχη και δίχως σπατάλες, ήταν το σημαντικότερο κομμάτι του παζλ, αφού ανταποκρίνεται άψογα στο πλάνο που έχει στο μυαλό του ο Πρίφτης.
Η συσπείρωση, το καλό κλίμα και η εμπιστοσύνη στο έμψυχο υλικό συμπληρώνουν την εικόνα υγείας. Όσο για το κοουτσάρισμα, αρκεί μια ματιά στα αποτελέσματα.
Αντιμέτωπος με φιλόδοξες, δυνατές και πλούσιες ομάδες, ο Αρης είναι πια κυρίαρχος του Ομίλου και έτοιμος να σφραγίσει την πρωτιά, με ένα διπλό στη Ρουμανία και μία νίκη φιέστας στο «Νικ Γκάλης» επί της Μπάνβιτ. Αυτά τα αποτελέσματα θα τον φέρουν στο 7-3.
Στοιχηματίζω ότι ουδείς στο Παλέ περίμενε τέτοιον απολογισμό στο ξεκίνημα της διοργάνωσης. Ίσως ούτε ο ίδιος ο Πρίφτης.
Στο εναρκτήριο δεκάλεπτο, ο Άρης πιάστηκε αιχμάλωτος από το δίδυμο Λάνγκφορντ-Παραχούσκι, ενώ παγιδεύτηκε στη μέγγενη των γρήγορων και αχρείαστων φάουλ. Ο Οκάρο Ουάιτ μάλλον νομίζει ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι σαν το ΝΒΑ, όπου η αποβολή έρχεται στο 6ο και όχι στο 5ο!
Ωστόσο, οι λύσεις ήρθαν από τον πάγκο, με μπροστάρη αυτή τη φορά τον Τζέικ Κόεν, που άνοιξε τη ρωσική άμυνα με το μακρυνό του σουτ τις δύσκολες ώρες, ενώ έπαιξε ακόμα και σέντερ, όταν τραυματίστηκε –ευτυχώς ελαφρά από το χτύπημα Βαρεζάο του Πονκρασόφ- ο Βασίλης Σίμτσακ.
Α, να μη το ξεχάσω. Γίνεται να διακριθεί ένας μπασκετμπολίστας με συγκομιδή 0 πόντους, 0 ριμπάουντ, 0 ασίστ, 0 κλεψίματα, 0 τάπες και 0 σουτ;
Όποιος απάντησε «όχι», ας αναζητήσει το dvd του αγώνα και ας προσέξει τη δουλειά του Σίμτσακ στο 10λεπτο της συμμετοχής του στο α’ ημίχρονο. Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο. Σημαντικές σελίδες από την στορία του μπάσκετ γράφονται από τους αφανείς ήρωες.
Μπορεί ο 34χρονος σέντερ να άφησε πίσω την πρώτη νιότη του, μπορεί να μη βλέπει τον κόσμο από τα 2μ15, μπορεί να μην έχει λαμπερό όνομα, μπορεί να έκανε καριέρα γυρολόγου, αλλά είναι πολύτιμο γρανάζι στην πολεμική μηχανή του φετινού Άρη.
Ο Σίμτσακ έφυγε από τον αγώνα με δυσοίωνο προστατευτικό κολάρο, αλλά στο τέλος πετάχτηκε πρώτος στο παρκέ για να πανηγυρίσει. Ο Ουότερς και οι άλλοι Αμερικανοί μονοπώλησαν το χειροκρότημα στα τελευταία λεπτά, αλλά ο ελληνικός ιδρώτας είναι το λίπασμα που κάνει τον Άρη να ανθίζει.
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας, κόντευα να ξεχάσω τον ΠΑΟΚ. Πίστευα ότι οι άδοξες ήττες από Σολνόκι και Ζενίτ ήταν η χαριστική βολή στο ευρωπαϊκό του όνειρο.
Όταν μέσα στη ραστώνη της απεργίας θυμήθηκα να ρίξω μια ματιά στο παιχνίδι του, γύρω στις 9 χθες το βράδυ, έμεινα με το στόμα ανοιχτό και με το σαγώνι κολλημένο στο πάτωμα.
Η ίδια ομάδα που έχασε διαφορά 18 πόντων στην Ουγγαρία, πέτυχε χθες ανατροπή από το -15, μέσα στο λιγότερο από ένα ημίχρονο, στη δύσκολη έδρα της Μπεσίκτας. Επέζησε από την απόπειρα αυτοχειρίας και επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη με φαντασμαγορικό διπλό, μολονότι δέχθηκε τρίποντο-γκάφα από τον σπουδαίο σουτέρ Ακιόλ 6 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε της κανονικής διάρκειας.
Το ρημάδι το φάουλ δεν το είχαν ακουστά οι παίκτες του; Τόσο πολύ επηρεάστηκε το στερέωμα από την ανορθόγραφη διδαχή του Γκρεγκ Πόποβιτς;
Τη δεύτερη φορά δεν πρόλαβαν να κάνουν, αλλά είχε προηγηθεί άλλη μία απόπειρα του Ακιόλ στην ίδια φάση, δίχως ελληνική παρέμβαση…
Άλλη ομάδα θα είχε καταρρεύσει μετά από τέτοιο πάθημα. Ο ΠΑΟΚ όμως αποδείχθηκε πνευματικά ισχυρός, όπως ο Άρης προ 5 εβδομάδων στο Καζάν μετά από παρόμοιο τρίποντο του Καϊμακόγλου!
Η ψυχραιμία του βόρειου «Δικεφάλου» στην παράταση αποτελεί τίτλο τιμής για τους παίκτες του και για τον αιωνίως υποτιμημένο Σούλη Μαρκόπουλο.
Η επιβράβευση ήλθε 1-2 δευτερόλεπτα πριν ακουστεί (ξανά) η κόρνα, με το εύστοχο σουτ του υπέροχου Χάτσερ. Δεν είναι μικρό κατόρθωμα οι 32 προσωπικοί πόντοι του Αμερικανού, σε αγώνα που κρίνεται στους 75…
Με αυτό το επικό διπλό, ο ΠΑΟΚ έφτασε στο 3-5 και απέχει –αν υπολογίζω σωστά- μόνο μία νίκη από την πρόκρισή του στους «32» του Eurocup. Tην επόμενη Τετάρτη υποδέχεται τη δυνατή, αλλά διόλου ανίκητη, Αβτοντόρ Σάρατοφ στο «Παλατάκι» της Πυλαίας.
Μήπως έφτασε η ώρα να εγκαταλείψουν οι ακροβοθώρητοι οπαδοί του τον Μπερμπάτοφ και τον Πούτιν, για χατίρι της πορτοκαλί μπάλας; Ο Μπάνε, ο Σούλης και τα παιδιά τους αξίζουν μία γενναιόδωρη ψήφο εμπιστοσύνης.
Πόσο εφικτό είναι λοιπόν να βρει ο Γενάρης πέντε ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη, δύο στην Ευρωλίγκα και τρεις στο Eurocup;
Ο αγώνας της ΑΕΚ στα Ιεροσόλυμα δεν είναι ακριβώς τελικός. Η νίκη τη στέλνει στην επόμενη φάση με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά το οξυγόνο της δεν πρόκειται να σωθεί σε περίπτωση ήττας. Ο,τι και αν συμβεί στο Ισραήλ, η ΑΕΚ θα μείνει ζωντανή ως την τελευταία αγωνιστική.
Εάν τελειώσει με διπλό ένας από τους αγώνες Νεπτούνας-Νίζνι και Νίζνι-Γαλατασαράι, τότε ο «Δικέφαλος» θα χρειάζεται μία νίκη επί των Λιθουανών στο ΟΑΚΑ για να κλειδώσει την πρόκριση, άσχετα με το αποτέλεσμα του Χάποελ-ΑΕΚ.
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις