Και όμως είναι ήδη τελικός!
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια που μόλις το δεύτερο παιχνίδι σε προκριματική σειρά, ήταν τόσο κρίσιμο για την Εθνική μας ομάδα. Όχι επειδή πάντα ξεκινούσαμε με νίκη αλλά ίσως γιατί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν έβγαζε άγχος, πίεση και προβληματισμό. Πιο κοντινό παράδειγμα δέκα χρονιά πριν όταν μετά την ήττα στην Αλβανία πήγαμε και φέραμε το 1-1 στην Ουκρανία!
Η αναμέτρηση με τη Φινλανδία, κρύβει πολλαπλούς κινδύνους πέρα από τους προφανείς, οι οποίοι περιορίζονται φυσικά στην απώλεια βαθμών. Μια νέα ήττα θα φέρει γκρίνια. Έχει όμως και πολλαπλούς προβληματισμούς, οι οποίοι πηγάζουν όχι μόνο από τις επιλογές που θα κάνει αυτή τη φορά ο Κλάουντιο Ρανιέρι αλλά από την ανετοιμότητα σχεδόν του 70% των ποδοσφαιριστών του.
Ρίχνοντας μια ματιά στην αποστολή για την εκτός έδρας αναμέτρηση στο Ελσίνκι, εύκολα διαπιστώνει κάποιος ότι οι Έλληνες παίκτες υστερούν πάρα πολύ σε αγωνιστικό ρυθμό. Η αναβολή της 6ης αγωνιστικής της Σούπερ Λίγκας φέρνει τους «ντόπιους» με πιο πρόσφατο παιχνίδι στα πόδια τους, αυτό της 27ης Σεπτεμβρίου ενώ εξαιρούνται όσοι αγωνίστηκαν με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ στα Κύπελλα Ευρώπης, ένα γεμάτο δεκαήμερο δηλαδή, πριν ξαναμπούν σε αγωνιστικό χώρο.
Θεωρητικά πρόβλημα υπάρχει και στους «λεγεωνάριους». Ο Κονέ τραυματίστηκε στο 20ο λεπτό του αγώνα με την Τσεζένα και είναι εκτός, ο Σαμαράς αγωνίστηκε ξανά για ελάχιστα λεπτά με τη φανέλα της Γουέστ Μπρόμιτς απέναντι στη Λίβερπουλ, ο Χολέμπας αποχώρησε με πρόβλημα στους προσαγωγούς στο ντέρμπι με τη Γιουβέντους, ο Χριστοδουλόπουλος και ο Τοροσίδης δεν είχαν θέση βασικών στα τελευταία παιχνίδια των Βερόνα και Ρόμα, ο Καπίνο δεν έχει καν επίσημο παιχνίδι στα πόδια του ενώ ουσιαστικά μόνο ο Βύντρα έχει σταθερό ρυθμό με τη φανέλα της Λεβάντε και ο Μανωλας με τον Παπασταθόπουλο που αποτελούν σταθερές αξίες! Πάλι καλά που ο Καρνέζης έχει βρει ρυθμό και επίσης ο Μήτρογλου με τα ματς στο Τσαμπιονς Λιγκ και στο πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό αποκτά και πάλι πατήματα.
Σαφέστατα ο Ρανιέρι, δεν έχει και πολλές επιλογές για να καλέσει σε μια αποστολή. Ούτε μπορεί να στηρίζεται μονάχα σε αυτούς που έχουν συνεχόμενα παιχνίδια στα πόδια τους!
Όλα αυτά, την ώρα που ταξιδεύουμε σε μια έδρα όπου η παράδοση είναι άκρως αρνητική. Γιατί δεν είναι μόνο η βαριά ήττα στο πρώτο ματς του Ότο Ρεχάγκελ με σκορ 5-1 τον Σεπτέμβριο του 2001. Είναι και ήττα τον Ιούνιο του 1995 με σκορ 2-1 αλλά και αυτή του 1978 με σκορ 3-0. Πριν και μετά την τελευταία, όλες κι όλες δυο ισοπαλίες με σκορ 1-1. Άρα το Ελσίνκι δεν μας πάει...
Η νίκη κρίνεται αναγκαίο «κακό» άλλα τη δεδομένη χρονική στιγμή τα όπλα που έχει στη διάθεσή του ο Ρανιέρι δεν βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική τους φόρμα. Το ερώτημα στο πως θα καταφέρει να διαχειριστεί ο Ιταλός την κατάσταση, καλείται να βρει απάντηση μέσα από την εμπειρία του στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Οι υψηλές παραστάσεις του σε ποδοσφαιρικό επίπεδο είναι αυτές που θα τον βοηθήσουν στη λύση προκειμένου να παρατάξει ένα σύνολο όχι απλά ανταγωνιστικό αλλά έτοιμο να πετάξει για την επιστροφή στην Αθήνα, έχοντας βάλει ξανά μια τάξη στον όμιλο. Μόνο που πρέπει αυτή τη φορά οι επιλογές του να είναι δικές του κι όχι από... σπόντα! Η ομάδα θέλει να ξαναβρεί την ηρεμία της και αυτό θα γίνει μόνο με νίκη, αλλά συμβιβαζόμαστε και με μια ισοπαλία φτάνει η εικόνα να είναι καλή.... Για αυτό μοιάζει ήδη με τελικό αν και είμαστε ακόμη στο δεύτερο ματς!
Πηγή: coppa.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις