Κάθε δράση έχει και μία αντίδραση. Φα ο Νότης, Αντιφά η Δέσποινα. Όπου "φα" όχι η νότα. Κι όλοι όσοι έσπευσαν να κρίνουν και να κατακρίνουν, ας αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Τελικά ούτε να διασκεδάσουν δεν μπορούν μαζί άνθρωποι με τόσο μεγάλες ιδεολογικές διαφορές. Κι όσο δικαίωμα του ενός ήταν να εκφράσει τη συμπάθειά του προς την ακροδεξιά, άλλο τόσο δικαίωμα της άλλης ήταν να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της, αντίστοιχα.

Ένα είναι σίγουρο: η Δέσποινα Βανδή τήρησε αυτό που αντιπροσωπεύει: είναι κόρη μεταναστών και σύζυγος ενός πρώην ποδοσφαιριστή και παράγοντα μιας προσφυγικής ομάδας, ενώ ταυτόχρονα η ίδια είναι ένας άνθρωπος με προσωπική ιδεολογία που δεν την απαρνείται προκειμένου να πει δέκα τραγούδια στην ίδια πίστα με κάποιον ο οποίος παραδίδει μαθήματα "εθνικής συνείδησης" φορτωμένα με εξυπνακίστικες ατάκες σε λαμέ συσκευασία.

Και μαζί με άλλες γυναίκες του καλλιτεχνικού χώρου (Ακρίτα, Μποφίλιου στο παρελθόν) ύψωσε το ανάστημά της απέναντι στο "καλό ξημέρωμα" ...(ή κάπως έτσι τέλος πάντων λέγεται αυτό το κόμμα της ακροδεξιάς). Ευτυχώς γιατί μετά τη διανομή τροφίμων μόνο για Έλληνες και την αιμοδοσία μόνο για Έλληνες, θα είχαμε και μπουζούκια μόνο για Έλληνες που φυσικά δεν το αποκλείω να συμβεί όσο κυκλοφορεί εκεί έξω ο Νότης.

Προσοχή μόνο με κομμάτια όπως το "Γύφτισσα μέρα" και το "Ενα τσιγγανάκι είπε"... μάλλον πρέπει να αφαιρεθούν από το πρόγραμμα, διότι οι Ρομά κατά την ιδεολογία της ακροδεξιάς δεν έχουν καμία θέση στην κοινωνία - πόσο μάλλον στην πίστα που ονειρεύονται οι "εμπρός πάντα εμπρός"...

Θέλει άντερα να διαλύσεις μια δουλειά με τόσα λεφτά για τα πιστεύω σου. Όπως και να ξεβολευτείς από το "απολιτίκ" της πλειοψηφίας των καλλιτεχνών προκειμένου να μη δυσαρεστήσουν το κοινό τους. Μπράβο Δέσποινα. Τα έχεις. Μια γυναίκα φεύγει, μια σωστή κυρία...