Ο Νίκος Παπαδογιάννης αναλύει το φαινόμενο της ομάδας που χάνει από τον ίδιο της τον εαυτό
Oσοι παρακολούθησαν την (άνευ τραπέζης) συζήτηση στρογγυλής τραπέζης που ανεβάσαμε μερικές ώρες πριν το ντέρμπι, θα πρόσεξαν, ίσως, τα τελευταία μου λόγια: «Εχω δει τόσες φορές τον Ολυμπιακό να χάνει από τον εαυτό του, ώστε δεν θα εκπλαγώ εάν συμβεί και απόψε».
Και όμως, αισθάνομαι έκπληκτος. Ομολογώ ότι αυτό δεν το περίμενα.
Δεν πιστεύω σε βαριές φανέλες και σε φαντάσματα. Η μεταφυσική δεν χωράει στο μπάσκετ. Πιστεύω, όμως, σε ψυχολογικά συμπλέγματα και σε σύνδρομα κατωτερότητας.
Δεν είναι πια αστείο. Η ΚΑΕ Ολυμπιακός οφείλει να προσλάβει ψυχολόγο, αν όχι ψυχίατρο. Ξεφεύγει από τα πλαίσια του φυσιολογικού και του συγγνωστού το αρνητικό σερί της ομάδας στο ΟΑΚΑ. Δεν είναι ακριβώς σερί, αλλά με τέτοιο μοιάζει. Με κόμπλεξ.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα πρέπει πια να αφήσει κατά μέρος τις αγριάδες και την βάναυση ποδοσφαιροποίηση. Υπάρχει πολύ πιο εύστοχος τρόπος για να κάνει το κομμάτι του απέναντι στους απέναντι.
Στο επόμενο ντέρμπι, ας απλώσει στο παρκέ πέντε αδειανές πράσινες φανέλες. Οι παίκτες ας μείνουν στα αποδυτήρια. Εγώ, πάντως, αυτό θα έκανα εάν ήμουν στη θέση του. Δεν είναι απαραίτητο να περιέχει ανεξέλεγκτες ύβρεις, προσβολές και απειλές η καζούρα, όσο κι αν ο περί ου ο λόγος τρέφει τα κύτταρά του από αυτές.
Κι αν ήμουν στη θέση των «κόκκινων»; Θα ντρεπόμουν να βγω από το σπίτι μου και να εμφανιστώ στο γήπεδο.
Σύμφωνοι, δεν έχει ντροπές και ξεφτίλες ο αθλητισμός. Μπάλα είναι και γυρίζει. Δεν παίζεις μόνος σου εσύ που προεξοφλείς τη νίκη σου, παίζει και ο αντίπαλος. Κανένας δεν φοράει τυχαία τη φανέλα ομάδων όπως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Η παράσταση δεν τελειώνει πριν τραγουδήσει η χοντρή. Χιτσκοκικό, γκρανγκινιολικό φινάλε. Αλλάζω παράγραφο πριν σας πνίξω με το τσουνάμι των κλισέ.
Αλλά και πώς να δικαιολογηθεί ο αποκλεισμός από έναν αντίπαλο αποδεκατισμένο, αμούστακο, ασυνάρτητο και ορφανό από το κοινό του; Ο Ολυμπιακός παρουσίασε σχεδόν σύσσωμη την ομάδα που θα διεκδικήσει συμμετοχή στο φάιναλ-φορ της Μαδρίτης. Και όμως ηττήθηκε.
Υποτίθεται ότι ο Ολυμπιακός θα σημάδευε τον μοναδικό ψηλό του Παναθηναϊκού και θα χτυπούσε στην καρωτίδα. Η καρωτίδα του Εστέμπαν Μπατίστα αποδείχθηκε ανθεκτική. Τι σόι στοχευμένη επίθεση ήταν αυτή που μεταφράστηκε σε 27 προσπάθειες για τρίποντο και μόλις 31 για δίποντο;
Όταν οι παίκτες του Μπαρτζώκα προσηλώθηκαν στο σχέδιο που αναμφισβήτητα υπήρχε, έκαναν σερί 17-4 και εξαφανίστηκαν στον ορίζοντα. Στο μπλοκάκι μου βλέπω σημειωμένα 6 απανωτά λέι-απ, από Πρίντεζη, Ντάνστον και Σπανούλη. Όχι τρίποντα.
Μετά το 33-45, ο Ιβάνοβιτς έβγαλε και τους 4 έμπειρους που είχε στη διάθεσή του (Διαμαντίδη, Σλότερ, Φώτση, Μπατίστα) και άφησε μέσα τους μικρούς. Ηταν κάτι ανάμεσα σε λευκή πετσέτα και απονενοημένο διάβημα.
Ο 9χρονος ανηψιός μου κατάλαβε ότι μοναδική ελπίδα του Παναθηναϊκού για να δρομολογηθεί ανατροπή ήταν τα τρελά σουτ και η άγνοια κινδύνου των παικτών που δεν είχαν το παραμικρό να χάσουν: η τεχνητή αναπνοή. Οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν κατάλαβαν τίποτε και έστρωσαν ροδοπέταλα για να δοκιμάσει τις Παππαδιές του ο Παππάς, τις Μποχωριές του ο Μποχωρίδης και τα μπλουμ του ο Μπλουμς.
Λες και τους έβλεπαν πρώτη φορά και δεν γνώριζαν τα χούγια τους.
Οι τρεις τους έβαλαν 5 τρίποντα μέσα σε ένα σκάρτο οκτάλεπτο, σε μια πεντάδα που είχε για ψηλούς τον Διαμαντάκο και τον Γιάνκοβιτς. Όταν οι παλιοσειρές του "τριφυλλιού" επέστρεψαν από τα ντους, το 37-49 είχε γίνει 58-62 και ο Σπανούλης είχε καταθέσει το όπλο του.
Στην δ' περίοδο, ο Ολυμπιακός πέτυχε μόλις 5 καλάθια εντός παιδιάς. Τα δύο (ένα φόλοου του Χάντερ και μία προσευχή του Σλούκα) πήγαν μέσα κατά τύχη. Τα υπόλοιπα ήταν τρίποντα, 3 στα 4 μάλιστα, από αυτά που ο Παναθηναϊκός είχε προαποφασίσει να δώσει, υπολογισμένο ρίσκο απέναντι σε έναν αντίπαλο που συνήθως παίζει στο ΟΑΚΑ με χέρια τρεμάμενα.
Θυμηθείτε και το διπλό του Ολυμπιακού στον 3ο τελικό του 2013-4, αυτόν που κέρδισε με εικόνα καταλυτικής υπεροχής και αέρα τίτλου. Και τότε αυτοχειρία επιχείρησε στα τελευταία λεπτά, άσχετα αν τελικά απέτυχε.
Οι τελευταίες 4-5 επιθέσεις του Ολυμπιακού ήταν παράδειγμα προς αποφυγή, όπως και η αυτή του Παναθηναϊκού που κατέληξε από σπόντα στο βροντερό τρίποντο του Διαμαντίδη! Η εκτέλεση θύμισε έντονα Βελιγράδι, αλλά η «δημιουργία» της φάσης δεν ήταν παρά μία καραμπόλα, με αφετηρία το τυχαίο σουτ του Σλότερ. Ο ψύχραιμος Γιάνκοβιτς μάζεψε τη μπάλα και την έδωσε χέρι με χέρι στον αρχηγό του.
Σιγά που θα το έχανε, ο Διαμαντίδης. Δέκα φορές να ξαναδοκιμάσει το ίδιο σουτ, δέκα θα βάλει.
Και να πεις ότι έκανε κάτι σωστά ο Παναθηναϊκός στο φινάλε; Η παγκόσμια κλάση του ηγέτη του ήταν αυτή που τον έβγαλε στον αφρό.
Μετά τις 1/2 βολές του Σλούκα, ο Ιβάνοβιτς όχι μόνο έπαιξε την κρισιμότερη επίθεση χωρίς τάιμ-άουτ, αλλά αντικατέστησε ανεξήγητα τον Νίκο Παππά των 7/10 σουτ, δηλαδή τον καυτό σκόρερ που θα μπορούσε να βάλει το νικητήριο καλάθι! Τον Παππά, που όταν κρατάει τα κλειδιά μιας ομάδας γίνεται άλλος άνθρωπος. Τι δουλειά είχε στον πάγκο στα τελευταία 6 δευτερόλεπτα;
Στο μεταξύ, οι πολύπειροι παίκτες του Ολυμπιακού είχαν φάουλ για ξόδεμα, αλλά κοιμήθηκαν όρθιοι, με εξαίρεση τον Σπανούλη που έσπευσε (καθυστερημένα και χλιαρά) να χτυπήσει τα χέρια του Διαμαντίδη.
Ούτε φάουλ παραχώρησαν ούτε άμυνα έπαιξαν. Ο Διαμαντίδης έφτασε σχεδόν ανενόχλητος στη σέντρα μολονότι περικυκλώθηκε από τρεις, ενώ ο Μπατίστα βρήκε αφύλαχτη τη διάβαση λες και βρισκόταν σε προπόνηση. Γύρω του υπήρχαν και άλλοι "πράσινοι" αφρούρητοι.
Το μάλλον έκπληκτο παρά εκστασιασμένο βλέμμα του Ουρουγουανού την ώρα των πανηγυρισμών ήταν η πιο γλαφυρή εικόνα του ντέρμπι. Περίμενε, προφανώς, ότι κάποιος αντίπαλος (ο Ντάνστον, που μάρκαρε αέρα κοπανιστό) θα τον έστελνε στις διαφημιστικές πινακίδες πάνω στην προσπάθεια για κάρφωμα.
Μπάσκετ παιδικής χαράς, ένθεν κακείθεν. Μπάσκετ Οκτωβρίου, για να είμαι πιο επιεικής. Είθισται η κακή ποιότητα να βοηθάει τον πιο αδύναμο, αλλά ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το αεράκι του φθινοπώρου για άλλοθι.
Σε προφανή αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν σημαδέψει αυτό το ματς με κόκκινο μαρκαδόρο. Και ξεκίνησαν την παρτίδα με τέσσερις άσους στα χέρια.
Το στραπάτσο που υπέστησαν είναι αρμοδιότητας ψυχιάτρου.
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις