Ο Άρης Λαούδης γράφει για την αξία της μεγάλης νίκης του Παναθηναϊκού επί της Αρμάνι.
Τι κι αν ο Μπατίστα τα βάζει ακόμη και πεσμένος, τι κι αν ο Γκιστ τα βάζει με ταμπλό, τι κι αν ο Μπλουμς σουτάρει με ποσοστό 80% στη φετινή Ευρωλίγκα, αυτά κι άλλα τόσα δεν θα είχαν καμία απολύτως σημασία, αν ο Παναθηναϊκός δεν έμπαινε στο παρκέ από το πρώτο δευτερόλεπτο με σκοπό να τελειώσει με το καλημέρα τον αντίπαλο.
Είναι άλλο να το θες, κι άλλο να πιστεύεις πως μπορείς να το κάνεις και προς το παρόν οι «πράσινοι» αποδεικνύουν πως και θέλουν, αλλά και μπορούν. Οταν συντρίβεις τη Φενέρ των 35 εκατομμυρίων ευρώ από το πρώτο δεκάλεπτο, όταν «βομβαρδίζεις» την Αρμάνι από το πρώτο λεπτό κι όταν έχεις την αντίστοιχη σοβαρότητα σ' όλα τα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος, τότε αποδεικνύεις πως είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την πίστη σου.
Είτε γιατί κάποιοι παίκτες έχουν κίνητρο να αποδείξουν και παράλληλα να κερδίσουν ένα καλύτερο συμβόλαιο (π.χ. Μπλουμς, Ράιτ που είναι με μηνιαία συμβόλαια), είτε γιατί κάποιοι αντιλαμβάνονται πως αυτή είναι οι μεγάλη τους ευκαιρία (π.χ. Γιάνκοβιτς, Παππάς), είτε γιατί αισθάνονται πρόκληση να παίζουν με τη φανέλα του Παναθηναϊκού (π.χ. Μπατίστα, Σλότερ), η ουσία είναι πως ο Ιβάνοβιτς έχει στα χέρια του 12 παίκτες που για διάφορους λόγους μπαίνουν στο γήπεδο με το κίνητρο να είναι στο μάξιμουμ. Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός διαθέτει αυτή την περίοδο 12 «καμικάζι» που λυσσάνε για τη νίκη, βγάζουν τρομερή ενέργεια και πάθος κι αυτό φαίνεται πρώτα απ' όλα από τη διάθεση στην άμυνα.
Ο θρίαμβος επί της Αρμάνι έχει δπλάσια σημασία σε σχέση με τον αντίστοιχο κόντρα στη Φενέρ. Κι αυτό γιατί μ' αυτή τη νίκη ο Παναθηναϊκός έδωσε βαθμολογικό νόημα στην επιτυχία επί της ομάδας του Ομπράντοβιτς. Πλέον, οι «πράσινοι» δικαιούνται να συζητάνε για κάτι παραπάνω από την τέταρτη θέση, με δεδομένο ότι είναι σχεδόν απίθανο να χάσουν με μεγαλύτερη διαφορά στην Ιταλία και την Τουρκία και βεβαίως έχουν τη ρεβάνς του -6 με την Μπάγερν στο ΟΑΚΑ.
Σε αντίθεση με τον αγώνα κόντρα στη Φενέρ, αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός «χτύπησε» με διαφορετικό τρόπο, αποδεικνύοντας πως το πλάνο του προσαρμόζεται με βάση τον αντίπαλο. Για παράδειγμα, οι Τούρκοι του... χάριζαν το ελεύθερο σουτ με την κακή περιφερειακή άμυνα και τα αργά πόδια των ψηλών στις περιστροφές, οι Ιταλοί από την άλλη ήταν αδύνατον να σταματήσουν τον Μπατίστα με τα κορμιά που διέθεταν. Ο Ουρουγουανός τα έβαζε με κάθε τρόπο, σταμάτησε στους 15 πόντους σε λιγότερα από 19 λεπτά κι αν ο Ιβάνοβιτς τον κρατούσε στο παρκέ θα μπορούσε να κάνει ρεκόρ καριέρας, με τον Διαμαντίδη να τον τροφοδοτεί σε κάθε φάση.
Στην περιφέρεια ο Παναθηναϊκός ήταν αξιόπιστος, χωρίς να χρειάζεται τα απίθανα ποσοστά του αγώνα με τη Φενέρ. Είναι μεν δεδομένο ότι οι «πράσινοι» βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση, κάτι που αποδεικνύεται από το ποσοστά τους, αλλά δεν είχαν ανάγκη το κάτι παραπάνω από την στιγμή που ο Μπατίστα έκανε τη διαφορά. Αυτό που ωστόσο είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός, όπως το είχε και στον αγώνα με τη Φενέρ, ήταν η άμυνά του που στην ουσία κρίνει και τα παιχνίδια.
Η Αρμάνι που διαθέτει επιθετικό ταλέντο έμεινε στους 63 πόντους και τους Ιταλούς να ψάχνουν μόνο το «ένας εναντίον ενός», αφού ήταν σαφές πως καλά - καλά δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα. Η περιφερειακή άμυνα του Παναθηναϊκού τους «έπνιξε» κατά διαστήματα και τα σουτ από τα 7,5 μέτρα ήταν ενδεικτικά της αδυναμίας να βρουν λύση.
Από 'κει και πέρα, ο Μπλουμς θέτει υποψηφιότητα για το βραβείο της πιο επιτυχημένης μεταγραφής της τελευταίας στιγμής, ο Ράιτ μάχεται ολοένα και περισσότερο όσο αισθάνεται πιο φρέσκος, ενώ Γκιστ και Φώτσης έχουν καταφέρει μ' έναν μοναδικό τρόπο να μοιράζουν τις καλές εμφανίσεις και να μην αφήνουν ποτέ τον Ιβάνοβιτς χωρίς λύσεις στο «4». Ο Σλότερ ήταν αξιόπιστος, ο Γιάνκοβιτς σταθερός, ενώ το γεγονός ότι ο Διαμαντίδης έπαιξε λιγότερο από 25 λεπτά στην Ευρωλίγκα είναι τεράστιο κέρδος τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Τι μένει; Πρώτα απ' όλα να μπει στο κλίμα ο Μαυροκεφαλίδης και να επιστρέψει ο Νέλσον που θα είναι τεράστια προσθήκη, αν είναι υγιής και με την συγκεκριμένη αδυναμία που έχει ο Παναθηναϊκός στον άσο. Ο Ιβάνοβιτς τα έχει μπαλώσει άψογα μέχρι σήμερα, κι όταν θα 'χει στα χέρια του τον Αμερικάνο θα μπορεί για παράδειγμα να περάσει τον Σλότερ στη φυσική του θέση και να μην του αναθέτει το «κατέβασμα» της μπάλας που δεν είναι και το καλύτερό του.
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις