Λένε πως οι άνθρωποι αλλάζουν πρώτα μέσα τους και μετά έξω τους κι αν αυτό ισχύει για τα άτομα σκεφτείτε πόσο μπορεί να ισχύει για μια ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν βρίσκεται σε διαδικασία αλλαγής σε όλα τα επίπεδα και δεν αναφέρομαι στα μεταγραφικά και στην απαραίτητη διαδικασία ενίσχυσης, αλλά σ' όλα εκείνα - τα μικρά για πολλούς, μεγάλα για όσους ξέρουν - που μπορούν τελικά να κάνουν τη διαφορά.
Εδώ και ένα μήνα ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να αλλάξει. Μπορεί ο φίλαθλος, ο οπαδός να μετράει το «πόσα έδωσε για να πάρει τον τάδε», να ψάχνει τις λίστες με τους free agent και να αγωνιά κάθε βράδυ για τον ψηλό που θα πλαισιώσει τον Ραντούλιτσα, να αλλάζει διάθεση ανάλογα με το αν του αρέσει ή όχι το όνομα που θα κυκλοφορήσει, αλλά αυτό και μόνο δεν κάνει τη διαφορά ανάμεσα στο «καλό» και το «μεγάλο» club.
Είναι σαφές πως ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να γυρίσει το χρόνο πίσω με την καλή έννοια του πράγματος. Προσπαθεί να συμβιβάσει καταστάσεις, να αφήσει στο παρελθόν τις φωνές, τις ανακοινώσεις, τις αγριάδες κατά πάντων, τις ευθύνες κατά δικαίων και αδίκων και να πάει στο μοντέλο που ταιριάζει σε όλες τις μεγάλες ομάδες, το μοντέλο που τον βοήθησε στα τέλη της δεκαετίας του '90 να επιστρέψει στην κορυφή.
Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να λειτουργήσει με το πρεστίζ και το κύρος του μεγάλου συλλόγου, του συλλόγου που δεν χρειάζεται μια ανακοίνωση για να βρει το (όποιο) δίκιο του, επιβεβαιώνοντας τελικά στους «εχθρούς» πως βρίσκεται σε θέση αδυναμίας κι όχι ισχύος.
Ηδη τον τελευταίο μήνα, οι «πράσινοι» έχουν κάνει τεράστια βήματα προόδου σε σχέση μ΄αυτό που γνωρίζαμε. Κέρδισαν κατά κράτος τη μάχη στη Γενική Συνέλευση του ΕΣΑΚΕ, μειώνοντας κατά πολύ την ποινή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, παίρνοντας τη θετική ψήφο όλων των ομάδων, πλην του Ολυμπιακού. Ούτε ανακοινώσεις προηγήθηκαν, ούτε εντάσεις, ούτε καν διαφορετικές φωνές επί της άποψης που κατάθεσαν οι «πράσινοι».
Γιατί; Γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός πήγε με άλλο προφίλ στην όλη διαδικασία. Δεσμεύτηκε πως δεν πρόκειται στο μέλλον να κάνει καταγγελία κατά οποιασδήποτε ομάδας, δεσμεύτηκε πως θα αλλάξει στάση σε πολλά πράγματα, είπε το αυτονόητο τέλος πάντων, ότι δηλαδή το μπάσκετ καταστρέφεται με τις εκατέρωθεν ανακοινώσεις Αγγελόπουλων - Γιαννακόπουλου για ζητήματα που δεν αφορούν στο μπάσκετ. Ουσιαστικά μίλησε με το πνεύμα της λογικής κι όχι με τον θυμό και τον παρορμητισμό.
Ο Παναθηναϊκός είναι αποφασισμένος να αντιμετωπίζει και τις όποιες ήττες του με τη λογική του μεγάλου συλλόγου. Να προσπαθεί να μετατραπεί επικοινωνιακά τις ήττες σε νίκες (ανεξάρτητα αν δεν τα καταφέρνει πάντα), όπως για παράδειγμα έγινε με την απόφαση της ΕΕΑ. Ενδεχομένως σε μια άλλη εποχή να είχαμε πύρινες ανακοινώσεις και παρορμητικές αντιδράσεις, αλλά τώρα είδαμε έναν Παναθηναϊκό να προσπαθεί να μετατρέψει την κακή απόφαση σε «πρόκληση για τον Γιαννακόπουλο για να κατακτήσει μερικούς τίτλους ακόμη».
Αλλαγή τακτικής υπάρχει ακόμη και στον τρόπο που ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τους μεταγραφικούς στόχους ή τις ολοκληρωμένες μεταγραφές. Ρεαλιστικά, με σωστή τακτική, με προσέγγιση που δείχνει πλάνο και ξεκάθαρο στόχο, οι «πράσινοι» κινούνται πολύ πιο αθόρυβα απ' ό,τι στο παρελθόν και αποδίδουν τη σωστή διάσταση σε κάθε μεταγραφή, χωρίς να χρειάζονται να βαφτίσουν το κρέας - ψάρι.
Θα πει κάποιος πως «όλα αυτά θα κριθούν στην πράξη» και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει σε τρεις μήνες από σήμερα, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να αναγνωρίσουμε πως ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να αλλάξει επίπεδο τόσο αγωνιστικά όσο και... εσωτερικά, που σημαίνει ότι έχει αντιληφθεί τι πρέπει να διορθώσει. Και του είναι πολύ εύκολο να το κάνει, ευκολότερο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον, για τον απλούστατο λόγο πως το... δίδαξε στα τέλη της δεκαετίας του '90.
Υ.Γ: Για να απαντήσω σ' όσους ρώτησαν στο προηγούμενο blog: Ναι, κατά την ταπεινή μου άποψη ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν ακόμη γκαρντ, τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψει ο τραυματίας Νίκος Παππάς. Ενας γκαρντ που δεν θα είναι πρωταγωνιστής, αλλά θα συμπεριληφθεί στο rotation και θα μπορεί να δώσει 7 έως 10 ποιοτικά λεπτά. Εναν παίκτη επιπέδου Σλότερ που δεν θα κληθεί αυτή τη φορά να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά», αλλά να δώσει ανάσες και να βοηθήσει σε συγκεκριμένους τομείς.