Το πιο σημαντικό, το πιο ουσιαστικό σύνθημα του Παναθηναϊκού λέει: «Στις χαρές και στις λύπες μαζί»... Του Παναγιώτη Περπερίδη
Αν ψάχνετε ,λοιπόν, κλειδιά και αντικλείδια για τις δυο κομβικές νίκες του Παναθηναϊκού πρώτα επί της Καρσίγιακα και απόψε επί της Μπαρτσελόνα, δεν έχετε παρά να καταφύγετε στη νοοτροπία του πιο πετυχημένου μπασκετικού οργανισμού διαχρονικά. Η αποτύπωσή της σε μια σκηνή από την τρίτη περίοδο του αγώνα. Ο Διαμαντίδης κάνει air-ball σε τρίποντο. Άμεσα το γήπεδο σηκώνεται στο πόδι, χειροκροτεί και τραγουδάει το όνομα του μεγάλου αρχηγού. Το ΟΑΚΑ συγκλονίζεται από την αποθέωση, οι μπαταρίες του αρχηγού γεμίζουν. 20 χρόνια αφαιρέθηκαν αυτομάτως από τα πόδια του, βουτούσε για κάθε μπάλα, έκλεβε, άνοιγε αιφνιδιασμούς, ενέπνεε τους συμπαίκτες, ευστοχούσε σε τρίποντα.
Νωρίτερα η ίδια σκηνή είχε παιχτεί με χειροκρότημα σε αποτυχημένη προσπάθεια του Κούζμιτς να καρφώσει. Σύνθημα έγιναν ο Γκιστ και ο Ραντούλιτσα. Αυτός είναι ο μπασκετικός Παναθηναϊκός και αυτά τα δυο ματς (ειδικά το αποψινό) δεν γινόταν να χαθούν. Δεν μου αρέσει καθόλου η ψυχολογική προσέγγιση στα μεγάλα ματς, αλλά η αλήθεια είναι ότι δυο λέξεις που έβαλαν ο Ομπράντοβιτς με τον Ιτούδη στη ζωή μας ''motivation'' και ''passion'' ήταν τα βασικά στοιχεία της επικράτησης που φέρνει τον «εξάστερο» με το ενάμιση πόδι στο Top-16 και στην τρίτη θέση, άρα μακριά από τη συνύπαρξη με τον Ολυμπιακό στον επόμενο όμιλο. Προερχόμενα από την αδιαπραγμάτευτη στήριξη σε όλες τις στιγμές αυτής της τριετίας.
Αγωνιστικά, ασφαλώς ο Διαμαντίδης ήταν εκείνος που οδήγησε και πάλι την ομάδα. Με τους πόντους, τη δημιουργία, τις άμυνες, την ηγετική του παρουσία. Χωρίς καμία αμφιβολία ο Ραντούλτισα εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο τα πλεονεκτήματά του έναντι του Τόμιτς και σε συνδυασμό με τις σωστές αλλαγές με τον Κούζμιτς, ο Παναθηναϊκός επικράτησε κατά κράτος στο ζωγραφιστό που δεν ήταν μόνο τα ένας εναντίον ενός, αλλά και στη δημιουργία που κατέληγε εκεί όπου -σε φιλοσοφικό επίπεδο- η ομάδα του Πασκουάλ είχε πλεονέκτημα αθλητικότητας, με τον -εκπληκτικό-Γκιστ στο ''4'' ή στον πάγκο.
Η περιφέρεια του Τζόρτζεβιτς λειτούργησε άρτια στο δημιουργικό κομμάτι για τρεις περιόδους, δεν έκανε κατάχρηση στο σουτ και πήγε πολύ καλά στην πίεση στην μπάλα στα μισά του δρόμου.
Η Μπαρτσελόνα ήταν απειλητική μόνο στα κομμάτια που ο Παναθηναϊκός πήγε από την τακτική στο ένστικτο, από τον ρεαλισμό στην ελευθερία, άνοιξε το ρυθμό και έφερε το ματς στα μέτρα του αντιπάλου. Επιπλέον, προβληματική ήταν για ένα διάστημα η διαχείριση στη θέση ''3'' όπου ο Περπέρογλου πήγε να βάλει ξανά τους Καταλανούς στο παιχνίδι με τρίποντα και διεισδύσεις, στο κακό μαρκάρισμα του Πάβλοβιτς που -θαρρώ- έμεινε στο παρκέ λίγο περισσότερο απ' όσο έπρεπε. Εδώ είναι το στοιχείο που ίσως πρέπει να αλλάξει ο προπονητής στη λογική του. Όταν παίρνεις διαφορά 16 πόντων είναι αδιανόητο να την χάνεις μέσα σε ενάμιση λεπτό, επειδή σε παίρνει ο ενθουσιασμός. Ο Τζόρτζεβιτς πιστεύει πολύ στο ένστικτο του παίκτη, δεν κρατάει γερά τα γκέμια, αντιθέτως προτιμά να μένει σε ρόλο παρατηρητή στα δυναμικά μομέντουμ. Αυτό δημιουργεί τεράστια ευεξία, αλλά φέρνει και πολύ μεγάλα λάθη που ευτυχώς απόψε η ομάδα δεν πλήρωσε.
Θα βάζει όμως κάθε βράδυ 90+ πόντους για να κερδίζει επί των 80+ ενός σπουδαίου αντιπάλου; Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού συμβαδίζει με την μόδα στο μπάσκετ που αρχίζει πάλι να ξεφεύγει από το αμυντικό δόγμα.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε κάτι στον Τζόρτζεβιτς. Ξέρει να κερδίζει τους παίκτες. Στη συνέντευξη τύπου αποθέωσε τον Διαμαντίδη, αλλά είπε και για τη φρεσκάδα που έδωσε ο Παππάς με τα λίγα λεπτά συμμετοχής του. Δεν ξέχασε ούτε τον απόντα Μποχωρίδη. Έδωσε εύσημα στον Πάβλοβιτς, αλλά είπε πόσο σημαντικός είναι ο Γιάνκοβιτς. Αναφέρθηκε και στον Χαραλαμπόπουλο λέγοντας ότι είναι στο ίδιο επίπεδο Τόνωσε την ψυχολογία του Ραντούλτισα, αλλά δεν ξέχασε τον Γκιστ και τον Κούζμιτς. Οι παίκτες λοιπόν θα παίξουν και για πάρτη του. Αρκεί το ροτέισον που επέδειξε στο λόγο του να το περάσει και στο γήπεδο, γιατί θα του χρειαστεί. Είναι εμφανές ότι πειραματίζεται. Είναι επίσης εμφανές ότι το υλικό του είναι εξαιρετικό. Είναι δεδομένο ότι στο Top-16 θα δούμε μια εξαιρετική ομάδα.
Το πρωϊ στην «Αγορά» θα διαβάσετε τον Τάκη Μπαλτάκο να λέει ότι ο Παναθηναϊκός θα πάρει Ευρωπαϊκό. Τη Δευτέρα που κάναμε την συνέντευξη ομολογώ ότι τον ρώτησα δυο φορές αν θέλει να μπει αυτή η δήλωση, γιατί μου φάνηκε υπερβολική. Μου απάντησε με απόλυτη βεβαιότητα «ναι» και έτσι έγινε τίτλος, μαζί με όσα πολύ ενδιαφέροντα λέει για το επικείμενο σχίσμα στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και τους λόγους που ο Πανααθηναϊκός διάλεξε αυτό το προβληματικό σύστημα Μπερτομέου. Αν εκάνα τη συνέντευξη απόψε και έπαιρνα την ίδια απάντηση, δεν θα ρωτούσα σε καμία περίπτωση αν θέλει όντως να μπει η δήλωση. Δεν θα μου φαινόταν παράξενη. Αυτός ο Παναθηναϊκός ναι μπορεί να είναι στο Βερολίνο και να φτάσει μέχρι το τέλος. Αρκεί το υλικό του να χρησιμοποείται σωστά μέχρι τέλους.
Υ.Γ: Για τον Ολυμπιακό τα έχουμε γράψει από τις 2 Νοεμβρίου, όταν όλοι έκραζαν για την αγχωτική νίκη επί του ΠΑΟΚ στην παράταση. Εκεί γύρισε το τσιπάκι, εκεί έδειξαν όλοι οι σημερινοί αποθεούμενοι πρωταγωνιστές τι μπορούν να κάνουν. Τί πλεονέκτημα έχει ο Ολυμπιακός έναντι του Παναθηναϊκού στην παρούσα φάση; Νομίζω, έχει πιο έτοιμο, πιο κατασταλαγμένο και (επιτρέψτε μου) καλύτερο προπονητή. Τι μειονέκτημα έχει; Δεν απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και της στήριξης στην ομάδα που έχει ο Παναθηναϊκός από τον απόλυτα μπασκετικό του κόσμο. Βλέπετε, στο ΟΑΚΑ δεν είπαν ποτέ «πάει γέρασε ο Διαμαντίδης». Το «πάει ο Σπανούλης ως εδώ ήταν» (sic) ακούστηκε πολλές φορές όταν κάτι στράβωνε στο ΣΕΦ. Φυσικά, ο αρχηγός δε μασάει και τους διαψεύδει κάθε φορά και περισσότερο. Επανερχόμενος όμως στη σύγκριση, η διαχείριση υλικού κάνει τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή να μοιάζει στα δικά μου μάτια καλύτερη ομάδα. Όπως επίσης και το πιο πειθαρχημένο μπάσκετ που παίζει. Φυσικά, στο τέλος μπορεί να δικαιωθεί το στύλ του Τζόρτζεβιτς, όλα παίζουν. Την προσωπική μου άποψη καταθέτω από την εικόνα στην παρούσα συγκυρία. Όπως επίσης επιμένω στην αρχική μου σκέψη ότι το ρόστερ του Παναθηνϊκού είναι (στο σύνολό του) πιο ποιοτικό. Τώρα που αλλάζει ο χρόνος θα δούμε τι απ' όλα αυτά είναι αλήθεια και τι στη σφαίρα της αρρωστημένης φαντασίας του γράφοντος. Θα περάσουμε υπέροχα μέχρι τον Μάιο. Αυτό σας το υπογράφω. Και στο Βερολίνο μπορεί να είμαστε πολλοί!!!
Πηγή: pamesports.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις