Ο Ηράκλειτος άφησε παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα την αποφθεγματική φράση «ποταμώ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ», το νόημα της οποίας είναι ότι «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», αλλά να που χθες, στο Νέο Φάληρο, ο επονομαζόμενος «σκοτεινός φιλόσοφος» έμελλε να διαψευσθεί, και μάλιστα οικτρά...
Δεν ξέρω για το ένα, πάντως στον πληθυντικό τους τα ποτάμια (Rivers) γυρίζουν πίσω!
Τι εννοώ; Μετά από έξι απανωτές ήττες από τον δεύτερο τελικό των περυσινών πλέι οφ και έπειτα, ο Παναθηναϊκός αξιώθηκε να ρίξει -και μάλιστα εκτός έδρας- στο καναβάτσο τον Ολυμπιακό, να προκριθεί για 13η φορά σε τελικό Κυπέλλου και να έχει την ευκαιρία στις 19 Φεβρουαρίου, κόντρα στον Αρη (όπως το 1985, το 1993, το 2003, το 2005 και το 2014), να κατακτήσει τον 18ο τίτλο του.
Business as usual, όπως λένε και οι Αμερικανοί, τόσο για τους πράσινους, οι οποίοι κατέχουν καλά την τέχνη του Κυπέλλου, όσο και για τους κόκκινους, που για άλλη μια φορά δείχνουν να δαιμονοποιούν την υπόθεση αυτών των νοκ άουτ αγώνων!
Τα ποτάμια γύρισαν πίσω λοιπόν και μιας και το ‘φερε από την αρχή η κουβέντα στα νερά, τα χειμαρρώδη και ορμητικά του Κέι Σι Ρίβερς έπνιξαν εκείνα του Γουότερς και ολόκληρου του Ολυμπιακού.
Στην πραγματικότητα, ο ανιψιός του Μπάιρον Ντίνκινς συνέχισε το βιολί του από εκεί όπου το είχε αφήσει στο προηγούμενο ντέρμπι (της Ευρωλίγκας) και κόντρα στην Εφές, αλλά δεν ήταν ο μόνος: το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον συμπαίκτη του, Κένι Γκέιμπριελ, που είχε καθαρίσει την μπουγάδα της Παρασκευής στην παράταση και χθες υπήρξε, εάν όχι ο αστάθμητος, σίγουρα ένας πολύ κρίσιμος παράγων στον θρίαμβο του Παναθηναϊκού.
Αυτήν τη φορά οι «πράσινοι» δεν ήταν του βάθους αλλά του ύψους! Επεσαν στην περίπτωση του καλύτερου και όχι του χειρότερου δυνατού. Προφανώς μελέτησαν καλά το πάθημα της 6ης Ιανουαρίου και χθες πήραν άριστα στο διαγώνισμα του ιδίου μαθήματος, σε όλα τα επίπεδα: και στον σχεδιασμό εκ μέρους του Τσάβι Πασκουάλ και στην εκτέλεσή του από τους παίκτες.
Τι έκανε χθες ο Παναθηναϊκός και σόκαρε τον ανήμπορο να αντιδράσει ουσιαστικά Ολυμπιακό; Ο,τι ακριβώς έπρεπε!
Από την πρώτη στιγμή οι «πράσινοι» φώναζαν με ηχηρό τρόπο ότι πήγαν στο Νέο Φάληρο για να επιβάλουν τον δικό τους ρυθμό και να τον χρησιμοποιήσουν ως πολιορκητικό κριό για να ρίξουν το κόκκινο κάστρο.
Ο Παναθηναϊκός ήταν επί σαράντα λεπτά -και μάλιστα σε υπερθετικό έως και... εκνευριστικό (για τον αντίπαλό του) βαθμό- υπομονετικός, προσεκτικός, σοβαρός και ομαδικός! Σε αντίθεση με ό,τι είχε συμβεί στο ματς της Ευρωλίγκας, αυτήν τη φορά είχε καλύτερο πλάνο και το υλοποίησε με χειρουργική ακρίβεια, μάλιστα χειρίστηκε αυτό το νυστέρι με επιδεξιότητα και στις δυο άκρες του γηπέδου: τόσο στις κοντρολαρισμένες και ως επί το πλείστον μακρόσυρτες επιθέσεις, πολλές από τις οποίες κατέληξαν σε μεγάλα και κρίσιμα σουτ (και δη στη λήξη των 24’’), όσο και στα μετόπισθέν του, όπου απαγόρευσε στον Ολυμπιακό να τρέξει, να σκοράρει με ευχέρεια και γενικώς να κάνει το δικό του παιχνίδι.
Η σιγουράντζα του Παναθηναϊκού έβγαλε τους οικοδεσπότες από το πλάνο τους και τους ανάγκασε πολύ συχνά να κυνηγούν χίμαιρες! Δεδομένου μάλιστα ότι αυτήν τη φορά η δημιουργία και η παραγωγικότητα του διδύμου Σπανούλης-Πρίντεζης δεν ήταν αποδοτική, ο Ολυμπιακός ουσιαστικά στηρίχθηκε σε ένα αουτσάιντερ της επίθεσής του, στον Βαγγέλη Μάντζαρη, που ωστόσο δεν έφτανε για να ματσάρει τους κανονιοβολισμούς της απέναντι πλευράς.
Ο Παναθηναϊκός ήταν διαβασμένος (βάσει του πλάνου που κατέστρωσε ο Πασκουάλ, με στόχο το σετ παιχνίδι και τις επιθέσεις 5 εναντίον 5) και συνάμα διάβαζε με μεγάλη επιτυχία όλες τις φάσεις και κυρίως τα mismatches που -ελλείψει κιόλας του Χάκετ- είχε ο Ρίβερς απέναντι στις αμυντικές αλλαγές του Σφαιρόπουλου σε όλα τα σκριν. Παράλληλα οι φιλοξενούμενοι έβγαλαν εξαιρετικές συνεργασίες, δεν... τρελάθηκαν στις κρίσιμες στιγμές, έμειναν ψύχραιμοι και διαχειρίστηκαν μέσα από την ομαδικότητα και όχι με προσωπικά ξεσπάσματα το πανάκριβο προβάδισμά τους.
Στον αντίποδα, ο Ολυμπιακός έκανε σχεδόν τα πάντα λάθος! Από την αρχή «πούλαγε» με φτηνό τρόπο τις μπάλες, ήταν άστοχος, δεν κατάφερε ποτέ να πατήσει πόδι, ενώ, όταν με ένα σερί 7-0 πέρασε μπροστά με 41-40, «έφαγε» στο πι και φι το ίδιο σκορ για το 41-47!
Είτε από την πίεση που υφίσταντο είτε από τις δύσκολες ασκήσεις που τους έβαλε ο Παναθηναϊκός, οι γηπεδούχοι ήταν αργοί, στατικοί, δυσκίνητοι και εγκλωβίστηκαν σε έναν ρυθμό που βόλευε απολύτως τον αντίπαλό τους. Υπήρξαν στιγμές όπου επειδή δεν τους έβγαινε το ματς, και ενώ ο Σφαιρόπουλος φώναζε για να βρουν σκορ στο ανοικτό γήπεδο, παρουσιάστηκαν τόσο διστακτικοί ώστε να μοιάζουν φοβικοί και φοβισμένοι!
Στο τέλος της βραδιάς το αποτέλεσμα υπήρξε μια επιβράβευση της ομάδας η οποία παρουσιάσθηκε πιο αποφασισμένη, έπαιξε καλύτερα επί σαράντα λεπτά και κατάφερε να διακόψει το σερί των αποτυχιών της και να πάρει το αίμα της πίσω. Ας μην ανησυχούν όμως κι ας μην κυριεύονται από πρεμούρα και ανυπομονησία αμφότεροι: σε δεκατέσσερα βράδια θα ξαναβρεθούν ενώπιος ενωπίω στο ΟΑΚΑ για την (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) πιο αδιάφορη απ’ όλες τις εφετινές παρτίδες τους...
εφημερίδα "Goal"
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις