Η ψυχολογία της μάζας δεν σε κάνει να νιώθεις μόνο άτρωτος∙ απελευθερώνει τα πιο κτηνώδη ένστικτα που είναι βαθιά κρυμμένα στο ασυνείδητο, ούτε καν στο υποσυνείδητό σου. Πιάνεις μια πέτρα και την πετάς στον διαιτητή στο γήπεδο, ένα φλεγόμενο μπουκάλι στον ΜΑΤατζή απέναντι, προσγειώνεις το γκλοπ στο κεφάλι του διαδηλωτή την ώρα που οι ένστολοι δίπλα σου τον κλωτσούν. Είσαι Θεός, δεν σε αγγίζει κανείς. Και λες πράγματα που θα άφηναν με ανοιχτό το στόμα από τον Χάνιμπαλ Λέκτερ μέχρι τον Τεντ Μπάντι.

Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης ζυγίζει περίπου 160 κιλά. Δεν τα κινητοποιείς τόσο εύκολα -και τόσο αποτελεσματικά όπως θα δείτε στο video- εάν δεν σε έχουν προκαλέσει οικτρά. Ο οπαδός της Χάποελ Τελ Αβίβ τον έβριζε για ώρα. Κι αυτόν και τη γυναίκα του. Αλλά ο ίδιος δεν έδινε σημασία∙ το έκανε εξάλλου όλο το γήπεδο. Ωστόσο, στο τέλος του ματς, όταν ο Έλληνας σέντερ έφευγε προς τη φυσούνα, ο οπαδός τον πλησίασε και του φώναζε πως θα βιάσει τα παιδιά του.

Δεν ξέρω που μπαίνει το όριο στο πού επιτρέπεται και πού απαγορεύεται το βρίσιμο. Ανάμεσα στο εάν δικαιολογείται να σου βρίζουν τη γυναίκα και τη μάνα, τα κόκκαλα των νεκρών οπαδών της ομάδας σου, εσένα τον ίδιο κι όχι τα παιδιά σου. Εάν η πρόκληση και η λεκτική βία δικαιολογεί την ανταπόδοση με σωματική. Πιθανότατα, οι περισσότεροι δίνετε περισσότερο δίκιο παρά άδικο στον Σοφοκλή. Στη δική μου λογική, όμως, είναι το ίδιο είτε βρίζουν εσένα, είτε συγγενείς σου. Είτε δεν αντιδράς και παίζεις κανονικά, είτε αποχωρείς από το γήπεδο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Εσύ επιλέγεις και μένεις σταθερός στην απόφασή σου.

Σε κάθε περίπτωση, έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Άλλοι το έχουν αποδεχτεί από τα 15 τους. Θα γίνω επαγγελματίας αθλητής, θα στερηθώ πολλά, θα πονέσω στην προπόνηση, θα με βρίζουν, αλλά όλα αυτά θα τα ξεπλύνω το βράδυ πριν πέσω για ύπνο μετρώντας ψηφία στον τραπεζικό λογαριασμό μου. Το πρόβλημα είναι πως όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα εκτός από το βρίσιμο. Στις προηγμένες –ποδοσφαιρικά, μπασκετικά και γενικά αθλητικά χώρες- το πικάρισμα είναι ο κανόνας και το χυδαίο βρίσιμο είναι η εξαίρεση. Στην Ελλάδα, στο Ισραήλ, στην Τουρκία, στη Μεσόγειο γενικότερα επικρατεί το αντίστροφο.

Πηγή: protagon.gr