Δημοσιογράφοι που έχουν κάνει επάγγελμα να παρακινούν τον κόσμο στη βία, έχυναν κροκοδείλια δάκρυα για όσα έγιναν την Τετάρτη το βράδυ - λες και δεν τα περιμέναμε. Κάποιοι θυμήθηκαν και την Εθνική ομάδα, το Μουντιάλ, ανησυχούν μήπως οι παίκτες μεταφέρουν αντιπαραθέσεις στην Εθνική κ.λπ. Αφού δηλητηριάζουμε τα πάντα, μετά αναρωτιόμαστε δημόσια για τις επιπτώσεις του δηλητηρίου. Οσοι δήλωσαν ευχαριστημένοι (!) ή απέδωσαν τα αίσχη στον Ολυμπιακό (!) υπήρξαν τουλάχιστον λιγότερο υποκριτές.  

 

 

Aς πούμε δυο ψύχραιμα πράγματα για την Τούμπα. Οταν μιλάμε για εταιρείες, ηγεσίες, προέδρους κ.λπ. πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι εύκολο: είναι το τι κάνουν. Το δεύτερο λίγο πιο δύσκολο: το τι θα ήθελαν να κάνουν αν μπορούσαν. Υπάρχουν οι πράξεις και υπάρχουν και οι προθέσεις. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι οι πράξεις: αυτές κρίνονται και επικρίνονται. Το αληθινό πρόβλημα είναι οι προθέσεις. Αυτές είναι που μαρτυρούν το αδιέξοδο.  

 

Σαφές  

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπήρξε ιστορικά κανένας απολύτως παράγοντας, από τον πιο μικρό μέχρι τον μεγαλύτερο, που όταν μιλάει για ποδόσφαιρο να μην ταυτίζει το καλό του ποδοσφαίρου με το καλό της ομάδας του. Ολες οι μεγάλες μας ομάδες έχουν κάνει τα πάντα – και ουδείς αναμάρτητος. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, υπάρχουν αυτοί που μπορούν να κάνουν αθλιότητες και αυτοί που περιμένουν την ευκαιρία. Το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο, υπάρχει μόνο στο κεφάλι των οπαδών. Οσο πιο οπαδίστικες γίνονται οι διοικήσεις, δηλαδή όσο πιο πολλοί φροντίζουν για τα κέφια των οπαδών αναγνωρίζοντας σε αυτούς το μόνο κοινό που απέμεινε, τόσο χειρότερα θα γίνονται όλα. Υπό αυτό το πρίσμα η Τούμπα υπήρξε χρήσιμη. Είδαμε το ποδόσφαιρο που οραματίζεται ο Ιβάν Σαββίδης και οι άνθρωποί του, αυτοί που προσφάτως αηδίαζαν μέσω ανακοινώσεων με τον Ολυμπιακό, το σύστημά του κ.λπ.  Δεν τους κατηγορώ: ίσα-ίσα. Είναι για μένα ευχάριστο ότι το τι θέλει ο ΠΑΟΚ είναι σαφές.

 

Ευτυχία

Διαβάστε τις δηλώσεις του Σαββίδη, είναι ενδεικτικές. «Νιώσαμε ευτυχισμένοι γιατί προκριθήκαμε, ευτυχισμένοι με την έννοια ότι σήμερα αισθάνθηκα ότι ήμασταν μια ομάδα. Παλέψαμε για την αξιοπρέπεια και την τιμή του ΠΑΟΚ. (...). Θέλω να ευχαριστήσω ειλικρινά τους οπαδούς του ΠΑΟΚ (…). Οι παίκτες έπαιξαν για την αξιοπρέπεια του ΠΑΟΚ και ο Θεός δεν μας γύρισε την πλάτη. Ο "Δικέφαλος" έπρεπε να "τιμωρήσει" τον Ολυμπιακό, γιατί όλοι βλέπετε τις απαράδεκτες συμπεριφορές. (…). Δεν ήταν ωραία πράγματα που έριξαν ψάρια. Μπορεί και ο Ολυμπιακός να τα έριξε. Οταν κατέβηκα και είδα τον πάγκο, ήταν καθαρός, αλλά η αλήθεια είναι ότι μύριζε λίγο. Είναι ποδοσφαιριστές και ήρθαν να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι μπαλέτο». Δεν ξέρω αν τα πιστεύει αυτά – υποθέτω ότι τα λέει για να χαρούν οι οπαδοί της ομάδας. Και δεν τον κατηγορώ: ίσα-ίσα, χαίρομαι που βρήκε έναν τρόπο για να προσφέρει χαρά στον κόσμο. Αυτή νομίζω είναι και η ειδοποιός διαφορά αυτής της ιστορίας.

 

Συγκρίνουν

Κάποιοι συγκρίνουν τις δηλώσεις του Σαββίδη με το «διδάξαμε ήθος» του Μαρινάκη στο ντέρμπι του ΠΑΟ με τον Ολυμπιακό, αλλά και με τις παλιές δηλώσεις του Κόκκαλη που μιλούσε για «κότες»: προφανώς όλοι έχουν πει τις κουταμάρες τους. Ξεχνούν όμως επίτηδες κάποιες λεπτομέρειες. Μετά το «διδάξαμε ήθος» ο Ολυμπιακός είχε βγάλει ανακοινώσεις απολογούμενος για τα όσα είχαν γίνει στο Καραϊσκάκη μετά το τέλος του ματς: ο τότε αντιπρόεδρος Γιάννης Μώραλης είχε δώσει και συνέντευξη στην οποία δήλωνε ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ευχαριστημένος για τα όσα έγιναν. Στη δε περίπτωση του Κόκκαλη, πάντα οι άνθρωποί του θύμιζαν ότι η λέξη «κότες» δεν ήταν χαρακτηρισμός, αλλά είχε να κάνει με τη συμπεριφορά των παικτών του ΠΑΟ απέναντι στους Ευρωπαίους διαιτητές. Θέλετε να πούμε ότι αυτές οι δικαιολογίες ήταν υποκριτικές; Ισως ήταν. Αλλά οδηγούσαν σε μια εκτόνωση κι έδειχναν μια κάποια μεταμέλεια. Τώρα δεν υπάρχει ούτε διάθεση για δικαιολογίες, έστω άγαρμπες.     

 

Γαϊτανάκι

Πριν από λίγες μέρες η Λίγκα είχε πάρει μια απόφαση να πέσουν οι τόνοι για να μπορέσουν οι πρόεδροι να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουν, καταθέτοντας προτάσεις κ.λπ. Το ότι μετά τη συμφωνία αυτή διοργανώθηκε ένα φεστιβάλ καφρίλας, δείχνει το αδιέξοδο. Μπορείς να τα βρεις με κάποιον με τον οποίο έχεις τσακωθεί - είναι αδύνατο να συζητήσεις με κάποιον που χαίρεται με βιαιότητες και χυδαίες πρακτικές. Αυτά γεννάνε μόνο βία: ήδη έπεσαν μολότοφ στο μαγαζί του Τζαβέλλα και η Αστυνομία φοβάται πως αν γίνει ο τελικός στο ΟΑΚΑ θα έχουμε νέα έκτροπα.

 

Βία

Αν πιάσεις ένα σχοινί στο γαϊτανάκι της βίας, ο επόμενος θα ακολουθήσει. Αν χαίρεσαι για αυτό, κακό του κεφαλιού σου...

 

 

Ποιο το κέρδος;

 

Ο Ολυμπιακός πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά για τη στάση του στα θεσμικά γιατί φέτος βγήκε και κερατάς και δαρμένος. Το πρώτο πράγμα που πρέπει ψύχραιμα να κοιτάξει ο Ολυμπιακός είναι τη σχέση του με την ΕΠΟ: φέτος από αυτή υπήρξε ελάχιστα ωφελημένος - θα 'λεγα ακριβώς το αντίθετο.

 

Υποτίθεται ότι ο Ολυμπιακός είναι ο δυνατός που ελέγχει την Ομοσπονδία κ.λπ. Ποιο μπορεί να είναι το κέρδος μιας τέτοιας σχέσης; Ας πούμε η διαιτητική εύνοια. Φέτος ο Ολυμπιακός στα ματς με τους τέσσερις πρώτους της βαθμολογίας σε πρωτάθλημα και Κύπελλο πήρε τριάμισι σφυρίγματα. Στην Τούμπα, δύο φορές, διαιτητές έμπειροι όπως ο Κάκος και ο Μάνταλος, φοβήθηκαν να εφαρμόσουν κανονισμούς, με τον Ατρόμητο πήρε ένα συζητήσιμο πέναλτι στο Κύπελλο μετά από ένα πρώτο ματς που δεν του 'χαν δώσει δύο. Αναρωτιέμαι, αν ένα-δυο υπέρ του σφυρίγματα στο Καραϊσκάκη, αξίζουν όλη αυτή τη λέζα. Δηλαδή, αν ο Ολυμπιακός είχε κόντρα την ΕΠΟ, τι θα γινόταν στο Καραϊσκάκη και τι χειρότερο θα ανέχονταν διαιτητές σαν τον Κάκο και τον Μάνταλο στην Τούμπα; Τι του εξασφαλίζει η ΕΠΟ ώστε να μπερδεύεται μαζί της;

 

Η ομοσπονδία είναι εύκολος στόχος κι όποιος τη χτυπάει κάτι παίρνει. Η ΕΠΟ μοιάζει ανήμπορη να επιβάλει κανόνες - κι όχι μόνο επικοινωνιακά. Ο Σαρρής, που επαγγελματίας παράγοντας δεν είναι, προσπαθεί να πατήσει σε πολλές βάρκες - άλλοι κάνουν παιχνίδια δημοσίων σχέσεων πιο σύνθετα. Παρά τα βήματα προόδου η Ομοσπονδία δεν μπορεί να γυρίσει σελίδα: η τραγική διοργάνωση του ματς στην Τούμπα είναι και δική της ευθύνη. Και η ωρολογιακή βόμβα που μπήκε στην Εθνική εξαιτίας της πολύμηνης ανοχής των υπευθύνων της σε παίκτες ψευτοτσαμπουκάδες, μπορεί να καταστρέψει την ομάδα στο Μουντιάλ. Απαιτείται εκτόνωση της κατάστασης: αλίμονο αν διοικούντες και προπονητές φανούν κατώτεροι των περιστάσεων...             

 

 

Μπλέξιμο

 

Κολακεύτηκε στην ιδέα ν' αναλάβει την ηγεσία της Σούπερ Λίγκας ο Φώτης Κωστούλας, αλλά τελευταία μαθαίνω ότι το ξανασκέφτεται και μάλλον θα πει όχι. Αν αρνηθεί, βάζει τον συνεταιρισμό σε δύσκολη θέση. Ο Βρύζας (που εγώ θα ήθελα) κι ο Πουλινάκης (που θα 'χε ενδιαφέρον) δύσκολα θα βρουν 10-12 ομάδες για να τους ψηφίσουν. Ο Βρύζας έχει σίγουρο μόνο τον Τζελέπη του Πανθρακικού: υπάρχει καλή σχέση, πριν από το ματς Πανθρακικός – Απόλλων συναντήθηκαν και μίλησαν για το καλό του ποδοσφαίρου και το ξέρουν όλοι. Ο Πουλινάκης τσακώθηκε με τον Κομπότη. Υπήρχαν κάποιες πιθανότητες να είχαμε πρόεδρο προερχόμενο από τον ΠΑΟ, αλλά λιγόστεψαν. Λίγη υπομονή…

 

Πηγή: SportDay