Ο μοναδικός άνθρωπος που μπορούσε να «μάθει μπαλίτσα» στον Νίκο Αλέφαντο δεν ήταν ούτε ο προπονητής «Τζακερόνης» όπως έλεγε τον Τζακερόνι, ούτε ο Μπάγεβιτς για τον οποίο έχει πει ότι, «4 μέρες την εβδομάδα κλαίει και μια μέρα ψιλογελάει επειδή κέρδισε τα Τρίκαλα».
Ήταν ο μικρόσωμος προπονητής Δημήτρης Τζήμας, που μαζί με τον Αλέφαντο «πήδαγαν τις μάντρες» σε διάφορες χώρες του εξωτερικού για να δουν από κοντά μεγάλους ξένους προπονητές, όπως τον Χάπελ. Το 1974 όμως οι δύο άνδρες μάλωσαν και ήρθαν στα χέρια, παραμονή του αγώνα των Εθνικών ομάδων Γερμανίας και Σουηδίας. -Άσε ρε Αλέφαντε που σου έμαθα μπάλα και μου κάνεις και το δάσκαλο - Τον κακό σου τον καιρό ψώνιο - Εγώ ψώνιο επειδή ο Μίλερ δεν μπορεί να βάλει γκολ; - Ψωνάρα είσαι ρε Τζήμα γιατί δεν μπορείς να δεις το σύνολο που κεντάει. - Φταίω εγώ ρε Αλέφαντε που σε πήρα μαζί μου σε Γερμανία και Αγγλία να επιμορφωθείς - Τώρα θα σε «επιμορφώσω» και γω… Με μια κίνηση που θα ζήλευε και παλαιστής ο θρυλικός Αλέφαντος έκανε κεφαλοκλείδωμα στον Τζήμα και αν δεν τους χώριζαν οι πιο ψύχραιμοι θα ήταν ακόμη εκεί.
Ο Δημήτρης Τζήμας από τη δεκαετία του ’60 πήγαινε στα καφέ στο Φλοράλ, Τζανή και Μαρονίτα της πλατείας Εξαρχείων και γύρω από το τραπέζι του συνωστίζονταν πλήθος κόσμου για να τον ακούσει να μιλάει για την τέχνη του ποδοσφαίρου. Είχε ότι πληροφορίες ήθελε ο καθένας. Μιλούσε για τα σημεία του ΠΡΟΠΟ και το σίγουρο 13άρι, τα παρασκήνια των αποδυτηρίων που επηρέαζαν την απόδοση μικρών ή μεγάλων ομάδων, τους ρουφιάνους των παραγόντων και τα τσιράκια τους, την τακτική και τα συστήματα των ομάδων που τις περισσότερες φορές ήταν λάθος και τους Έλληνες ή ξένους προπονητές που δεν είχαν ιδέα από ποδόσφαιρο.
Το 1968 ήταν από τους πρώτους σπουδαστές της νεοϊδρυθείσας σχολής προπονητών. Το μεράκι και η αγάπη του για την προπονητική όμως, τον έκαναν να ταξιδέψει μέχρι την Αγγλία για επιμορφωτικά σεμινάρια. Μετά την επιστροφή από το νησί, η φήμη του Τζήμα εξαπλώθηκε. Με το δίπλωμα στα χέρια, η άποψή του για τα τεκταινόμενα στο ποδόσφαιρο απέκτησε μεγαλύτερη αξία. Νέα συστήματα, νέος τρόπος εκγύμνασης των αθλητών, νέες τακτικές και νέα προσέγγιση του αθλήματος, αποτελούσαν το ανανεωμένο ρεπερτόριο του αγαπητού κόουτς.
- Τι έχετε να πείτε για τα χάλια του ελληνικού ποδοσφαίρου; Ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι.
- Ότι έχω να πω, θα το πω στον πρωθυπουργό, απαντούσε ο Τζήμας.
Παρά το γεγονός ότι ο Τζήμας δεν υπήρξε πρώτος προπονητής ομάδας στην Α” Εθνική, υπήρξε στενός συνεργάτης του θρυλικού κόουτς Βίκτορ Μπάκιγχαμ, που έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο Μπάκιγχαμ ήταν αυτός που «έβγαλε» τον Κρόιφ από τις ακαδημίες του Άγιαξ και είχε ως σκάουτερ τον Τζήμα, όταν ανέλαβε τον Εθνικό Πειραιώς το 1968. Δύο χρόνια μετά – είναι η μοναδική περίπτωση στην Ελλάδα – έφυγε από τον Εθνικό Πειραιώς για να προπονήσει την Μπαρτσελόνα. Αρκετά χρόνια αργότερα ο Τζήμας βρέθηκε στο πλευρό του επίσης μεγάλου προπονητή Πάνου Μάρκοβιτς, όταν ηγούνταν του Πανιωνίου. Ο Τζήμας είχε ήδη δύο «παράσημα» που ακόμη και σήμερα θα τα ζήλευαν πολλοί προπονητές.
Στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 ο Τζήμας άλλαξε στέκι. Από τα επαναστατημένα Εξάρχεια και τις επιχειρήσεις Αρετή, βρέθηκε στο κοσμοπολίτικο Κολωνάκι. Νέα έδρα του το «Νούφαρο», όπου καθημερινά μέχρι τα ξημερώματα την έβγαζε με αναλύσεις και καφεδάκι. Ομάδα όμως δεν είχε και έτσι γνωστοί και φίλοι του ζητούσαν εξηγήσεις. Για τον Τζήμα σημαντικό ρόλο έπαιζαν οι ρουφιάνοι και οι άσχετοι που ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο. - Πάλι χωρίς ομάδα; - Οι ρουφιάνοι ρε γαμώτο… - Μήπως έχεις μεγάλες απαιτήσεις; - Φυσικά και έχω αφού έχω τόσα διπλώματα και πρεστίζ, θέλω δύο δις δρχ. το χρόνο, διαφημίσεις δικές μου, δύο καλούς βοηθούς και έναν καλό γυμναστή - Είσαι υπερβολικός - Καθόλου, με την επιμόρφωση που έχω, ξέρω από μπάλα όσο λίγοι, απαντούσε ο Τζιμ.
Στο γήπεδο που πήγαινε συχνά να παρακολουθήσει αγώνες, οι φίλαθλοι σηκώνονταν από τις θέσεις τους και τον αποθέωναν. Κατά τη διάρκεια των αγώνων όμως ακούγονταν από τα μεγάφωνα: «Παρακαλείται ο ηλεκτρολόγος Τζίμης Τζήμας να έρθει στη θύρα τάδε επειδή παρουσιάστηκε βλάβη». Τα γέλια των οπαδών ήταν ισοδύναμα με τις κραυγές που έβγαζαν όταν η ομάδα τους έβαζε ένα κρίσιμο γκολ. Ο Τζήμας υπήρξε μια από τις πιο ωραίες φιγούρες της Αθήνας. Και ας δέχθηκε πολλά άδικα χτυπήματα από τους «ειδήμονες» του ποδοσφαίρου. Το πάθος του για τη μπάλα ήταν ανεπανάληπτο. Ακόμη και στα σκυλιά του έδινε ονόματα δοξασμένων ποδοσφαιριστών, όπως π.χ του Κρόιφ.
Ο Τζήμας υπήρξε μια από τις πιο ωραίες φιγούρες της Αθήνας. Και ας δέχθηκε πολλά άδικα χτυπήματα από τους «ειδήμονες» του ποδοσφαίρου. Το πάθος του για τη μπάλα ήταν ανεπανάληπτο. Ακόμη και στα σκυλιά του έδινε ονόματα δοξασμένων ποδοσφαιριστών, όπως π.χ του Κρόιφ.
ΠΗΓΗ: mixanitouxronou.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις