Πόσο ακόμα με κλισέ του στιλ «από θαύμα δεν θρηνήσαμε νεκρούς»;
Οι εξέδρες των ποδοσφαιρικών γηπέδων και οι κερκίδες των απανταχού ανοιχτών και κλειστών γυμναστηρίων και κολυμβητηρίων σε τούτη τη χώρα, χρόνια τώρα (κάθε φέτος και χειρότερα), είναι τα θέατρα εκτόνωσης των βίαιων καταπιεσμένων ενστίκτων μιας σημαντικής ?δυστυχώς- μερίδας της κοινωνίας, στην οποία αφέθηκε (και προσφέρθηκε) το αθλητικό περιβάλλον και οι χώροι του ως τόποι εκδήλωσης άνομων συμπεριφορών...
Από τη δεκαετία του '80 (με την ίδρυση και των συνδέσμων οπαδών) μεγάλωσαν πλέον στην Ελλάδα δύο γενιές «θεατών» που κοινωνικοποιήθηκαν με τη λογική ότι στο γήπεδο ως αγέλη ?με την παρουσία των ομοίων- επιτρέπονται τα πάντα και πρωτίστως ισχύει ο νόμος της ζούγκλας περί «προστασίας του εδάφους»...
Οι οποιοιδήποτε «άλλοι» είναι «εχθροί» (τους αξίζει ταπείνωση, εξευτελισμός, πόνος, εξαφάνιση) και η ανωτερότητα επιβάλλεται -κι όχι μόνο επιτρέπεται- να επιβεβαιώνεται με ψυχολογική και σωματική βία ως ένδειξη κυριαρχίας! Ετσι, φτάσαμε να χαροπαλεύει οπαδός του Εθνικού Πειραιά που βρέθηκε στο Ηράκλειο για να δει το ματς της πρεμιέρας της ομάδας του στη Γ' Εθνική με τον Ηρόδοτο!
Χτες αυτός, αύριο κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού. Κι αν όχι εντός γηπέδων, γύρω απ' αυτά, αφού για να καμωνόμαστε ότι αντιμετωπίζουμε το ζήτημα απαγορεύονται οι μαζικές συναθροίσεις αντιπάλων στον ίδιο χώρο! Ριζική λύση...
Αλλωστε, προχτές, πέρσι, πρόπερσι και πάει λέγοντας οι συμπλοκές και οι συγκρούσεις στα γήπεδα, στους δρόμους, στα παρκέ του μπάσκετ, του βόλεϊ, του χάντμπολ, στις πισίνες κ.ο.κ. ήταν αναρίθμητες, όσες και οι φορές που τα ρεπορτάζ κατέγραψαν το κλισέ «από θαύμα δεν θρηνήσαμε νεκρούς». Ε, τα θαύματα αρχίζουν να σώζονται...
Λύση (καθώς η απλή καταγραφή δεν την προσφέρει); Αφενός μεν η μεσομακροπρόθεσμη πρόληψη με αλλαγή αντίληψης μέσω έναρξης επειγόντων προγραμμάτων αθλητικής παιδείας στα σχολεία (να σώσουμε, αν σώζεται, τη γενιά που έρχεται)...
Αφετέρου δε η βραχυπρόθεσμη αμείλικτη καταστολή. Με αστυνομική ευθύνη εκτός αθλητικών χώρων (δουλειά της), αλλά όχι εντός. Εντός αθλητικών χώρων πλήρης σύνδεση του παραμικρού περιστατικού με εξοντωτικές ποινές στις ομάδες κι ας ακούγεται άδικο. Δική τους δουλειά να γίνει το να πετάξουν έξω από τα «σπίτια» τους όποιον τους τα λερώνει. Κι έξω από τα «σπίτια» τους να αναλάβουν τα εντεταλμένα όργανα για την τάξη...
Δίπλα, εξάλλου, στη «ρουτίνα» της βίας αρχίζει να «φυτρώνει» ολοένα και περισσότερο ο ρατσισμός. Σοβαρότατες οι γραπτές καταγγελίες των ποδοσφαιριστών της Βέροιας, ελπιδοφόρα και η άμεση αντίδραση του ΠΣΑΠ, ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς αποδέχεται την εκτροπή του Αργεντινού Καρντόζο (Οράζιο Ραμόν) της Κέρκυρας απέναντι στον Καρντόσο (Νικολάο Μανουέλ Ντουμίτρου ?Σουηδός με Ρουμάνο πατέρα, Βραζιλιάνα μητέρα και ιταλική υπηκοότητα) της «βασίλισσας»!
Βία στα όρια δολοφονιών, ρατσισμός, διαιτητοκραυγές μπας και καλυφθούν κραυγάζουσες αγωνιστικές αδυναμίες, υπομνήματα υπόπτων για τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο, τα οποία κατατίθενται σήμερα στον εισαγγελέα. Περιβάλλον τοξικό, με προοπτικές μαύρες κι άραχλες. Θέλω να χαμογελάσω με τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα (π.χ., το ευρωπαϊκό χρυσό των κοριτσιών στο πόλο), αλλά δεν μπορώ. Αμέσως θυμάμαι ότι ο τελικός των Κορασίδων προ μηνών διακόπηκε προσωρινά επειδή οι γονείς τους πλακώνονταν στο ξύλο έξω από την πισίνα στον Λαιμό...
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις