Με το φτωχό μου το μυαλό ...λέω εγώ!
Στο χθεσινό ρεπορτάζ της Εθνικής Ελλάδας γράφτηκε ότι το δημοτικό σχολείο του Ιλίου πήγε στην προπόνηση στον Αγιο Κοσμά. Τα πιτσιρίκια έβγαλαν φωτογραφίες με τους παίκτες της Εθνικής κρατώντας ένα πανό. Οχι από εκείνα τα πανό που γίνονται σε σεντόνι και γράφονται στο χέρι, αλλά πανό 1Χ2 τυπωμένο τετραχρωμία που έγραφε «Η Εθνική μας χρειάζεται το δικό της σπίτι. Νέο γήπεδο ΤΩΡΑ» και από κάτω δίπλα σε φωτογραφία της Εθνικής «Σας ευχαριστούμε για τις τεράστιες επιτυχίες». Καλείται λοιπόν ο κόσμος να πιστέψει ότι τα παιδιά του δημοτικού στο Ιλιον ήξεραν ότι η Εθνική δεν έχει γήπεδο και τύπωσαν πανό για να τονίσουν τη συμπαράστασή τους. Μου θύμισε τις φωτογραφίες στις δεκαετίες του 70 και του 80 με παιδάκια που κρατούσαν πλακάτ «Διώξτε τα πυρηνικά. Εξω από το ΝΑΤΟ» ή το άλλο «παιδάκι» που όταν γινόντουσαν τα ντου στο Μall είχε στείλει γράμμα στην «Ελευθεροτυπία» διεκδικώντας το δικαίωμα στην παραβατικότητα. Είσαι, ρε παιδί μου, παράγοντας της ΕΠΟ, παράγοντας της ΕΠΣΑ και θέλεις να γίνει γήπεδο για την Εθνική; Πάρε ένα πανό και κράτα το να μάθουμε τη γνώμη σου. Το να βάζεις παιδάκια να το κρατάνε είναι απαράδεκτο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η απαίτηση πρέπει να γίνεται επώνυμα για να ξέρει ο κόσμος ποιος είχε την ιδέα και μετά πρέπει όλοι να τον πληρώνουν. Το γράφω γιατί ταυτόχρονα με τη χαριτωμενιά με τους πιτσιρικάδες δημοσιεύτηκε η είδηση ότι η εισαγγελία ζήτησε την άρση της ασυλίας του βουλευτή και προέδρου της εταιρείας Ολυμπιακά Ακίνητα Διονύση Σταμενίτη που μαζί με τον προκάτοχό του Κωνσταντίνο Ματάλα «δεν μερίμνησαν για τη μεταολυμπιακή χρήση των ακινήτων και εγκαταστάσεων». Ρωτάω, λοιπόν, εγώ με το φτωχό μου το μυαλό, υπάρχει ένας άνθρωπος στην Ελλάδα που να μπορεί να σκεφτεί τι να κάνει με τα ολυμπιακά έργα που μας μείνανε αμανάτι; Από τον εισαγγελέα που θα ασκήσει τη δίωξη μέχρι οποιονδήποτε άλλον, περιλαμβανομένων όλων των παπαρολόγων που έλεγαν ότι τα έργα θα είναι προίκα στον αθλητισμό. Θα μου πεις, αν δεν ξέρεις τι να τα κάνεις, τι στο διάολο πας και γίνεσαι πρόεδρος των Ολυμπιακών Ακινήτων; Και θα σου πω ότι στην Ελλάδα οι πρώτοι ή οι τελευταίοι είναι που πρώτα πήραν τη δουλειά και μετά σκεφτήκανε τι δουλειά είναι;
Οι ένοχοι στην ιστορία των Ολυμπιακών ακινήτων είναι αυτοί που κάνανε την αρχική σχεδίαση χωρίς να έχουν προβλέψει τι στο διάολο θα γίνουν μετά το 2004. Από εκεί και πέρα μιλάμε για ανέκδοτο. Παράδειγμα. Το 2005 βγαίνει ο Νάσος «Το έκανα μια βόλτα για την μπαταρία» Αλευράς και κάνει ερώτηση στη Βουλή τι θα γίνει με τα Ολυμπιακά Ακίνητα. Απαντάει η Φάνη Πάλλη Πετραλιά και λέει: Στο ΟΑΚΑ θα γίνει ειδικός χώρος περιπάτου, που θα ονομάζεται Ολυμπιακός Περίπατος ενώ στο IBC στην Κηφισίας θα γίνουν δύο μουσεία «το Mουσείο Eλληνικών Oλυμπιακών Aγώνων, καθώς και το Παγκόσμιο Mουσείο Kλασικού Aθλητισμού». Στο Φάληρο θα γίνει οικολογικό πάρκο με ήπιες αθλητικές εγκαταστάσεις. Η μαρίνα στο ΣΕΦ θα γίνει Εθνικό Ναυταθλητικό Κέντρο, ενώ το κλειστό γυμναστήριο του Φαλήρου μετατρέπεται σε συνεδριακό κέντρο και το γήπεδο του Beach Volley θα λειτουργήσει ως χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Το masterpiece όμως ήταν το Ιππικό Κέντρο του Μαρκόπουλου, στο οποίο θα γινόντουσαν γήπεδο γκολφ, θεματικό πάρκο και ιππικό κέντρο. Το ιππικό κέντρο θα είχε «υπαίθριες αρένες, γήπεδα, στάβλους, αποθήκες, κτηνιατρική κλινική, κλειστή αρένα, γραφεία διοίκησης, ιππικό μουσείο, σχολές ιππασίας και αναβατών, καταστήματα πωλήσεως ειδών που σχετίζονται με τη λειτουργία του ιππικού κέντρου, εκθέσεις, χώρους εστιάσεως, δημοπρασίες, ξενοδοχείο και ελικοδρόμιο». Και πάει λέγοντας. Στα Ανω Λιόσια θα είχε «Σχολές και Aκαδημίες Πολιτισμού και η εθνική αρχειοθήκη οπτικοακουστικού και ψηφιακού περιεχομένου». Στο Γαλάτσι και το Γουδί εμπορικά κέντρα, εστιατόρια και -ό,τι και ναναι αυτό- θεματικούς χώρους ψυχαγωγίας.
Το... τερμάτισε
Μέχρι χθες νόμιζα ότι είχα ακούσει τα πάντα στις συνενεντεύξεις με παίκτες. Αυτό όμως που έκανε η υποψήφια Σταρ Κύπρος Ναταλί Ρίαρ, που όταν τη ρωτήσανε τι θα έκανε αν μάθαινε ότι ένα φίλος της έχει AIDS, το τερματίζει. «Κατά πρώτον για εμένα το να βοηθάς τον άλλον είναι πολύ σημαντικό. Αν άκουγα ότι κάποιος ήταν φορέας του AIDS κατ αρχάς θα του έλεγα συγχαρητήρια, μπράβο και είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, γιατί όταν βοηθάς τους άλλους κερδίζεις». Εδώ ξηγιέται χειρόφρενο, αλλά η ξανθιά που κάνει τις ερωτήσεις έχει χάσει και το λίγο που έχει το συγκεκριμένο χρώμα. «Θα του έλεγες συγχαρητήρια και μπράβο. Πώς το εννοείς αυτό που λες;» κάνει την ερώτηση η ξανθιά. Μασάει όμως η Ρίαρ ταραμά; «Θα ενθουσιαζόμουνα. Θα τον ενθάρρυνα να το ξανακάνει».
Εδώ πετάγεται ένας αξύριστος από το πάνελ. «Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικούς κώδικες να χρησιμοποιεί τις λέξεις». Στη συγκεκριμένη πρόταση η Ναταλί πρέπει να είχε μέχρι και έξι άγνωστες λέξεις. «Τι εννοείτε;». Εδώ γίνεται μια προσπάθεια να εξηγήσουν στη Ναταλί ότι όταν αρρωσταίνει κάποιος δεν του λέμε συγχαρητήρια. Και η Ναταλί το παίρνει αλλιώς και ανοίγει το άλλο κουτάκι με τα κλισέ. «Θα του έλεγα ότι αυτά υπάρχουν στη ζωή. Να προσπαθεί για την κάθε μέρα. Φυσικά θα ήμουν δίπλα του. Θα τον στήριζα και αυτά συμβαίνουν στη ζωή και την κάθε μέρα να την απολαμβάνει όσο μπορεί» και αν δεν την κόβανε, θα έλεγε τα ίδια και τρίτη φορά.
Οταν παίρνουν συνεντεύξεις από τους συγγραφείς, δεν τους βάζουν να φοράνε μαγιό. Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί όταν παίρνουν συνεντεύξεις από μοντέλες ή από ποδοσφαιριστές πρέπει να απαντάνε για το AIDS, την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας ή τον τάφο της Αμφίπολης. Οση υποχρέωση έχει ο Γκίκας Χαρδούβελης να απαντήσει πώς χτυπάνε τις μπανάνες κόρνερ τόση έχει και ο Χολέμπας να απαντήσει αν θα πρέπει να κουρευτεί το χρέος. Πιστεύω στην αξία της απάντησης όταν απαντιέται από ειδικό. Διαφορετικά θα είναι μια συρραφή από κλισέ ή πώς πρέπει να πανηγυρίζουμε με τους φίλους μας όταν πιάσουν AIDS.
Πηγή: SportDay
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις