ΤΗΝ έχει αυτήν την ιδιομορφία το ποδόσφαιρο: Αλλο παιχνίδι να γίνεται στο γήπεδο. Αλλο παιχνίδι να διαβάζεις στις εφημερίδες την άλλη μέρα.
Οπως ακριβώς το έχει διατυπώσει ο Κλιντ Ιστγουντ στον επιθεωρητή Κάλαχαν (φωτό) σχετικά με τη γνώμη και κάτι άλλο που έχει o καθένας. Υστερα από κάποια χρόνια πήγα την Τρίτη το βράδυ στο «Καραϊσκάκης».
Γενικά το αποφεύγω το γήπεδο. Με κουράζουν τα γύρω-γύρω κι ειδικότερα η πολυλογία αυτών που είναι δεξιά ή αριστερά σου, πίσω ή μπροστά. Να σχολιάζουν την κάθε φάση, να διαμαρτύρονται και να κράζουν με το παραμικρό. Το ματς ήταν από αυτά που οι δημοσιογράφοι αποκαλούν κομβικό: Οταν δηλαδή έχεις πάθει πριν από τέσσερις μέρες το χουνέρι από τα δεύτερα του ΠΑΣ Γιάννινα μέσα στο «Καραϊσκάκης», φυσάς και το γιαούρτι.
Δεν είναι τόσο η δυναμικότητα της Μάλμε, αλλά τα δικά σου πόδια που βαραίνουν. Ο Μίτσελ ξεκίνησε το ματς διστακτικά. Σταθερά η τετράδα της άμυνας πίσω, για να μην τρέχουμε και δεν φτάνουμε σε κανέναν αιφνιδιασμό. Χωρίς όμως τους δύο πλάγιους μπακ να κάνουνε μπούκες η περιοχή των Σουηδών ήταν άδεια.
Δεν βγαίνανε φάσεις. Σιγά-σιγά, όμως, η ομάδα άρχισε να βγαίνει μπροστά. Να γίνεται ουσιαστικά απειλητική, να χάνει ευκαιρίες, να σκοράρει μία και δύο φορές. Ετσι εμφανίστηκαν τα γνωστά προβλήματα όταν οι Σουηδοί είχαν τις προϋποθέσεις να βγουν στην κόντρα. Ετσι το ένα-μηδέν έγινε ένα-ένα και το δύο-ένα, δύο-δύο. Το ματς ήταν στην κόψη του ξυραφιού από το 81' που είχαν ρεφάρει για δεύτερη φορά οι Σουηδοί, μέχρι το 87' που ο Μήτρογλου έκανε το 3-2 και καθάρισε τη μπουγάδα.
Ο κόσμος στην εξέδρα είχε άγχος, είχε νεύρα και ξέσπασε στο τέλος με το τρίτο και το τέταρτο γκολ: «Αντε με τα μπουρδέλα που ήρθανε μέσα στο Καραϊσκάκη να μας κάνουνε μαγκιές». Τι κρατάς απ' αυτό το ματς; Σίγουρα το πάθος και τη θέληση των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού. Να αποδείξουνε ότι δεν είναι ξοφλημένοι και ως άτομα και ως ομάδα. Ξαναλέμε ότι αν έχεις πάθει διαδοχικά στραπάτσα, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Ακόμα κι αν έχεις απέναντί σου τσουρουκάδες σαν κι αυτούς της Μάλμε. Αυτό όμως συνεπάγεται ότι ο Ολυμπιακός έλυσε τα προβλήματά του και ξανά προς τη δόξα τραβά σε πρωτάθλημα και Γιουρόπα Λιγκ; Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρόκειται περί συγκλονιστικού θριάμβου όπως τον παρουσίασαν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες.
Ξαναλέμε ότι μέχρι το 87' το ματς ήταν στο δύο-δύο και οι καρδιές από το Φάληρο είχαν πάει στην Κούλουρη. Ενα καλό δείγμα για να δείξει ο Ολυμπιακός ότι συνέρχεται είναι οι τρεις νίκες στα τρία ματς μέχρι τη διακοπή του πρωταθλήματος: Με Λιβαδειά έξω, Πανιώνιο μέσα, Καλλονή έξω. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να τις κάνει. Ακόμα πιο εύκολο όμως ήταν το ματς με τον ΠΑΣ. Οι ομάδες δείχνουν τον χαρακτήρα τους και τα κουράγια τους στη διάρκεια. Ενα ματς ποτέ δεν είναι αρκετό για να πετάς τη σκούφια σου. Ο Ολυμπιακός άλλωστε με Ατλέτικο και με Γιουβέντους έκανε ακόμα καλύτερα παιχνίδια. Αυτά.
Οταν έχεις πάθει πριν από τέσσερις μέρες το χουνέρι από τα δεύτερα του ΠΑΣ Γιάννινα μέσα στο «Καραϊσκάκης», φυσάς και το γιαούρτι
Μέχρι στιγμής στο Καραϊσκάκη μόνο ο Αναστασίου φοβήθηκε αυτόν τον Ολυμπιακό
ΔΕΝ ξέρω τι έκανε ο Παναθηναϊκός με την Εστορίλ. Και δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Η Ευρώπη έτσι ή αλλιώς είχε τελειώσει. Και σε ό,τι έχει να κάνει με το πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός πάει πρίμα. Μια παρατήρηση μόνο, αφορμής δοθείσης και με το ματς του Ολυμπιακού με τη Μάλμε. Σχεδόν για πλάκα βγήκανε δύο φορές στην κόντρα οι Σουηδοί και κάνανε τα δύο γκολ. Ούτε με τα χέρια δεν προλάβαινε να τους πιάσει ο Μανιάτης. Καρμπόν-κόπι με το δεύτερο γκολ που είχανε βάλει τα Γιάννενα το Σάββατο. Μόνο η πλευρά ήταν διαφορετική, με την κούρσα να γίνεται από αριστερά. Και μόνο ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα που κατέβηκε στο Καραϊσκάκη χωρίς να κάνει φάση. Μόνο ο Παναθηναϊκός.
Χωρίς ούτε μία τελική. Ακόμα και η Νίκη Βόλου στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος είχε σκοράρει με τον Σκούρτη. Μόνο ο Αναστασίου φοβήθηκε αυτόν τον Ολυμπιακό και κλείστηκε στο μισό γήπεδο χωρίς να τολμήσει να ξεμυτίσει. Μόνο ο Αναστασίου δεν είδε τις αδυναμίες του Ολυμπιακού. Κι ουσιαστικά του έδωσε το παιχνίδι. Οταν κλείνεις την ομάδα μέσα στην περιοχή σου, μια-δυο-τρεις, θα το φας το γκολ. Δεν γίνεται να γλιτώσεις. Ετσι πάει. Οπως ο Αναστασίου πιστώνεται την τεράστια νίκη πέρυσι στο Καραϊσκάκη, έτσι χρεώνεται ότι εφέτος έχασε μόνος του το ντέρμπι με κάτω τα χέρια.
Σε κατάσταση πανικού βρίσκονται και οι βουλευτές
ΛΕΓΑΜΕ χθες ότι όλο το πολιτικό παιχνίδι από τούδε και στο εξής θα παιχτεί απάνω στο φόβο. Πάνω στην εκλογή του Προέδρου σε πρώτη φάση και στη συνέχεια στις εκλογές αν προκύψει ατύχημα. Και δεν φοβούνται μόνο οι άνθρωποι. Πρώτη που τρόμαξε με το άκουσμα της είδησης για εκλογή προέδρου μέσα στον Δεκέμβριο ήταν η αγορά: Κατακλυσμός στο Χρηματιστήριο με μείον 12,78 τοις εκατό την πρώτη μέρα. Κι επιστροφή στο 1987. Από κει και πέρα, πρώτος και καλύτερος πήρε το όπλο του ο Αδωνις Γεωργιάδης: «Αν γίνουν εκλογές και τις κερδίσει ο Τσίπρας, η Ελλάς θα χρεοκοπήσει».
Κοιτάχτε ταγάρια, δηλαδή, γιατί αν έρθουνε στην εξουσία οι Λαφαζάνηδες, τέρμα τα δίφραγκα: Ούτε συντάξεις, ούτε βενζίνα, ούτε φάρμακα, ούτε τρόφιμα. Τίποτα. Δεν είναι όμως μόνο ο κοσμάκης που τρέμει και φοβάται. Σε κατάσταση πανικού είναι και οι βουλευτές. Αυτοί που αποκαλούνται ανεξάρτητοι: «Δεν ψηφίζω με το πιστόλι στον κρόταφο» είπε ο Μίμης Ανδρουλάκης (φωτό), που για όσους δεν το γνωρίζουν εξακολουθεί να είναι βουλευτής. Δεν ψηφίζει γιατί τρέμει και φοβάται την επόμενη μέρα. Οχι για τη χώρα. Για την πάρτη του. Αν ψήφιζε θα ήταν τελειωμένος. Αν δεν ψηφίσει, έχει μια ελπίδα ότι κάποια στιγμή μπορεί να ανασυρθεί από τα αζήτητα.
Αλλοι ανεξάρτητοι θα ψηφίσουν πρόεδρο επειδή φοβούνται την επόμενη μέρα από την ανάποδη: Οτι αν γίνουν εκλογές, δεν έχουν κανένα πολιτικό μέλλον. Αν βγει πρόεδρος, αντίθετα, θα έχουνε για ενάμιση χρόνο ακόμα τον μισθό του βουλευτή.
Ερώτηση: Ποια είναι η άποψη του Νταλάρα για την υπόθεση Ρωμανού;
Και τα κοκόρια γεννάνε του Κομπότη -Observer
Πηγή; Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις