Ο Ριμπολόβλεφ ήθελε να κάνει την Μονακό πόλο έλξης του διεθνούς τζετ σετ του Πριγκιπάτου.
Στις επαγγελματικές ποδοσφαιρικές ομάδες του σήμερα, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, τα ποσά που κάποιος έχει στη διάθεσή του για να δαπανήσει (σε εγκαταστάσεις και ποδοσφαιριστές, κυρίως) πιάνουν τόπο, μόνον όταν γνωρίζει πού και πόσα πρέπει να ξοδέψει για να έχει απόδοση στο μέλλον. Αυτό άλλωστε είναι το ένα από τα δύο σκέλη ενός προϋπολογισμού, οι δαπάνες. Το άλλο, αφορά τα έσοδα, που έχουν συγκεκριμένες πηγές. Τηλεοπτικά δικαιώματα, χορηγίες, εισιτήρια και τα έσοδα από πωλήσεις αντικειμένων με το σήμα της ομάδας. Επίσης και τα πριμ, σε περίπτωση που η ομάδα μετέχει στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις.
Βέβαια, η δημοτικότητα μιας ομάδας είναι κρίσιμο μέγεθος που καθορίζει δυνατότητες, φιλοδοξίες και στόχους. Μερικές φορές λέω ότι οι ομάδες, σήμερα, μοιάζουν με τα αυτοκίνητα. Υπάρχουν μικρές και οικονομικές που δεν φιλοδοξούν να γίνουν κάτι μεγαλύτερο από ό,τι είναι, ομάδες που μπορούν να χαρακτηριστούν παλιά μοντέλα, ομάδες που καίνε πολύ (πληρώνοντας πολλά), ομάδες που πάνε γρήγορα αλλά δεν φτάνουν μακριά, υπάρχουν ακριβές ομάδες και μία σπάνια περίπτωση, ομάδες πολυτελείας. Αν θα ήθελα να δώσω ένα παράδειγμα για μία ομάδα πολυτελείας δεν πιστεύω ότι υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από αυτό που έκανε στο Πριγκιπάτο του Μονακό ο ιδιοκτήτης του Σκορπιού, Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ.
Ο πρόεδρος της Μαρσέιγ, Βινσέντ Λαμπρούν, όταν ο Φαλκάο πήγε στο Πριγκιπάτο, δήλωσε ότι «για να αγοράσουμε εμείς τον Φαλκάο, θα έπρεπε να πουλήσουμε το παλιό λιμάνι της πόλης». Ο ιδιοκτήτης της Μονακό, για μια διετία ξόδεψε κοντά στα 270 εκατομμύρια ευρώ για μία ομάδα που βρίσκεται σε ένα κρατίδιο του οποίου όλος ο πληθυσμός δεν φθάνει για να γεμίσει το γήπεδο της Μαρσέιγ. Πρόπερσι που ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία του γαλλικού πρωταθλήματος, η Μονακό είχε μ.ό. 5.000 εισιτήρια. Φέτος δεν ξεπερνά τα 6.300 εισιτήρια.
Ακόμη και το 2004, που έφθασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν είχε πάνω από 10 χιλιάδες. Η Μονακό δεν είναι και καμιά ομάδα που έχει φίλους σε όλη τη Γαλλία και όσο ακριβούς ή διάσημους ποδοσφαιριστές και αν προσελκύσει, ομάδα με κόσμο δεν γίνεται. Ο Ριμπολόβλεφ ήθελε να την κάνει πόλο έλξης του διεθνούς τζετ σετ του Πριγκιπάτου. Μία ομάδα πολυτελείας που θα τρέφεται μόνο από τα φλας.
Ανακάλυψε, όμως, γρήγορα το μάταιο της προσπάθειας. Και σε αυτό συντέλεσαν πολλοί λόγοι και γι' αυτό ακριβώς άρχισε να «ξεφορτώνει» τα «βαριά χαρτιά» τής ομάδας, να κατεβάζει πολύ το κόστος και να φέρνει έναν προπονητή για να δουλέψει με τα θεμέλια.
Γιατί στο Πριγκιπάτο;
Αν ήσουν -σύμφωνα με τον ετήσιο κατάλογο του περιοδικού «Forbes» το 2011- ο 79ος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, όπως ο Ριμπολόβλεφ με περιουσία που εκτιμάται στα 7,5 δισ. ευρώ, ποιος ο λόγος να επενδύσεις σε μια ομάδα της Β' Εθνικής του γαλλικού πρωταθλήματος; Εκεί βρισκόταν η Μονακό όταν την αγόρασε. Ομάδα με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Και οικονομικά, που δεν είναι πολύ γνωστά, αλλά προσφέρουν μία καλή εξήγηση. Μία απάντηση, η οποία δεν εξηγεί τα πάντα, βρίσκεται στο ειδικό φορολογικό καθεστώς του Πριγκιπάτου, το οποίο δεν ακολουθεί τη φορολογική πολιτική της Γαλλίας που έχει πολύ υψηλή φορολόγηση στις μεγάλες αμοιβές, επομένως και στα μεγάλα ποδοσφαιρικά συμβόλαια.
Για την ακρίβεια, οι ποδοσφαιριστές που δηλώνουν τόπο διαμονής το Πριγκιπάτο, δεν πληρώνουν φόρο. Η περίπτωση Μονακό-Ριμπολόβλεφ είναι τέτοια που φτιάχνει σενάριο για σαπουνόπερα τύπου «Ντάλας» ή «Δυναστεία». Το 2008 έγινε παγκοσμίως γνωστός, όταν αγόρασε αντί 100 εκατομμυρίων δολαρίων την έπαυλη του Ντόναλντ Τραμπ, στο Παλμ Μπιτς. Μετά ήρθε η αίτηση διαζυγίου της γυναίκας του, που ζητούσε 6 δισ. δολάρια από την περιουσία του. Το δικαστήριο αποφάσισε το «πάγωμα» των περιουσιακών του στοιχείων μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης.
Ο Ριμπολόβλεφ μετέφερε μέρος των περιουσιακών του στοιχείων σε φορολογικούς παραδείσους, στην Κύπρο και το Μονακό. Και στην Κύπρο, με το «κούρεμα» των καταθέσεων είχε κάποιες απώλειες, γιατί τα περισσότερα τα είχε φυγαδεύσει.
Η αλλαγή του «καιρού»
Είναι δεδομένο πως η προστασία των κεφαλαίων του ήταν η προτεραιότητα του Ριμπολόβλεφ, όταν αγόρασε τη Μονακό. Μόνο που ο ευνοϊκός καιρός άλλαξε. Οι υπόλοιπες ομάδες της γαλλικής λίγκας κατάφεραν να αρθεί το ειδικό φορολογικό καθεστώς της ομάδας, το σχέδιο για μία ομάδα all stars δεν δούλεψε αφού πολλά μεγάλα ονόματα αρνήθηκαν να πάνε σε μια ομάδα που δεν έχει προοπτικές παρά μόνο χρήματα και μετά, ήρθε και η τσιμπίδα του financial fair play. Την περίοδο 2012/15 οι ομάδες σύμφωνα με τους κανόνες της ΟΥΕΦΑ, δεν μπορούν να έχουν ζημιές πάνω από 45 εκατ. ευρώ και 31 για την περίοδο 2015/18. Ο Ριμπολόβλεφ μόνο το καλοκαίρι του 2013 ξόδεψε 153 εκατ. ευρώ καιι αυτό είναι που έχει κάνει την ΟΥΕΦΑ να εξετάζει τα οικονομικά στοιχεία της ομάδας -όπως και της Λιόν- με το πρόστιμο και τις ποινές να βρίσκονται καθ' οδόν. Και το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει ο Ρώσος Κροίσος και αν αυτή η αντίδραση θα περιλαμβάνει την ομάδα.
ΠΗΓΗ: SportDay
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις