Ο Κώστας Νικολακόπουλος εξηγεί το σκεπτικό του Βίκτορ για ένα νέο Ολυμπιακό, αλλά και τις δεύτερες σκέψεις του.
Είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια έχει μάθει να παίζει με ένα συγκεκριμένο σχηματισμό: μία παραλλαγή του 4-2-3-1, ουσιαστικά ένα 4-4-1-1, με ένα μεσοκυνηγό πίσω από το σέντερ φορ. Πέρσι ήταν ο Φορτούνης και την αμέσως προηγούμενη διετία ήταν ο Τσόρι (για ένα διάστημα κι ο Σαβιόλα).
Πρόκειται για το πιο απλό σύστημα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Χωρίς πολλά πολλά από πλευράς τακτικής: ένας κόφτης, ένα 8άρι, ένα 10άρι πίσω από τον σέντερ φορ και δύο εξτρέμ. Το έκανε ο Βαλβέρδε την πρώτη του χρονιά, όταν δεν είχε Ευρώπη, βάζοντας τον Φουστέρ πίσω από τον φορ, με 8άρι τον Ιμπαγάσα κι 6άρι τον Μοντέστο. Μόνο που ο Φουστέρ ήταν πρεσαδούρα (κι όχι Τσόρι η Φορτούνης…), ο δε Ερνέστο τη δεύτερη χρονιά, όταν είχε Τσάμπιονς Λιγκ, συνήθως έπαιζε πιο σφιχτά στο κέντρο, με τρεις εκ των Ορμπάϊθ, Μοντέστο, Μανιάτη, Μακούν και καμιά φορά τον Ιμπαγάσα 10άρι (περνώντας πάντα τον Φουστέρ στα πλάγια). Όπως κι ο Λεονάρντο Ζαρντίμ είχε την ίδια συνταγή, με τρεις εκ των Μοντέστο, Μανιάτη, Μασάντο, Γκρέκο.
Ο Βίκτορ λοιπόν είναι ξεκάθαρο ότι έχει (η, είχε;…) στο μυαλό του να φτιάξει ένα Ολυμπιακό πιο συμπαγή από αυτό τον κλασικό Ολυμπιακό των τελευταίων ετών. Με ένα κόφτη μπροστά από τα στόπερ και με δύο εσωτερικά χαφ να παίζουν μπρος πίσω-και φυσικά με δύο ακραίους κυνηγούς συν το σέντερ φορ. Σε αυτό το πλάνο, δεν υπήρχε αυτό που λέμε μεσοεπιθετικός, η θέση στην οποία παίζουν ο Φορτούνης κι ο Τσόρι.
Δοκίμασε, έτσι, τον Τσόρι σαν εσωτερικό μέσο-πήγε καλά, αλλά στα 35 χρόνια δύσκολα θα τον παίξει καλά το ρόλο σε μεγάλο χρονικό διάστημα παιχνιδιού. Δοκίμασε τον Φορτούνη επίσης σαν εσωτερικό μέσο-ήταν σα να μην έπαιζε. Δοκίμασε το Φορτούνη και σαν αριστερό ακραίο κυνηγό-στο ένα ματς ήταν πολύ καλός, στο άλλο δεν ακούμπησε. Μάλλον γιατί είναι ξεκάθαρο ότι του Κώστα του έχει μπει η ιδέα ότι μόνο σε ελεύθερο ρόλο, μεσοεπιθετικού, μπορεί να δώσει το μάξιμουμ (για εμένα κάνει λάθος…).
Από εκεί και πέρα, οι επιλογές του Βίκτορ σε ρόλο box to box χαφ ήταν ο Μανιάτης κι ο Μπουχαλάκης. Διότι προφανώς τον Κασάμι δεν τον εμπιστεύεται από τακτικής πλευράς, ο δε Καμπιάσο έχει χάσει μεγάλο κομμάτι της προετοιμασίας και δεν είναι 100% έτοιμος ακόμη-αν και τουλάχιστον μέχρι τώρα είναι φανερό πως τον Καμπιάσο τον υπολογίζει ως αντιΜιλιβόγεβιτς κι όχι ως 8άρι, αντίθετα απ΄ότι τον υπολόγιζε πέρσι ο Μάρκο Σίλβα). Οι Μανιάτης και Μπουχαλάκης είναι επιλογές με λογική: από δεξιά ο ένας, από αριστερά ο άλλος. Με τρεξίματα ο ένας, με φοβερές αλλαγές παιχνιδιού (30άρες πάσες) ο άλλος. Και οι δύο δε, με καλή κυκλοφορία της μπάλας και με διάθεση για βοήθεια κι ανασταλτικά, όχι μόνο δημιουργικά.
Που χωλαίνει το πλάνο; Δεν κάνουν εύκολα γκολ, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος. Ο Μανιάτης έχει ένα μέσο όρο 3 γκολ ανά σεζόν κι ο Μπουχαλάκης τώρα που του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει βασικός, όποτε πλησίασε στο γκολ είχε κακές επιλογές. Έτσι, ο Ολυμπιακός απομένει επιθετικά να στηριχθεί μόνο στους τρεις μπροστινούς, εκ των οποίων οι Πάρντο, Ντουρμάζ δεν είναι αυτό που λέμε εξτρέμ-σκόρερ (κι ο Σεμπά ακόμη περισσότερο). Άρα, οι λύσεις πρέπει κατά κύριο λόγο να έρθουν μόνο από τον Φορτούνη και τον σέντερ φορ Ιντέγε (η, τον Πουλίδο).
Που καταλήγουμε: αυτό που έχει στο μυαλό του να παίξει ο Βίκτορ είναι ωραίο και μπορεί να βοηθήσει πραγματικά την ομάδα. Ειδικά για επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ (θυμηθείτε π.χ. ότι ο Μάρκο Σίλβα τον Φορτούνη με την Μπάγερν τον είχε αφήσει στον πάγκο και στα δυο ματς). Είναι αμφίβολο, όμως, αν έχει ακριβώς τους παίκτες, που θα το υπηρετήσουν.
Ίσως ο Κασάμι (στα καλά του) σαν εσωτερικός μέσος αριστερά θα ήταν μία επιλογή. Η, ο Καμπιάσο αλλά στο 100% του (μέχρι τουλάχιστον ο Μπουχαλάκης να αποκτήσει άλλη αυτοπεποίθηση). Και από τα δεξιά ο Μανιάτης (στα καλά του κι αυτός) η, μία καλή μεταγραφή δεξιοπόδαρου box to box.
Κι ίσως οι Πάρντο, Ντουρμάζ στα πλάγια της επίθεσης, αλλά στα καλύτερά τους κι όχι στο μέσο όρο της απόδοσής τους. Και φυσικά ο Φορτούνης αν συνειδητοποιούσε πόσο θα ωφελούσε και τον ίδιο, αν μάθαινε να παίζει πιο σύγχρονο ποδόσφαιρο-όλοι οι μοντέρνοι μεσοκυνηγοί, πλέον παίζουν περισσότερο στα πλάγια…
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Βίκτορ λογικό είναι να κάνει δεύτερες σκέψεις και να σκέφτεται και την λύση να στραφεί πίσω στην επιλογή του…κλασικού Ολυμπιακού των τελευταίων ετών, τουλάχιστον ενόψει Χάποελ.
Απλά εγώ που δεν ξέρω μπάλα αναρωτιέμαι τι θα λένε όλοι (γιατί δεν το λέει ένας, αλλά όλοι) αν ο Ολυμπιακός με το…κλασικό του σχήμα, με το Φορτούνη στον άξονα κλπ, κλπ, αποτύχει (φτου φτου φτου) στα ευρωπαϊκά ματς του καλοκαιριού. Τότε θα ξεχάσουν τα περί Φορτούνη και θα βρουν κάτι άλλο...
Τέλος πάντων, εγώ θέλω να δικαιωθούν και να παίξει ο Ολυμπιακός στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και μετά βλέπουμε. Η δική μου γνώμη, πάντως, καταγεγραμμένη εδώ, είναι ότι δεν αποτελεί πανάκεια η αλλαγή θέσης του Φορτούνη κι ότι το θέμα δεν είναι το πού θα παίζει ο Φορτούνης, αλλά το πώς θα παίζει η ομάδα.
Και το πώς θα παίζει η ομάδα δεν έχει να κάνει με το πού θα παίζει ο Φόρτου, αλλά με το πώς θα παίζει ο Φόρτου και πώς θα παίζουν οι άλλοι παίκτες του Ολυμπιακού….
ΠΗΓΗ: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις