Το μεγαλύτερο πολιτικό ψέμα της εποχής μας δεν το είπαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (παραδόξως…). Το άφησαν να εννοηθεί ίσως αλλά δεν το εκστόμισαν: πάλι καλά, διότι έπρεπε να διώκεται ποινικά.
Γράφει ο Νίκος Μποζιονέλος
Το μεγαλύτερο πολιτικό ψέμα της εποχής είναι η Αριστερά. Δεν υπάρχει αριστερά στην κυβέρνηση, τουλάχιστον στην πλειονότητα που πλασάρεται. Υπάρχει… ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει κέντρο. Υπάρχει η ανάμνηση του Αντρέα, η αλλαγή, η εξουσία, η αναδόμηση του κράτους αλλά και το τιγκάρισμα του δημοσίου με βύσματα.
Ο ΠΑΣΟΚος ήταν ο πρώτος ψηφοφόρος που στην εποχή των μνημονίων, στο πρώτο ακόμη, δέχθηκε το πρώτο κρούσμα πολιτικής ταυτότητας. Η συγκυρία έφερε έναν έξυπνο δε, αδύναμο πολιτικά δε, τότε στο «τιμόνι» του: τον Γιώργο Παπανδρέου που έβλεπε αυτό που ερχόταν αλλά το άφησε να συμβεί αν και μιλάμε για ένα κόμμα με πανίσχυρο ποσοστό εν έτει 2009. Η δεξαμενή των κεντρώων ψηφοφόρων κλήθηκε να στραφεί αλλού βλέποντας Καστελόριζο, Στρος Καν, μνημόνια, κρίση, κούρεμα μισθών και, κυρίως, τον ανίκανο να κυβερνήσει ακόμη και μια βάρκα Βαγγέλη Βενιζέλο.
Εξυπακούεται ότι ο ΠΑΣΟΚος που σέβεται τον εαυτό του δεν θα ψηφίσει δεξιό κόμμα. Όχι σε απόλυτο βαθμό αλλά σε συντριπτικό. Νομοτέλεια ήταν να βρει κάτι άλλο πλην ΝΔ και Σαμαρά και ο ανερχόμενος, με νεανικό αέρα ελέω Τσίπρα, ήταν μια αυθόρμητη μεν αλλά λογική (για την εποχή) επιλογή.
Ο σοσιαλισμός εν Ελλάδι έχασε, μέσα σε ελάχιστους μήνες, το 40% των ψηφοφόρων του αλλά παρέμεινε στην εξουσία για λίγο ακόμη, έστω και δεμένος, αλλά και χειραγωγημένος, στο άρμα της Νέας Δημοκρατίας. Ο Αντώνης Σαμαράς, παρά τη μεγαλύτερη πολιτική κωλοτούμπα στην ιστορία του τόπου (μνημονιακός από αντιμνημονιακός, κατόρθωσε να πάρει την πρωθυπουργία ποντάροντας στη συγκυβέρνηση, στην κρίση του ΠΑΣΟΚ, στη συσπείρωση του δεξιού χώρου όταν η χώρα έβλεπε κατάματα τη χρεοκοπία και σε ένα σύστημα που διψούσε για την εξουσία που έχανε επί ημερών ΓΑΠ: ενδεικτικό ότι ακόμη και ο ΔΟΛ άλλαξε μιντιακή γραμμή. Ωστόσο η ακραία πολιτική, η παρείσφρηση φασιστών και χρυσαυγιτών στη ΝΔ και η αυταρχική πολιτική που οδήγησε ακόμη και στο κλείσιμο της ΕΡΤ έστειλαν τον Σαμαρά για να μαζεύει ελιές στη Μεσσηνία, τον Βενιζέλο πρακτικά εκτός ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μέσα σε έξι χρόνια οι 315.665 ψηφοφόροι (4,6%) του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν, τον Ιανουάριο του 2015 στη νίκη του, 2.246.064 και ποσοστό 36,34%. Ξεπέρασε μέχρι και το ΠΑΣΟΚ που χρειάστηκε επτά χρόνια (1974 – 1981) για να ανέλθει στην εξουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καπηλεύτηκε την τάση προς αυτόν, στις εκλογές, με ποικίλο τρόπο. Πήρε την εξουσία αλλά κυρίως την πλάσαρε ως «αριστερό ρεύμα», καίτοι και επί του πρακτέου (πολλοί ΠΑΣΟΚοι βουλευτές εντάχθηκαν στο κόμμα του) καπηλεύτηκε την κατάρρευση του σοσιαλισμού. Όχι, δεν είναι Αριστεροί όσοι (άντε, οι περισσότεροι) ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Από το 36% να είναι το… 5%; Και πολύ λέω.
Ο Αλέξης δεν έγινε και δεν θα γίνει ποτέ… Αντρέας, όπως άφησε να πλασαριστεί. Διότι ο Αντρέας, μετά την πτώση του, κατόρθωσε να επανέλθει το 1993 ακόμη πιο ισχυρός. Σε μια νίκη μεγαλύτερη κι από το ’81. Η επικείμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, όπως κι αν αυτές γίνουν, θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νομοτελειακή επιστροφή του στο 4%.
Ο Τσίπρας δεν είναι Αντρέας, είναι όμως Σαμαράς (βάσει της κυβίστησης που έκανε) με μια διαφορά: ο Σαμαράς άλλαξε ρότα και έγινε μνημονιακός εν μια νυχτί, δεν το πίστευε αλλά η Μέρκελ του είχε τάξει την εξουσία. Οπερ και εγένετο. Ο Τσίπρας έκανε την κωλοτούμπα ενώ ήταν στην εξουσία κι ενώ κάλεσε τη χώρα να οδηγηθεί σε δημοψήφισμα ποντάροντας στο «όχι» ενώ έκανε έκκληση για το «ναι» (το αποκάλυψε ο Πίτερ Σπίγκελ των «Financial Times»).
Ειρήσθω εν παρόδω, σε πρόσφατο άρθρο του ο Σπίγκελ ανέφερε ότι η Ελλάδα δεν απειλήθηκε τόσο με Grexit το 2011 στις Κάννες, γεγονότα που έφεραν την πτώση του ΓΑΠ από την πρωθυπουργία, όσο από το 2014 (στα τέλη της εποχής Σαμαρά) και φυσικά τον Ιούλιο του 2015. Με το δημοψήφισμα.
Η ένσταση αρκετών δεν είναι αν το ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερό κόμμα (δεν είναι) αλλά πόσο αριστερό κόμμα ήταν το ΠΑΣΟΚ όταν γιγάντωνε κομματικά.
Παρένθεση: προ αιώνων στην επαναστατημένη Γαλλία συζητήθηκαν πολλά. Μετά την πιο έντονη συνέλευση και την ψηφοφορία οι δύο παρατάξεις, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1789, κατέλαβαν τα έδρανα, στα οποία κάθονταν και την προηγουμένη: στα δεξιά της αίθουσας οι οπαδοί του βασιλιά και της γερουσίας και στ’ αριστερά οι επαναστάτες και οι εμπνευστές του συντάγματος. Εντέλει συν τω χρόνω δημιουργήθηκαν δύο πολιτικά ρεύματα: η Αριστερά, που εξέφραζε κάθε προχωρημένη άποψη και η Δεξιά, που εξέφραζε κάθε διατήρηση και συνέχεια με την πραγματοποίηση μικρών βημάτων. «Εκ δεξιών του βασιλιά» δεν λέμε; Και έγινε όταν ο Λουδοβίκος ΙΣΤ’ ξανάνοιξε την αίθουσα και κάθισε ο ίδιος στο κέντρο.
Το πόσοι αριστεροί οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981 είναι άγνωστο. Πολλοί όμως. Σε μια συνεδρίαση της Βουλής γύρω στο 1977, ενώ αγόρευε ο Ανδρέας Παπανδρέου και είχε υπερβεί κατά πολύ τα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο», ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διέπραξε το στιγμιαίο λάθος και, διακόπτοντάς τον, τον χαρακτήρισε ως «Αριστερά της Αριστεράς». Φυσικά ο ευφυής Ανδρέας, αντί να διαμαρτυρηθεί για την υποτιθέμενη ύβρη, αντιθέτως έτριβε τα χέρια του. Γνώριζε άλλωστε απολύτως το μιτερανικό θέσφατο, συνειδητά υπερφαλάγγιζε σε «αριστερή» ρητορεία τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς και είχε αναγκάσει το ΚΚΕ και τον Χαρίλαο Φλωράκη να τρέχουν από πίσω του για την υλοποίηση από κοινού της πολυπόθητης «αντιμονοπωλιακής ενότητας» (σ.σ. οι παλιοί τα θυμούνται).
Το μιτερανικό θέσφατο ήταν μια ατάκα του Φρανσουά Μιτεράν την επομένη της ήττας του το 1974 στη Γαλλία από τον Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Eστέν αν και έλαβε 49,2%. «Είμαι πολύ ικανοποιημένος. Διότι εργαστώ με σύνεση και στοχασμό τα επόμενα επτά χρόνια, το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί μια εγγύηση ότι θα κερδίσω τις επόμενες εκλογές και θα αναδειχτώ πρόεδρος της Γαλλίας». Πράγματι, ο Φρανσουά δικαιώθηκε, αφού ήταν ο νικητής των επόμενων εκλογών (1981), κερδίζοντας τον Ζισκάρ με 51,8% αλλά κέρδισε και τις μεθεπόμενες (1988) με 54%.
Λέγεται ότι ο Μιτεράν είχε δώσει, λίγο πριν τη πτώση της χούντας, την πιο πολύτιμη συμβουλή στον Παπανδρέου. Ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, τη δυτική αλλά και την –τότε- κομμουνιστική ανατολική, που η Αριστερά από την εποχή του πολέμου συγκροτεί σταθερά πλειοψηφικό ρεύμα. Αυτό το διέγνωσε εγκαίρως ο πανέξυπνος Ουίνστον Τσόρτσιλ προκαλώντας τον εμφύλιο.
Κοντολογίς, το αριστερό ρεύμα στην Ελλάδα υπήρχε μεταπολεμικά, υπήρχε και στις αρχές της μεταπολίτευσης μέχρι να εγκατασταθεί στα έγκατα του ΠΑΣΟΚ. Ο Τσίπρας το γνώριζε: δεν προσέλκυσε τους Αριστερούς με την προεκλογική πολιτική του αλλά τους ΠΑΣΟΚους με αριστερές καταβολές.
Το 1789 στη Γαλλία διαχωρίστηκε η Αριστερά από τη Δεξιά ελέω Λουδοβίκου του ΙΣΤ’. Δυόμισι αιώνες μετά η Αριστερά πέθανε στα χέρια του Αλέξη του Α’.
Πηγή: simplyman.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις