Το μπάσκετ το αγαπούσα πάντα, γιατί είναι ένα σπορ στο οποίο μπορείς να ζεις δύο πραγματικότητες ταυτόχρονα. Η μία είναι αυτή που αφορά τους παίκτες και τις όποιες δυνατότητές τους που σε μαγεύουν και η δεύτερη αυτή που αφορά το αμιγώς τακτικό κομμάτι, που αντίθετα με το ποδόσφαιρο, αφορά σχεδόν κάθε φάση. Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος
Η τελευταία φάση του ματς του Ολυμπιακού με την Μπαρτσελόνα είναι αυτή η υπέροχη αποτύπωση της διπλής ομορφιάς του σπορ.
Στα 5 δευτερόλεπτα που απομένουν, ειδικά ο οπαδός που είναι στο ΣΕΦ, περιμένει να δει τον ήρωα που θα πάρει την τελική προσπάθεια. Τα μάτια όλων είναι στον Σπανούλη και στον Πρίντεζη, καθώς πολλά από αυτά που συμβαίνουν θυμίζουν τον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Οπως και τότε ο Ολυμπιακός έχει ανατρέψει το σκορ κόντρα σε μια πολύ καλή ομάδα - στη διάρκεια του ματς κάποια στιγμή η νίκη έχει αρχίσει να μοιάζει αδύνατη. Στο δραματικό φινάλε μετράνε καθοριστικά, όπως στην Πόλη, οι ήρωες που προκύπτουν από το πουθενά και δίνουν επιθετικές λύσεις: ο Μάντζαρης και κυρίως ο Πέτγουεϊ κάνουν πράγματα που λίγοι περιμένουν. Στην τελική ευθεία χάνει μια βολή ο αλάνθαστος Ναβάρο, όπως τότε ο κίλερ Σισκάουσκας. Οταν φτάνει το πράγμα στα δευτερόλεπτα της αγωνίας όλοι περιμένουν τη συνεργασία του Σπανούλη με τον Πρίντεζη - η καθοριστική παρέμβαση του Κώστα Σλούκα απλά επιβεβαιώνει την τριαδικότητα του Θεού που είναι με τον Ολυμπιακό. Ο Πρίντεζης σκοράρει, το ΣΕΦ ζει ένα ντελίριο, ακριβώς όπως το είχε φανταστεί. Σαν ένα όνειρο να γίνεται πραγματικότητα: απίστευτα πράγματα.
Τόμιτς
Οταν τα πανηγύρια κοπάσουν, η ίδια φάση, που, αν αγαπάς το σπορ την αναπολείς με μια κάποια ιερότητα, αναλύεται μαεστρικά από ανθρώπους όπως ο Μάνος Μανουσέλης, που σε βάζει σε μια άλλη πραγματικότητα, αυτή της τακτικής. Ολα είναι ίδια, αλλά αυτή τη φορά δεν υπάρχουν Θεοί και δαίμονες, αλλά μόνο μυαλό, προετοιμασία και εκτέλεση. Ο Πασκουάλ κάνει λάθος ν' αφήσει στο παρκέ τον κουρασμένο και βαρύ Τόμιτς. Οταν ο Ολεσον πάει να βοηθήσει στο ντουμπλάρισμα στον Σπανούλη, υπάρχει ένας παίκτης σίγουρα ελεύθερος. Ο Μάντζαρης κάνει το κόψιμο, ο Τόμιτς πρέπει να διαλέξει αν θα μείνει κοντά του για να αλλοιώσει το σουτ, αν αυτός πάρει την μπάλα ή αν θα βγει στον Πρίντεζη. Μέχρι να το αποφασίσει, οι παίκτες του Ολυμπιακού έχουν εκμεταλλευτεί τα κλάσματα της σκέψης του και της διστακτικότητάς του: ο Πρίντεζης έχει οπλίσει -αν ο Τόμιτς είχε βγει πάνω του, θα 'χε σκοτώσει την Μπάρτσα ο Μάντζαρης, αρκεί, και στις δυο περιπτώσεις η πάσα να ήταν σωστή: θα ήταν γιατί ο Σλούκας είναι σπουδαίος πασέρ. Σε αυτή τη δεύτερη εκδοχή της ίδιας φάσης δεν υπάρχει μεταφυσική, αλλά απλά μαθηματικά: υπολογισμός, πρόβλεψη, λύση.
Μάνος
Το 1997 είχα δει τον ημιτελικό του φάιναλ φορ της Ρώμης με τον Μανουσέλη (ήταν Ολυμπιακός-Λιουμπλιάνα). Θυμάμαι να μου λέει κάθε φορά που μια ομάδα κατέβαινε τι ακριβώς θα γίνει, ποια κομπίνα θα εκτελεστεί, ποιος θα πάρει την μπάλα, πού θα χτυπήσει ή θα υποφέρει η ελληνική ομάδα. Παιδί του Γκάλη και του Γιαννάκη εγώ, έχοντας ταυτίσει τη χαρά με τη μυθολογία, άκουσα το μάθημα, αλλά τον τελικό τον είδα με άλλους για να χαρώ το φαντασιακό του πράγματος. Ο «στρατηγός» Ρίβερς, ο «Ράμπο» Σιγάλας, η «αράχνη» που λεγόταν Φασούλας με συγκινούσαν πιο πολύ από τη ζωγραφιά του πίνακα. Χρόνια αργότερα μετάνιωσα, που δεν είδα και τον τελικό με τον Μάνο: μου συνέβη γιατί μεγάλωσα και οι Ράμπο, οι στρατηγοί και οι αράχνες με συγκινούν πιο λίγο.
Καλάθι
Πώς θα μου μείνει στο μυαλό το νικητήριο καλάθι του Γιώργου Πρίντεζη; Ούτε σαν αποτέλεσμα μιας φαντασιακής συνωμοσίας των καλών Θεών, ούτε ως τριγωνομετρία: η όλη ιστορία με έκανε να θυμηθώ απλά μια ειδική σκηνή που περιγράφει ο Νικ Χόρνμπι στον «Πυρετό της μπάλας», όταν διηγείται τι ένιωσε βλέποντας τον Ράιτ να σκοράρει στο «Ανφιλντ» και να δίνει ένα πρωτάθλημα στη Λίβερπουλ. «Πληθωρίζοντας το νόημα των λέξεων» γράφει ο Αγγλος, «συγκρίνουμε συχνά μια φάση στην οποία συμβαίνει εντός γηπέδου κάτι υπέροχο (ένα γκολ π.χ.) με την ανάμνηση μιας σεξουαλικής πράξης. Ομως υπάρχει πάντα μια διαφορά ανάμεσα στην ανάμνηση και την πράξη την ίδια και ο οπαδός μπορεί συχνά να ζει με αναμνήσεις, που ενίοτε αποκτούν διαστάσεις μυθικές, αλλά αυτό που αποζητεί είναι την πράξη. Εναν οργασμό δεν τον περιγράφεις, τον ζεις».
Απλά
Αυτό που προκάλεσε στον κόσμο το νικητήριο καλάθι του Πρίντεζη είναι ένας απερίγραπτος, αξέχαστος, υπέροχος οργασμός. Ετσι απλά...
Πηγή: sday.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις