Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για το ...τουπέ του Ολυμπιακού που ποτέ δεν αναγνωρίζει την ήττα -όπως αυτή στο Περιστέρι- και πάντα του φταίει κάτι άλλο (συνήθως η διαιτησία).
Σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα του Ολυμπιακού ενεργοποιείται ένας "μηχανισμός" για να βρεθεί κάποιο σημείο αντίδρασης από πλευράς "ερυθρολεύκων" ώστε να δικαιολογηθεί η απώλεια βαθμών. Στην πρόσφατη ισοπαλία στο Αγρίνιο έφταιγε το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων και η διαιτησία. Τίποτε από τα δύο δεν αποδείχθηκε ότι στέρησαν από τον Ολυμπιακό τη νίκη.
Στο Περιστέρι οι πρωταθλητές ήταν κακοί. Τελεία και παύλα. Συμβαίνει αυτό, είναι λογικό και αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός έκανε λάθη, ο Μίτσελ δεν τα διόρθωσε, ο Ατρόμητος είχε μεγαλύτερο πάθος αφού βρισκόταν στην μετά-Παράσχου εποχή και ήθελε να πάρει τα πάνω του στο νέο ξεκίνημα που επιχειρεί και απολύτως φυσιολογικά ήρθε το 1-0.
Αν στον Ολυμπιακό ο αυτοσκοπός τους είναι να πάρουν αήττητοι το πρωτάθλημα, τότε καλά να πάθουν στο Περιστέρι και πιθανότατα και σε άλλα γήπεδα αν συνεχίσουν με τόσο ψηλά τον αμανέ. Προσωπικά, θεωρώ τον Ολυμπιακό αδιαφιλονίκητο φαβορί για τον τίτλο ακόμα κι αν πάει στο -3 την επόμενη Κυριακή στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, ακόμα κι αν δεν κερδίσει ούτε τον Δικέφαλο στο Φάληρο. Οι λόγοι είναι πολλοί και μπορούν να αναλυθούν, αλλά όχι σε τούτο το κείμενο. Το απλό είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει πληρέστατο ρόστερ που μπορεί να αντέξει "φορτωμένο" με τρεις διοργανώσεις σε αντίθεση με τους διώκτες που κάποια στιγμή θα "ξεφουσκώσουν". Απλά... ποδοσφαιρικά μαθηματικά είναι αυτά.
Για να επιστρέψουμε στα της ήττας, η επόμενη μέρα πρέπει να είναι ήρεμη και να αποφευχθούν οι κινήσεις πανικού και οι... γκρίνιες εντυπωσιασμού. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ακολουθεί το δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι με την Μάλμε, αλλά ότι ΔΕΝ ΧΑΛΑΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ με μία ήττα. Βλέπετε, τα συνεχόμενα πρωταθλήματα και το άνοιγμα της ψαλίδας από τους αντιπάλους έχει δημιουργήσει αυτό το κάτι σαν... υποχρεωτικό σε κάθε παιχνίδι του Ολυμπιακού στην Ελλάδα με αποτέλεσμα κάθε τι αρνητικό να αντιμετωπίζεται από τον κόσμο -και πολλές φορές και τη διοίκηση- ως κοσμογονικό, ως ένα "καρκίνωμα" που πρέπει να αφαιρεθεί προτού εξαπλωθεί.
Το φάουλ που δεν δόθηκε στον Αφελάι και για το οποίο δημιουργήθηκε ντόρος από πλευράς Ολυμπιακού γιατί θα έπρεπε να συνδυαστεί και με κόκκινη κάρτα (η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τον ορισμό της κόκκινης), είναι της ίδιας σκληρότητας φάουλ σαν αυτό του Μανιάτη, ο οποίος τη γλίτωσε χωρίς κίτρινη. Αν θέλετε μπορούμε να βάλουμε στη ζυγαριά διάφορες φάσεις, αλλά θα στερήσουμε τη... δουλειά από τους διάφορους κάφρους για την καφενειακού επιπέδου συζήτηση που θα κάνουν από το πρωί της Κυριακής.
Η δική μου ένσταση κρύβεται αλλού. Στη νοοτροπία του Ολυμπιακού και των ανθρώπων του που δεν αναγνωρίζουν τις ήττες, τα λάθη τους και την ανωτερότητα των αντιπάλων. Οκ, έκανε λάθη ο Τριτσώνης, αλλά μπορεί να πει κανείς ότι διαμόρφωσε αποτέλεσμα; Μπορεί να πει κανείς ότι αυτός χάρισε στον Ατρόμητο τη νίκη; Είναι τυχαίο που ο Μίτσελ στις δηλώσεις του δεν έκανε καμία αναφορά στη διαιτησία; Ρητορικά ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν...
ΥΓ: Στον Ολυμπιακό θεωρούν ότι η ομάδα είναι επιπέδου Champions League, μόνο που οι δηλώσεις (όπως αυτές που έγιναν μετά το τέλος του ματς) δεν συνάδουν με αυτό. Ειδικά όταν στοχοποιούν δημοσιογράφους...
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις