Έτσι, δεν έχω άποψη για τον αγώνα του Ατρόμητου με τον Ολυμπιακό Βόλου και την εικόνα που είχε η ομάδα του Περιστερίου στην αναμέτρηση. Σίγουρα, όμως, προπονητής σαν τον Μπάγεβιτς δεν παραιτείται από μια ομάδα σαν τον Ατρόμητο μόνο εξαιτίας ενός αποκλεισμού στο 91’. Όσο κακός κι αν ήταν ο Ατρόμητος, το πρόβλημα δεν είναι ο συγκεκριμένος αγώνας κι ο Σπανός δεν σκέφτεται να αποδεχθεί την παραίτηση του Ντούσαν επειδή η ομάδα αποκλείστηκε στο Κύπελλο.
Η χρονιά ξεκίνησε καλά. Η υπέρβαση δεν ήρθε στα ματς με την Νιουκάστλ, όμως οι εμφανίσεις ήταν καλές και το θαύμα θα μπορούσε να έχει έρθει, με λίγη συμπάθεια από την διαιτησία στην Αγγλία. Ο Ατρόμητος μπήκε με φόρα στο πρωτάθλημα και δύο καθαρές νίκες εκτός έδρας με την Κέρκυρα και στο Περιστέρι με τον ΠΑΟΚ.
Ο απολογισμός, όμως, του πρώτου γύρου δεν μπορεί να πάρει και πολύ μεγάλο θετικό πρόσημο. Η βαθμολογία βέβαια λέει πως ο Ατρόμητος ισοβαθμεί στην 3η θέση μαζί με τον Αστέρα Τρίπολης και είναι δύσκολο να γκρινιάξεις γι’αυτό. Όμως, η εικόνα στο χορτάρι δικαιολογεί εδώ και πολύ καιρό τους προβληματισμούς για τον Μπάγεβιτς, κυρίως γιατί το υλικό που έχει στα χέρια του είναι πολύ καλό κι οι δικαιολογίες σχεδόν μηδαμινές.
Ο Ατρόμητος έκανε πολύ λίγες εμφανίσεις ανάλογες του ρόστερ του. Μπορεί να έχασε δύσκολα από τον Ολυμπιακό, να πήρε ισοπαλία από Παναθηναϊκό-ΑΕΚ και να κέρδισε τον ΠΑΟΚ, όμως τα παιχνίδια στα οποία ικανοποίησε στον πρώτο γύρο ήταν ελάχιστα.
Δυσκοίλιος στην παραγωγή φάσεων, γεγονός που ξένιζε γιατί αφενός ο Μπάγεβιτς ξέρει να σχεδιάζει ομάδες που παίζουν μπάλα και φτιάχνουν φάσεις κι αφετέρου ανέλαβε μια ομάδα που ήδη δούλευε δύο χρόνια προς σ’αυτήν κατεύθυνση με τον Δώνη στον πάγκο.
Στην αρχή το πρόβλημα επικεντρώθηκε στην θέση του επιθετικού. Ο Ατρόμητος δεν έπαιρνε γκολ από τον Κούτσι και γενικώς δεν είχε σ’αυτήν την θέση την πληρότητα που παρουσιάζει στις υπόλοιπες γραμμές του. Όμως, όπως τόνιζα και σε κάθε ευκαιρία στο SUPER BALL τις Κυριακές, δεν είναι δα πως ο Ατρόμητος παράγει με ευκολία καθαρές ευκαιρίες και το πρόβλημα είναι μόνο στο τελείωμα.
Καθρέφτης ήταν πχ το ματς με τον Πανθρακικό. Ο Ατρόμητος ήταν έξι παιχνίδια χωρίς νίκη και παρότι βρήκε γκολ από προσωπική ενέργεια του Κούτσι και σουτ έξω την περιοχή, ισοφαρίστηκε και για να πανηγυρίσει τρίποντο μετά από δύο ολόκληρους μήνες έπρεπε πρώτα ο Πανθρακικός να μείνει με δέκα και να έρθει η λύτρωση με δόση τύχης στο 87’ από τον Καραγκούνη.
Αλλά, δεν είναι μόνο ο συγκεκριμένος αγώνας. Το φινάλε του πρώτου γύρου βρήκε τον Ατρόμητο με συνολική επιθετική παραγωγή μόλις 15 γκολ. Εκτός από τον Λεβαδειακό, που έκανε ντεμαράζ το τελευταίο διάστημα, για να βρεις ομάδα που έχει πετύχει λιγότερα γκολ από τον Ατρόμητο θα πρέπει να κοιτάξεις στις ομάδες που κινδυνεύουν, από την 11η θέση και κάτω.
Ο ΟΦΗ του Αναστό, που παλεύει με τον Σίσιτς, τον Παπάζογλου, τον Κουτσιανικούλη και τον Περογαμβράκη έχει ένα γκολ περισσότερο από τον Ατρόμητο των Κούτσι, Καραγκούνη, Καραμάνου, Επστάιν, Σουμπίνιο, Μπέλιτς Μπρίτο και Πίτου Γκαρσία. Ο Αστέρας, που έχει τους ίδιους πόντους με τον Ατρόμητο, έχει διπλάσια γκολ στην έδρα του (16) από την ομάδα του Μπάγεβιτς (8).
Ο Μπάγεβιτς δεν βρήκε ποτέ ένα σταθερό σχήμα στις δημιουργικές θέσεις, ενώ ταυτόχρονα δεν κατάφερε να βρει και σταθερούς πρωταγωνιστές. Πόσοι παίκτες της ομάδας του μπορούν να πάρουν ένα ξεκάθαρα σταθερό πρόσημο για την παρουσία τους στο πρώτο μισό της σεζόν; Ο Σκόνδρας, ο Ιγκλέσιας, και τέλος. Οι υπόλοιποι είχαν σκαμπανεβάσματα, εκλάμψεις, εμφανίσεις που προβλημάτιζαν, συνεχόμενα μπες-βγες στην αρχική ενδεκάδα.
Ο Ατρόμητος έπαιξε μόλις μία φορά με την ενδεκάδα του προηγούμενου αγώνα, στα συνεχόμενα παιχνίδια με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό τον Σεπτέμβριο, ενώ είναι αμέτρητες οι διαφορετικές τριάδες παικτών που έχει χρησιμοποιήσει ο Μπάγεβιτς στις θέσεις πίσω από τον επιθετικό. Αυτό δεν φανερώνει ροτέισον, αλλά σύγχυση, προβληματισμό, πειραματισμούς μπας και βρεθεί μια άκρη.
Δεν βρέθηκε. Κι η αλήθεια είναι πως αν η μπάλα δεν χαμογελούσε πλατιά στον Ατρόμητο στο φινάλε των αγώνων με Πανθρακικό, Ξάνθη, Άρη και ΟΦΗ, όταν τα γκολ στο φινάλε του έδωσαν συνολικά επτά βαθμούς, οι γκρίνιες θα ήταν μεγαλύτερες εδώ και αρκετό διάστημα.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι βέβαιο το αν ο Μπάγεβιτς θα συνεχίσει στον Ατρόμητο ή όχι. Νομίζω, όμως, πως είναι βέβαιη η απογοητευτική χροιά από την μέχρι τώρα παρουσία του. Προσωπικά πίστευα πως ο Ατρόμητος ήταν ιδανική ομάδα για τον Ντούσαν. Του έδωσε μετά από πάρα πολύ καιρό την ευκαιρία να δουλέψει χωρίς τα προβλήματα που τον συνόδευαν στις δουλειές του μετά το πρώτο πέρασμα από τον Ολυμπιακό.
Δεν είχε οικονομικά προβλήματα, διχασμένη κερκίδα, εχθρικό Τύπο, υπερβολική γκρίνια στο πρώτο στραβό ματς, ακριβοπληρωμένες βεντέτες, παραγοντική ανυπαρξία, κακό ρόστερ ή ομάδα που ξεκινάει από το μηδέν. Ο Ατρόμητος είναι νοικοκυρεμένος σύλλογος, με σταθερά ανοδική πορεία, που δούλεψε για δύο χρόνια με τον ίδιο προπονητή, συνθήκες σχεδόν “θερμοκηπίου” και έναν κορμό ποδοσφαιριστών που παίζουν χρόνια μαζί και έφτασαν δύο φορές στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.
Ο Μπάγεβιτς δεν πήγε στο Περιστέρι για να δώσει τέλος σε κάποια κρίση, για να αναγεννήσει μια ομάδα από τις στάχτες της ή να βάλει σε τάξη ένα συνονθύλευμα. Επιλέχθηκε για να οδηγήσει στα επόμενα βήματα μια ομάδα με σταθερά ανοδική πορεία, που ταυτόχρονα έδινε μετά από πολλά χρόνια στον ίδιο την ευκαιρία να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να δουλέψει, αυστηρά και μόνο ως προπονητής. Χωρίς ταμπέλες του “μεσσία” ή του “προδότη”, χωρίς να πρέπει να είναι κόουτς, τεχνικός διευθυντής και “πρόεδρος” μαζί.
Είχε ο,τι χρειαζόταν για να δουλέψει, τα αποτελέσματα αυτής της δουλειάς τα περίμενα με θετική διάθεση, αλλά δεν τα είδα. Κρίνοντας από μακριά και χωρίς να μπορώ να δεχθώ πως ο Μπάγεβιτς έχασε την ικανότητα να διαχειρίζεται μια ομάδα και να την κάνει να παίζει μπάλα, σκέφτομαι πως ο Ντούσαν έχασε το κέφι του, το κίνητρό του. Κι αν τελικώς παραμείνει στο Περιστέρι, στο χέρι του είναι να τα βρει και να γυρίσει το φύλλο στον δεύτερο γύρο και τα play-off.
Πηγή: contra.gr