Μέχρι να φτάσει η Μπορούσια Ντόρτμουντ στο σημείο να συντρίψει με 4-1 τη Ρεάλ Μαδρίτης στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, προκαλώντας τον θαυμασμό του ποδοσφαιρικού πλανήτη, όχι μόνο για το τελικό σκορ, αλλά για την ποιότητά της και τον ορισμό της ομάδας που αποτελεί, έχει συντελέσει ένα οικονομικό θαύμα!

Και δεν μιλάμε για την αποφυγή της χρεοκοπίας, όταν το 2002 έφτασε στο σημείο να πουλάει το γήπεδό της σε real estate fund για να καλυφθεί στο γερμανικό χρηματιστήριο και πέντε χρόνια μετά πούλησε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του ονόματός της στην εταιρεία Sportfive για δώδεκα χρόνια προκειμένου να εισπράξει 50 εκατ. ευρώ και να ολοκληρώσει την αποπληρωμή του δανείου της στη Morgan Stanley συνολικού ύψους 79 εκατ. ευρώ που είχε συνάψει πριν από δύο χρόνια με δικαίωμα 15ετούς εξόφλησης!

Μία ομάδα που σώθηκε από το πνεύμα «never say die» των οπαδών της που οργάνωσαν την απόλυτα επιτυχημένη καμπάνια «We are Borussia» και χωρίς κανέναν ισχυρό χρηματοδότη-μεσσία κατάφεραν να ενεργοποιήσουν όλη την περιοχή γύρω από την πόλη, όλους τους φιλάθλους της ομάδας και να αντλήσουν τα απαραίτητα κεφάλαια από τις τοπικές αρχές και επιχειρήσεις.

Μία ομάδα που αναγκάστηκε να πουλήσει τα σημαντικότερα περιουσιακά της στοιχεία, τους καλύτερους παίκτες της και να ξεκινήσει από την αρχή, δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει τα ίδια λάθη μετά το 2007. Από εκεί και πέρα, ακολούθησε μία αυστηρή οικονομική πολιτική που βασίστηκε στην αρχή «θα πετύχουμε τους στόχους μας χωρίς να δημιουργήσουμε νέα χρέη» και το σεβάστηκε απόλυτα στηριζόμενη στην ίδρυση της πολύ σύγχρονης ποδοσφαιρικής ακαδημίας «BVB Academy» με στόχο τη βελτίωση των ποδοσφαιριστών από τα 19 έως τα 23 χρόνια, προκειμένου να γίνονται σημαντικά περιουσιακά στοιχεία προς εκμετάλλευση.

Πώς λειτουργεί αυτό το μοντέλο; Πολύ απλά αλλά όχι και εύκολα. Εκτός από την παραγωγή σημαντικών ταλέντων όπως ο Μάριο Γκέτσε, ο Μάρσελ Σμέλτσερ και ο Κέβιν Γκροσκρόιτς ή τη βελτίωση ποδοσφαιριστών από άλλες ακαδημίες όπως ο Ματς Χούμελζ που έφυγε ως μη εξελίξιμος μαζί με τον πατέρα του προπονητή από την Μπάγερν και ο Σβεν Μπέντερ, στο εμπορικό του σκέλος έχουμε και λέμε... Το 2011 πουλάει τον Νουρίν Σαχίν στη Ρεάλ Μαδρίτης και στη θέση του επιστρέφει από τραυματισμό ο Καγκάβα.

Το 2012 ο Καγκάβα πωλείται στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στη θέση του αγοράζεται ο Ρόις από την Γκλάντμπαχ. Πριν από το καλοκαίρι του 2013 η Μπάγερν έχει ήδη καταθέσει στον τραπεζικό της λογαριασμό 37,5 εκατ. ευρώ για τη ρήτρα του Γκέτσε και η Ντόρτμουντ θα δώσει περί τα 20 για τον Ντράξλερ της Σάλκε, προκειμένου να καλύψει το κενό του.

Το αποτέλεσμα; Η ομάδα που θαύμασε το βράδυ της Τετάρτης ολόκληρη η Ευρώπη να ταπεινώνει τη Ρεάλ Μαδρίτης έχει καταφέρει τα τρία τελευταία χρόνια, κατά τα οποία επέστρεψε δυναμικά και στην Μπουντεσλίγκα αλλά πλέον και στην Ευρώπη (μετά από δύο αποκλεισμούς τα δύο τελευταία χρόνια από έναν όμιλο του Γιουρόπα και έναν του Τσάμπιονς Λιγκ πέρυσι με τον Ολυμπιακό), να ξοδέψει για μεταγραφές το... αστρονομικό ποσό των 3 εκατ. ευρώ, αν συνυπολογιστούν τα χρήματα που έχει πληρώσει αλλά και αυτά που έχει εισπράξει!

Σημειωτέον ότι πρόκειται για σύλλογο με ρεκόρ αύξησης εσόδων την τελευταία τριετία αφού από τα 105,2 εκατ. ευρώ έσοδα του 2010 κατάφερε να τα ανεβάσει στα 189 το 2012 και φιλοδοξεί με τη φετινή της πορεία στο Champions League να ξεπεράσει τα 200 στο τρέχον οικονομικό έτος. Από το 2007, όταν και επέστρεψε από τον... θάνατο, τα συνολικά της κέρδη μετά φόρων έχουν φτάσει στο ύψος των 29,6 εκατ. ευρώ, από τα οποία τα 12 μόλις την περασμένη σεζόν...

Ο ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ

2010-11
Αγορές: 6 εκατ. ευρώ
Πωλήσεις: 4 εκατ. ευρώ
ΕΣΟΔΑ: 105,2 εκατ. ευρώ

2011-12
Αγορές: 12 εκατ. ευρώ
Πωλήσεις: 12 εκατ. ευρώ
ΕΣΟΔΑ: 138,5 εκατ. ευρώ

2012-13
Αγορές: 26 εκατ. ευρώ
Πωλήσεις: 25 εκατ. ευρώ
ΕΣΟΔΑ: 189,1 εκατ. ευρώ

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο SPORTS