Στη θεωρία της σχετικότητας (χαίρε… μπασκετικέ Αϊνστάιν) ανάγονται οι ποικίλες προσεγγίσεις για την τύχη του Ολυμπιακού στο Λονδίνο. Το αν είναι εμπειρότερος ή καλύτερος ή όχι τόσο πλήρης σε βάθος πάγκου – ελλείψει ενός ψηλού του διαμετρήματος Ντόρσεϊ – ή αν η ΤΣΣΚΑ λογίζεται ως κορυφαία της τετράδας και διψασμένη να «αρπάξει» φέτος την κούπα που της στέρησε πέρυσι η ελληνική ομάδα, ανατάσσοντας την πληγωμένη περηφάνια της.

Δεν αγνοούνται φυσικά όλα αυτά και, πιθανά, η βαρύτητά τους να παίξει ρόλο (σημαντικό, πολύ, λίγο ή και ελάχιστο) στην έκβαση του ημιτελικού, αλλά και του τελικού του Final 4. Ωστόσο πρόκειται για «κούρσες της μιας ανάσας» και τα περιθώρια να «καθίσει» κανείς σε υποθέσεις και εικασίες βάση κάποιων – έστω και χαρακτηριστικών – γνωρισμάτων του ζευγαριού της 10ης Μαΐου με φόντο τον τελικό, είναι στενά και ενδεχομένως και περιττά. Αφού δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς και πολλά, όταν σε δύο βραδιές οι οποίες απέχουν μεταξύ τους μόλις ένα 24ωρο, «κληρώνει» για τον ευρωπαϊκό θρόνο.

Δεν ξέρω λοιπόν αν υπάρχει φαβορί μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΤΣΣΚΑ, παρότι οι Ρώσοι λογίζονται ως η κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκα. Παρουσιάζουν πράγματι γενική υπεροπλία, πείρα και (ίσως και) «σπρώξιμο» πανταχόθεν, εφόσον κριθεί γι’ αυτούς αναγκαίο μέσα στον αγώνα… Από την άλλη, τι σημασία έχουν όλα αυτά; Στην Κωνσταντινούπολη οι «ερυθρόλευκοι» ήταν το αουτσάιντερ του «τετραμελούς ραντεβού» στο παρκέ του «Αμπντί Ιπεκτσί» και πολύ περισσότερο ακόμα στον τελικό. Και όμως επέβαλαν το… «Νόμο του Βυζαντίου»!

Ποιών είναι ο άθλος

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν ο Ολυμπιακός δεν καταφέρει να υπερασπιστεί το στέμμα του στην αγγλική πρωτεύουσα με την ακρίβεια των δεικτών του Μπιγκ Μπεν, έχει ήδη σημειώσει άθλο! Πέρυσι πήγε από… το πουθενά και τρύπωσε σφήνα στην «κυρίαρχη παρέα» της διοργάνωσης. Και φέτος, τώρα, με την πρόκριση στο Final 4, απέδειξε ότι δεν είναι κανένας διάττοντας αστέρας. Ότι έφτασε στην κορυφή για να μείνει εκεί. Ότι είναι πια τακτικός συνδαιτυμόνας στα ραντεβού κορυφαίων γεγονότων. Ότι είναι ένας μεγάλος, από το team των μεγάλων. Κι αυτό είναι επίτευγμα και δικαίωση. Αυτών των παιδιών, του κορμού της πρωταθλήτριας Ευρώπης που είναι και φέτος… Duracell, των προέδρων της ΚΑΕ για την προσεκτική εφαρμογή σχεδίου παραμονής στο «ευρωπαϊκό Έβερεστ» και, ασφαλώς, του άπειρου μεν και συνεσταλμένου, όπως και σοβαρού, ψύχραιμου και (όντως) με δυνατότητες κόουτς.

Από την ανατροπή του -15 και τη νικηφόρα έκβαση του 5ου προημιτελικού με την Εφές διαφάνηκε ξεκάθαρα η καρδιά πρωταθλητή που ανέκτησαν οι πρωταθλητές Ευρώπης. Η δύναμη και οι (ψυχικές-αγωνιστικές) δυνατότητες τους να ανταπεξέρχονται στις απαιτήσεις και την πίεση, όσο κι αν βρεθούν με πλάτη στον τοίχο. Κι αυτά γιατί διαθέτουν όλα τα προβλεπόμενα προνόμια:

1. «Αρχηγάρα» (Βασίλη Σπανούλη), «στυγνούς εκτελεστές» από την περιφέρεια (Παπανικολάου, Περπέρογλου, Έι Σι Λο), τον αναγεννημένο τον τελευταίο καιρό, γνωστό Γιώργο Πρίντεζη, τον «δεκαθλητή» Χάινς, τους πολύ-χρήσιμους (στους ρόλους τους) Πάουελ, Άντιτς, Σλούκα, μέχρι τον πιτσιρικά, τον Δημήτρη Κατσίβελη (ελλείψει Μάντζαρη «ξεπετάγεται» κι αυτός).

2. Εφαρμογή αμυντικής λειτουργίας για σεμινάρια, όπως αποδείχτηκε (και) την Παρασκευή μετά την εικόνα «παιδικής χαράς» του πρώτου ημιχρόνου (ειδικά του 1ου δεκάλεπτου).

3. Εναλλαγές πρωτοβουλιών από μια πλειάδα παικτών μέσα στο ίδιο το ματς ώσπου να γίνουν τα «αφεντικά» οι «ερυθρόλευκοι».
Ο Ολυμπιακός ανέτειλε πριν ένα χρόνο ως η απόλυτη δύναμη στο χώρο του ελληνικού μπάσκετ. Και φέτος επιβεβαιώνεται. Φωνάζει βροντερό «παρών» ξανά στο Final 4, φλερτάρει με την Ευρωλίγκα και με – πλεονέκτημα έδρας που του δίνει ξεκάθαρα τον πρώτο λόγο για μένα – την ανανέωση του τίτλου του πρωταθλητή Ελλάδας.

Ήταν ο «Καλός» της εβδομάδας. Οι υπόλοιποι των κατηγοριών στην καθιερωμένη στήλη «Ο Καλός, ο Κακός και… ο Άσχετος» στις… οθόνες σας:

Ο ΚΑΛΟΣ

1) ΑΣΤΕΡΑΣ-ΟΥΣΕΡΟ-ΤΣΙΩΛΗΣ: Από το δεξί στο αριστερό την έφερνε ο Φερνάντο Ουσέρο την μπάλα, «εκτελώντας» δις, με άλλο πόδι κάθε φορά τον Ιτάνζ (!) κι ενώ ο Σάκης Τσιώλης… έδενε χειροπόδαρα τον Γιώργο Δώνη στη μάχη των πάγκων στα 180 λεπτά των μεταξύ τους ημιτελικών. Η τρίτη προσπάθεια των Αρκάδων να πάνε τελικό, ήταν η γλυκιά και γούρικη. Σπουδαία, ιστορική χρονιά για την ομάδα της Τρίπολης που εκτοξεύθηκε σε ευρωπαϊκή σφαίρα, μέσω πρωταθλήματος και Κυπέλλου!

2) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ: Ο «τίγρης» βρυχάται, αναδιπλώνεται, ενεργοποιείται και με τους κατάλληλους συμπαραστάτες, «συνοδοιπόρους» στη… σταυροφορία επιστροφής της ΑΕΚ στη θέση που της ανήκει, το μέλλον προοιωνίζεται θετικότατο. Πρώτα υπομονή, μετά γήπεδο και όλα θα πάρουν το δρόμο τους για την «Ένωση»…

3) ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΩΝΗΣ: Όχι μην απορείτε, σ’ αυτή τη στήλη τον εντάσσω τον μεγάλο χαμένο – και αποτυχόντα βεβαίως στο όνειρο Σαββίδη και δεκάδων χιλιάδων οπαδών του ΠΑΟΚ – της ημιτελικής φάσης του Κυπέλλου. Μόνο και μόνο επειδή διέθετε και ευθυκρισία και «αντριλίκι» να παραδεχτεί ότι «απογοητεύσαμε και τον ιδιοκτήτη της ομάδας αλλά και τον κόσμο μας. Χάσαμε δυστυχώς αυτή την ευκαιρία, δεν ήμασταν αντάξιοι της συγκεκριμένης κατάστασης» και ακόμα: «Είναι μια ήττα η οποία πονάει πάρα πολύ, όλοι έχουμε την ευθύνη και τη μεγαλύτερη την έχω εγώ»…

Ο ΚΑΚΟΣ

Για να αισθάνεσαι σίγουρος για την ασφάλιση του αυτοκινήτου σου, Anytime με την εγγύηση της INTERAMERICAN

1) ΝΤΙΜΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ-ΡΟΤΖΕΡ ΓΚΕΡΕΪΡΟ: Το «κιτρινόμαυρο καράβι» βυθίστηκε και… οι φελλοί της κακίας και των δεινών του συλλόγου βγαίνουν ήδη στην επιφάνεια. Αποκαλύπτονται μέρα με τη μέρα πολλά από τα «εγκλήματα» εκ των έσω που «έριξαν» την ΑΕΚ. Ακούσαμε μέσα στη βδομάδα παίκτες της, να γίνονται οι κακοί της ιστορίας, καταγγέλλοντας απίστευτα πράγματα! «Νιώθαμε σαν… πειραματόζωα. Μερικοί νόμιζαν ότι επειδή είμαστε ΑΕΚ, αν πάμε να απλώσουμε τις φανέλες στο γήπεδο, θα κερδίσουν μόνες τους» δήλωσε ο Κωνσταντόπουλος. Ενώ για τον Γκερέιρο ήρθε πλέον η ώρα του δικαστικού αγώνα, καθώς όπως αποκάλυψε: «Μου χρωστάνε σχεδόν 2 χρόνια συμβολαίου. Είναι πολλά λεφτά και τώρα έχω σοβαρά προβλήματα με την οικογένειά μου στην Βραζιλία». Και πού είστε ακόμα!..

2) ΙΒΑΝ ΣΑΒΒΙΔΗΣ: Προφανώς και έχει παρασυρθεί από πολλούς, εντός και εκτός ΠΑΟΚ ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Κάπου δεν του τα ‘χουν πει καλά, κάπου τον «παραμύθιασαν» άλλοι με υπερβολές και… βλέπει κι αυτός φαντάσματα. Η δήλωση που έκανε για τη διαιτησία στο επίσημο site του «Δικεφάλου», την παραμονή της ημιτελικής ρεβάνς στην Τρίπολη, ήταν – για να μην κρυβόμαστε - μια προφανέστατη προσπάθεια χειραγώγησης του Σπάθα. Τελικά, αλήθεια, πόση… συμμετοχή είχε η σφυρίχτρα στον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ; Πού είναι το… στραγάλι;

3) ΛΟΥΙΣ ΣΟΥΑΡΕΣ: Δέκα αγωνιστικές και λίγες ήτανε για τον «αιμοσταγή» Ουρουγουανό επιθετικό! Από Σεπτέμβρη θα ξαναπαίξει μπάλα ο Σουάρες, αν στο μεταξύ δεν τον «καθαρίσει» η Λίβερπουλ και δεν αναιρεθεί η άδεια εργασίας του. Γιατί στη Βρετανία δεν παίζουν με αυτά. Το να… δαγκώσεις τον αντίπαλο σου είναι πρωτοφανές και ανήκουστο. Όχι σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, σε ζούγκλα είναι το φυσικό περιβάλλον σου, κύριε!

Και… Ο ΑΣΧΕΤΟΣ

1) ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΠΑΕ ΠΑΟ: ΟΚ, στις δικαστικές αίθουσες, κατά τις αγορεύσεις των συνηγόρων έχουν ειπωθεί διάφορα «κουφά». Αυτό όμως που επικαλέστηκε στην υπερασπιστική γραμμή του Παναθηναϊκού και του Γιάννη Αλαφούζου ο Γιάννης Κάρμης είναι… ολίγον αστείο. «Τα είπε σε προσωπικό του λογαριασμό που απευθύνεται σε φίλους του. Δεν έχει να κάνει με τον Παναθηναϊκό» ήταν η δικαιολογία-εξήγηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός στην Πειθαρχική της ΕΠΟ για τα προεδρικά «τιτιβίσματα» γύρω από «παράγκες», «ηθικής νίκης ΠΑΟ» και «κατακρεούργηση ΑΕΚ από διαιτησία». Και δηλαδή ο πρόεδρος δεν είναι υπεύθυνος για τα λεγόμενά του σε ό,τι αφορά τη θέση και το ρόλο του σε μια ΠΑΕ; Θα τρελαθούμε τελείως!

2) ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΕΛΟΣ: Κατά την τελευταία δημόσια εμφάνισή του – γιατί την προτελευταία δεν την πήρε είδηση κανείς αφού έφυγε με καμουφλάζ από το Περιστέρι κι ενώ είχε… φάει και πόρτα νωρίτερα στα μούτρα από υπαλλήλους της ομάδας του! – ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ, τον οποίο αναζητά (όπως και πολλούς άλλους μεγαλοσχήμονες ΑΕΚτζήδες η… Νικολούλη), είπε ότι «η ΑΕΚ δεν έχει υποβιβαστεί ακόμα». Και με θράσος, το επίσης άσχετο, ως απαίτηση από τον κόσμο: «Θα ζητηθεί οικονομική συνδρομή από τους οπαδούς στην επικείμενη ΑΜΚ»!

3) ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΜΠΟΤΗΣ: Δεν πρόκειται να καταλάβει ποτέ κανείς, τι σήμαινε για τον Λεβαδειακό και τον ιδιοκτήτη του, η πρόσληψη Βέλιτς στο φινάλε της σεζόν, καθώς ένα μήνα μετά τη θητεία του στον πάγκο της ομάδας, τον… έστειλε από εκεί που ήρθε! Μέγας είσαι Κύριε, στην Ελλάδα ειδικά!...