Από τη σταύρωση στην ανάσταση

ΜΙΑ παροιμία από τις νήσους Φερόε λέει «δώδεκα Απόστολοι ο καθένας με τον πόνο του». Ετσι και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Καθένας και τα προβλήματά του. Τεράστιο ζήτημα προέκυψε στον Ολυμπιακό με τον Αρετόπουλο στη ρεβάνς του 6-2 με τον Πανθρακικό.

Χάθηκε, δηλαδή, να είχανε βάλει έναν Βοσκόκη; Εναν Σιδηρόπουλο; Μέχρι και ο Σάββας, που έχει ως αρχή να μην ασχολείται με τη διαιτησία, παρέβη τις αρχές του: «Πολύ κακή η διαιτησία που επέτρεψε τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα των ποδοσφαιριστών του Πανθρακικού». Συν το γεγονός, προσθέτουμε εμείς, το ανύπαρκτο πέναλτι που σφύριξε ο Αρετόπουλος εις βάρος του Ολυμπιακού. Τελικά στο λιμάνι επικράτησαν οι ψυχραιμότεροι και δεν εκδόθηκε ανακοίνωση.

Πληροφορίες, που αρχικά ανέφεραν ότι ο Βαγγέλης πήρε τηλέφωνο τον Σαρρή, εκφράζοντας την έντονη δυσαρέσκειά του, δεν επιβεβαιώθηκαν. Εχουν γνώση, όμως, οι φύλακες στον Ολυμπιακό. Δεν πρόκειται να επιστρέψουν να συμβεί για δεύτερη φορά αυτό. Και ειδικότερα στον τελικό απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης του δαιμόνιου Μποροβήλου.

Από τον τελικό, βέβαια, που θα απουσιάσει ο ΠΑΟΚ. Πολύ γερή ήταν αυτή η μπούφλα που έπεσε το Σάββατο στην Τρίπολη. Από τη στιγμή, όμως, που στον ΠΑΟΚ υπάρχουν λεφτά, θα τον βρει τον δρόμο του. Δεν τον βρήκε σήμερα, θα τον βρει αύριο. Αν όχι αύριο, σίγουρα μεθαύριο. Αυτός που έχει λεφτά στο ποδόσφαιρο είτε αργά είτε γρήγορα τη βρίσκει την άκρη. Μπορεί αυτήν τη στιγμή η ζοχάδα, στον κόσμο και τη διοίκηση του ΠΑΟΚ, να είναι μεγάλη. Αλλά έχουν κάθε λόγο να είναι για το μέλλον αισιόδοξοι.

Ακόμα και στην ΑΕΚ που όταν έπεσε, χάσανε από τα μάτια τους το φως, υπάρχει αισιοδοξία. Σαν το Πάσχα που έρχεται: από τη σταύρωση στην ανάσταση. Ο Μελισσανίδης βγήκε μπροστά κι όλοι οι άλλοι ένας ένας στέκονται δίπλα του. Υπάρχει η προοπτική του γηπέδου στη Ν. Φιλαδέλφεια. Οχι απλώς, δηλαδή, όπως ξαναείπαμε, να επιστρέψει σε δύο χρόνια η ΑΕΚ στη Super League, αλλά να γυρίσει όπως της αρμόζει: Ως πρωταγωνίστρια. Οχι σαν κομπάρσος.

Και δεν λέμε ότι η ΑΕΚ με τη μία θα ξαναπάρει πρωτάθλημα. Ούτε τον Μαρινάκη θα είναι εύκολο να κοντράρει αμέσως ούτε τον Σαββίδη. Μπαίνει όμως το νερό στ' αυλάκι. Κι απ' αυτή την άποψη, καλό της έκανε ο υποβιβασμός. Από το να περιφέρει, δηλαδή, τη φτώχεια της, τα χρέη της και την εξαθλίωσή της.Ολοι έχουν, λοιπόν, τα προβλήματά τους, αλλά όλοι έχουν όχι μόνο τις ελπίδες, αλλά και τις προϋποθέσεις να τα ξεπεράσουνε.

Και φτάνουμε στον Παναθηναϊκό: σε τι έχει να ελπίζει ο οπαδός του; Και λέμε για τον κανονικό οπαδό. Για τον απλό κόσμο. Οχι για τους οργανωμένους. Αυτοί είναι μια χαρά. Εχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην ομάδα και το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα: έφυγε ο Τζίγγερ και πέρασε το κουμάντο στα χέρια τους. Ο κανονικός κόσμος του Παναθηναϊκού σε τι μπορεί να ελπίζει για το μέλλον; Στην επιστροφή στη Λεωφόρο;

Σε τι μπορεί να ποντάρει: ότι θα βρει κάποια δανεικά ο Αλαφούζος για προστάτζες στις μεταγραφές αλλά και γι αυτούς που θέλουν λεφτά για να φύγουν; Τι μπορεί να κάνει αισιόδοξο τον οπαδό του Παναθηναϊκού, εν όψει της νέας περιόδου; Η επιλογή των Αναστασίου-Νταμπίζα; Ή ότι ο Αλαφούζος μαθαίνει από τα λάθη του και δεν θα τα ξανακάνει; Μήπως σχετικά με την προοπτική ο Παναθηναϊκός είναι πλέον σε χειρότερη θέση και από την ΑΕΚ; Αυτά.

Το ποδόσφαιρο αργεί, αλλά στο τέλος απονέµει δικαιοσύνη

ΚΑΤ' αρχάς, να δώσουµε τα εύσηµα στον Ζήση Βρύζα. Για την πετυχεσά που έκανε το καλοκαίρι µε τον Γιώργο Δώνη. Με την ταπεινότητά µου να γράφει τότε ότι ο Βρύζας και την προηγούµενη φορά που είχε αποφασίσει για προπονητή στον ΠΑΟΚ είχε κάνει διάνα: µε τον Μπερέτα. Κι αν δηλαδή δεν έχει ξηλωθεί για µεταγραφές τον Ιανουάριο ο Σαββίδης, πού θα ήτανε σήµερα ο ΠΑΟΚ; Το ποδόσφαιρο µπορεί να αργεί, αλλά στο τέλος απονέµει δικαιοσύνη: τι εύσηµα έχει πάρει στην προπονητική του καριέρα από τον Τύπο και τους δηµοσιογράφους ο Σάκης Τσιώλης; Σχεδόν τίποτα.

Ο Δώνης ήταν όλα αυτά τα χρόνια «ο καλύτερος Ελληνας προπονητής». Οταν στη Λάρισα είχε το µεγαλύτερο µπάτζετ µετά από Ολυµπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και σωνότανε την τελευταία αγωνιστική από τον υποβιβασµό, µε το διπλό στην Καλαµαριά. Επειδή ο Δαµήλος ήταν καλός άνθρωπος, µε ρόστερ πολύ καλύτερο από του ΠΑΟΚ και του Αρη. Στην ΑΕΚ είχε να λέει ότι έφυγε ο Ντέµης και τον άφησε µόνο του. Φέτος στον ΠΑΟΚ τι του έλειψε; Απολύτως τίποτα. Οποιος βρει δεύτερο καλό παιχνίδι του ΠΑΟΚ, στη σεζόν µετά το 4-1 µε τον Αρη, κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον.

Τον Αστέρα χαιρόσουν να τον βλέπεις κaι ο ΠΑΟΚ ήταν να µασάς και να φτύνεις

Ο ΠΑΟΚ ήταν κακή οµάδα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Και όταν έχανε και όταν κέρδιζε. Εφυγε µε το µηδέν - µηδέν από το Καραϊσκάκη στον δεύτερο γύρο και πανηγυρίζανε, µε τον ΠΑΟΚ σε 90 λεπτά παιχνιδιού να µην έχει κάνει ούτε µία φάση, όταν ο Ολυµπιακός παρέπαιε, κι αυτό φάνηκε στο αµέσως επόµενο ντέρµπι, όταν τον πάτησε ο Παναθηναϊκός που έφτασε να κάνει τετ α τετ µε τον Μπαρµπαρούση. Και ο ΠΑΟΚ δεν πάτησε στην περιοχή. Ποια είναι η εικόνα του ΠΑΟΚ σ' ολόκληρο το πρωτάθληµα σε σχέση µε αυτή του Αστέρα Τρίπολης; Η µέρα µε τη νύχτα.

Τον Αστέρα χαιρόσουν στα περισσότερα παιχνίδια να τον βλέπεις και ο ΠΑΟΚ ήταν να µασάς και να φτύνεις. Μετά τον Ολυµπιακό Βόλου, ο Τσιώλης αποδεικνύει για δεύτερη φορά ότι ξέρει να φτιάχνει οµάδες. Οταν ο ΠΑΟΚ έχει µπροστά τους Σαλπιγγίδη, Αθανασιάδη και αυτός τον Περόνε. Και πίσω τον Τσιαµπουρή και τον Πιπίνη. Και πέρα απ' αυτή καθαυτήν τη δουλειά του κάθε προπονητή, που είναι κάθε φορά στην κόψη του ξυραφιού, είναι και η προσωπικότητα.

Ο Τσιώλης είναι ο ορισµός της µετριοπάθειας. Σοβαρός, ζυγίζει πάντα τις κουβέντες του µία προς µία. Ποτέ δεν αυτοδιαφηµίστηκε. Ποτέ δεν έψαξε να βρει δικαιολογίες. Ποτέ δεν µίλησε για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο. Ποτέ δεν έχασε την ψυχραιµία του. Ποτέ δεν πλακώθηκε µε διαιτητή ή µε την εξέδρα. Αν όλα αυτά, δηλαδή, θυµίζουν κάποιον άλλον.

Στον Ολυµπιακό υπάρχει ο Μαρινάκης. Ο ΠΑΟΚ βρήκε τον Σαββίδη, στην ΑΕΚ µπαίνει ο Μελισσανίδης και ο Παναθηναϊκός έχει τον Αλαφούζο.
- Observer

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν πλήρωνε τον Δώνη ο Βρύζας από την τσέπη του, θα του είχε κάνει αυτό το συµβόλαιο;

Πηγή: Goal