Δεν ξέρω αν το θυμόσαστε. Τότε ξεκίνησε το ματς με τους Ισπανούς που κρατάει έξι χρόνια. Τότε οι Γερμανοί έχασαν 1-0. Ξανάχασαν στη Νότιο Αφρική το 2010, πάλι στον ημιτελικό, πάλι 1-0. Αλλά ο χρόνος πλέον τρέχει υπέρ τους.

 

Tο πρώτο εικοσάλεπτο εκείνου του τελικού το 2008 στη Βιέννη είχα μείνει άφωνος. Ποτέ δεν περίμενα ότι η Γερμανία θα έβγαινε στο γήπεδο με τέτοιο πάθος και τέτοιο κύρος, απέναντι στους Ισπανούς που ήταν σούπερ φαβορί. Μέχρι να πάρει μπροστά ο τότε ασταμάτητος Τόρες και να ψάξει τα «ένας εναντίον ενός» με τους Γερμανούς κεντρικούς αμυντικούς, που δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, οι Ισπανοί (που ως παίκτες ήταν τεχνικά πολλά σκαλιά πάνω από τους Γερμανούς), υπέφεραν τον αντίπαλό τους σχεδόν ανεξήγητα! Οι Γερμανοί πίεζαν κι έτρεχαν: πάντα το 'κάναν και το έκαναν και φέτος κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Ομως πολλές ομάδες έχουν τρέξει κι έχουν πιέσει - οι Ρώσοι π.χ. σε εκείνο το τουρνουά στα δύο ματς κόντρα στην ομάδα του Αραγκονιές το έκαναν πολύ περισσότερο: όχι μόνο δεν στρίμωξαν σε κανένα σημείο τους πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά μέτρησαν στο τέλος των αναμετρήσεων και επτά γκολ! Η Μπάγερν έτρεξε πολύ κόντρα στην Μπαρτσελόνα, αλλά δεν ήταν μόνο το τρέξιμο ο λόγος που τη διέσυρε σε δύο παιχνίδια. Τον θρίαμβο τον έφερε το αγωνιστικό της κύρος.

 

Κλίνσμαν

 

Αγαπάω μία ιστορία που δείχνει τι σημαίνει Γερμανία στο ποδόσφαιρο (και ίσως κι όχι μόνο). Λίγους μήνες πριν αρχίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, οι Γερμανοί έδωσαν ένα φιλικό με τους Ιταλούς στη Φλορεντία κι έχασαν με 4-1, αδυνατώντας να παρακολουθήσουν τον ρυθμό του αγώνα. Ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής τους Γιούργκεν Κλίνσμαν είχε δηλώσει μετά το ματς απολύτως βέβαιος ότι η ομάδα του θα έφτανε στο Μουντιάλ μέχρι τουλάχιστον τα ημιτελικά! «Ημασταν κακοί, χαμένοι μέσα στο γήπεδο και χωρίς έναν ηγέτη. Αλλά το σπουδαίο είναι ότι απόψε καταλάβαμε ότι αν δεν είμαστε αρκετά Γερμανοί, δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα» είχε πει! Πέντε μήνες αργότερα η Γερμανία έφτασε όντως μέχρι τα ημιτελικά, όταν και αποκλείστηκε από τους Ιταλούς στο Ντόρτμουντ στην παράταση, μετά από ένα επικό ματς. Ομως η παρουσία της στα ημιτελικά ήταν η απόδειξη της μεθοδικότητάς της - ηττήθηκε φτάνοντας τα όριά της.

 

Τσέλσι

 

Η εφετινή καταπληκτική χρονιά που κάνει η Μπάγερν και στο Τσάμπιονς Λιγκ οφείλεται κατά τη γνώμη μου στη σκληρή της ήττα από την Τσέλσι πέρυσι στον τελικό του «Αλιάντς Αρένα». Εκείνο το αποτέλεσμα που άλλους θα τους διέλυε, έγινε κίνητρο για να δείξουν οι Γερμανοί τις δικές τους αξίες στην Ευρώπη: μεθοδικότητα (δηλαδή ενίσχυση της ομάδας με στοχευμένες μεταγραφές), οργανωτική πειθαρχία (δηλαδή στήριξη του προπονητή, ώστε να τελειώσει τον κύκλο του), πίστη στον σκοπό (δηλαδή σιγουριά ότι το ματς του «Αρένα» ήταν ένα λάθος που διορθώνεται). Ετσι δημιουργήθηκε, μετά από ένα σοκ, μια ομάδα πρότυπο: οι ποδοσφαιριστές ανταπέδωσαν την προσοχή και την εμπιστοσύνη καταθέτοντας κι άλλο πάθος. Ο Ριμπερί, που τρέχει στην άμυνα, έγινε Γερμανός!

 

Ατυχία

 

Η Μπάγερν πάει στον τελικό έχοντας κάνει πατενταρισμένα τακτικά ματς: το χθεσινό στο «Καμπ Νόου» έγινε με την ίδια συνταγή που χρησιμοποιήθηκε στο Τορίνο κόντρα στη σκληρή Γιούβε. Στο πρώτο ημίχρονο λίγη αναμονή και λίγος έλεγχος, ώστε η Μπάρτσα να ξεθυμάνει. Και μετά φουλ γκάζια: φανερά στο 0-3 σταμάτησε. Ποιο είναι το μοναδικό της πρόβλημα; Οτι στο Λονδίνο την περιμένει μια άλλη γερμανική ομάδα, η Ντόρτμουντ - μια ομάδα με διαφορετική κατασκευαστική λογική, αλλά τις ίδιες περίπου αγωνιστικές αξίες. Η Μπάγερν είναι λίγο άτυχη: στη χρονιά που στον τελικό θα διέσυρε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή μη γερμανική ομάδα την περιμένει μια που την ξέρει. Η μόνη στο εφετινό Τσάμπιονς Λιγκ που μπορεί να της στερήσει σε ένα μόνο ματς τον τίτλο. Οχι της καλύτερης της χρονιάς: αυτόν τον έχει ήδη κερδίσει. Αλλά της νικήτριας της διοργάνωσης.

 

Υπόκλιση

 

Η εφετινή Μπάγερν είναι ένα ολοζώντανο παράδειγμα επιτυχίας που βασίζεται σε απτές αξίες. Αρχισε να παίρνει τον δρόμο προς την κορυφή, μεθοδικά και χωρίς έπαρση, όταν η Εθνική Γερμανίας, πρώτα το 2006 και μετά το 2008 ξαναθύμισε τις γερμανικές αξίες. Από το 2001 η Μπάγερν, ναυαρχίδα του γερμανικού ποδοσφαίρου, δεν έχει συμμετοχή σε κανέναν τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η ανάσταση της Νατσιοναλμάνσαφτ τη διετία 2006-08 την ξυπνάει: από το 2010 μέχρι σήμερα έχει τρεις τελικούς στους τέσσερις. Στραπατσάροντας στους ημιτελικούς Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα – την ελίτ της Ευρώπης. Που υποκλίνεται, πλέον, στη μεθοδικότητά της…

 

Απορία

 

Μου γρΆφει για την ΑΕΚ ο φίλος αναγνώστης Φώτης Λιτόπουλος:

 

«Ενα ερώτημα που έχω να κάνω είναι τι απέγινε η απόφαση του υφυπουργού Αθλητισμού κ. Ιωαννίδη για οικονομικό έλεγχο στην ΠΑΕ ΑΕΚ ύστερα από απαίτηση κάποιων φιλάθλων της ομάδας πριν από λίγους μήνες; Τότε η δικαιολογία ήταν ότι πιθανός έλεγχος ίσως ρίξει την ομάδα κατηγορία, άλλα τελικά αποφασίστηκε ότι ο έλεγχος πρέπει να γίνει. Εγινε τελικά; Και αν δεν έγινε, ποιος είναι ο λόγος; Και γιατί να μη γίνει τώρα που η ομάδα έπεσε κατηγορία; Γιατί να μη μάθει ο κόσμος πόσα επιτέλους είναι αυτά τα χρέη που έχει η ομάδα;

 

Απορω επίσης γιατί πρέπει ντε και καλά στη νέα προσπάθεια να είναι μπροστάρης ο Μελισσανίδης και μόνο; Δηλαδή ολόκληρη ομάδα πρέπει να εξαρτάται από την απόφαση ενός ανθρώπου; Δεν υπάρχει δηλαδή στο ελληνικό ποδόσφαιρο άλλος άνθρωπος με κάποια οικονομική επιφάνεια, που να έχει ένα πλάνο και να βάλει μία τάξη; Εξάλλου από αυτά που είπε ο Μελισσανίδης στη συνάντηση με τους οπαδούς της ΑΕΚ, και που είναι οι μόνες του δηλώσεις που κυκλοφόρησαν, δεν νομίζω ότι έδειξε διατεθειμένος να αναλάβει την ομάδα μονός του. Εθεσε ως προϋπόθεση την ύπαρξη συμπαικτών που θα βάλουν λεφτά για να φτιαχτεί παράλληλα και γήπεδο: το γήπεδο επαναλαμβάνει ότι τον ενδιαφέρει και μακάρι να το φτιάξει. Αλλά αν δεν πάρει και την ομάδα, πράγμα όχι απίθανο, τι θα γίνει; Θα μείνουμε κολλημένοι περιμένοντας τον Μελισσανίδη; Δεν υπάρχει κανείς άλλος και τίποτα;

 

Για να κανω και ένα λογοπαίγνιο. Είναι τόσο σπάνιο να βρεθεί ένας Σπανός και για αυτή την ταλαίπωρη την ΑΕΚ; Κι αν τελικά δεν ασχοληθεί ο Μελισσανίδης ή δεν βρει συμπαίκτες, τι θα γίνει; Θα καταστραφεί;».

 

Εχω την ίδια απορία, να ξέρετε…

 

Καλό Πάσχα

 

«Θα τα πάρει τα χρήματά του ο Δώνης αργά ή γρήγορα και δεν χρειάζεται ν' ανησυχεί. Απλά ο Σαββίδης θύμωσε με την εμφάνιση της ομάδας στην Τρίπολη και του κάνει γυμνάσια για να δείξει στους οπαδούς πόσο απαιτητικός είναι» μου έλεγε χθες στέλεχος του ΠΑΟΚ. Και πρόσθεσε, εν τη σοφία του: «για ένα πάντως είχε δίκιο ο Γιώργος. Δικαιώθηκε απόλυτα που δεν ήθελε ν αρχίσουν τα πλέι οφ μετά τον ημιτελικό στην Τρίπολη - το 'βλεπε το κακό. Με την ατμόσφαιρα που υπάρχει μετά τον αποκλεισμό, αν παίζαμε την Τετάρτη ματς, θα βαράγαμε διάλυση. Το Πάσχα θα μας κάνει καλό»!

Πηγή: SportDay

 

Ποδόσφαιρο SPORTS