Και αποδεικνύεται πως όσο και αν κάνουμε κουβέντα για φυτώρια σε άλλες ομάδες, σαν τη μέθοδο του De Toekomst, δεν υπάρχει άλλη στον θαυμαστό κόσμο του ποδοσφαίρου!

Αυτή η τριάδα πρωταθλημάτων που συμπλήρωσε στην Eredivisie ο Αγιαξ με τον Ντε Μπουρ στον πάγκο είναι αξιοθαύμαστη και δείχνει γιατί το DNA του πρωταθλητισμού είναι ριζωμένο σε κάποια σωματεία. Το κατόρθωσε στο παρελθόν από το 1966 έως το 1969 ο Ρίνους Μίχελς και από το 1993 έως το 1996 ο Φαν Χάαλ αλλά εκείνες οι ομάδες ξεκινούσαν μετά τον πρώτο τίτλο σαν φαβορί. Ιστορικό προηγούμενο ομάδας που ξεκινά σαν αουτσάιντερ ή ακόμη και ξεγραμμένη να κατακτά σερί τίτλους δεν πρέπει να υπάρχει! Το προπέρσινο ήταν ένα εντελώς αναπάντεχο πρωτάθλημα αφού η ομάδα απείχε από το 2005 από την κορυφή ,και βρέθηκε 11 πόντους πίσω στην αρχή. Το δεύτερο σερί που κατακτήθηκε πέρσι, το Φλεβάρη του 2012 έμοιαζε αδιανόητο. Μετά από μία ήττα από την Ουτρέχτη και με το -12 από την κορυφή να μοιάζει αδύνατο να ανατραπεί, ο Ντε Μπουρ δήλωνε πως «είμαστε ο Αγιαξ και όλα γίνονται»! Ακολούθησαν 14 σερί νίκες και η μία από αυτές επί της Τβέντε στο Ενσέντε έφεραν έναν ακόμη τίτλο. Προχτές για να σφραγιστεί το θριπίτ χρειάστηκε απλά να είναι σοβαρός ο «Αίας» και να διαλύσει την Βίλεμ με 5-0 για να σφραγίσει την επιτυχία του.
Και φυσικά σε όλη αυτή την τριετία δεν έπαψε να είναι καταλυτική η λειτουργία των ακαδημιών, αφού ακόμη ένα σπουδαίο ταλέντο ο Δανός Βίκτορ Φίσερ στα 19 του χρόνια πήρε το βάπτισμα του πυρός και ήδη έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Πέρσι την ώρα που ο Ντε Μπουρ σάλπιζε αντεπίθεση για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και χρειαζόταν μίνιμουμ 13 νίκες σε 16 ματς , προωθούσε ταυτόχρονα έξι νέα παιδιά στην ενδεκάδα! Φέτος επειδή η μάχη του τίτλου ήταν πραγματικά συγκλονιστική με την Αιντχόβεν την αναγεννημένη Φέγενορντ αλλά και την πολύ καλή Φίτεσε να φτάνουν την κατάσταση στα άκρα, ο Ντε Μπουρ στηρίχτηκε πιο πολύ στην εμπειρία. Τα γκολ του Ντε Γιονγκ που ήταν ο πρώτος σκόρερ αν και μέσος με 12 τέρματα αλλά και η συνεισφορά του 33χρονου Πόουλσεν και η εκπληκτική χρονιά που έκανε ο Κρίστιαν Ερικσεν ήταν καταλύτες στο να φτάσει η ομάδα σε ένα ακόμη άθλο. Και ένα ακόμη αστέρι στον γαλαξία έγινε και ο (από Μαροκινό πατέρα και Ολλανδέζα μητέρα) Ντάνι Χούσεν που στα 22 του χρόνια έκανε ντεμπούτο στον Αγιαξ μετά από περιπλάνηση σε Φούλαμ, Ελσίνκι και Ζίταρντ και μοιάζει έτοιμος για μεγάλα πράγματα.

Ο Αγιαξ παραμένει από την άποψη παραγωγής ποδοσφαιριστών πρώτης γραμμής, αξεπέραστος! Ωστόσο τα διεθνή οικονομικά δεδομένα καταδικάζουν το Toekomst, να βγάζει πια μόνο άτομα, όχι γενιές. Τέτοιες δεν προλαβαίνουν καν να γίνουν. Το 1992, υπό τον Φαν Χάαλ, ήταν από την αρχή σχεδόν όλοι μαζί και κατακτώντας το ΟΥΕΦΑ αναπτύχθηκαν σαν ομάδα. Τους έφυγαν ο Μπεργκαμπ και ο Γιονκ, αλλά δεν είχαν πρόβλημα αφού υπήρχαν Λιτμάνεν, Κλάιφερτ, Ζέεντορφ, Φίνιντι, Ράιζιγκερ. Και φυσικά οι δύο Ντε Μπουρ, αλλά και ο Οφερμαρς με τον Κανού συν τον καταπληκτικό γκολκίπερ που λεγόταν Φαν Ντερ Σαρ. Και αρχηγός ήταν ο Ντάνι Μπλιντ από την ομάδα του Φαν Μπάστεν που το 1987 υπό τον Κρόιφ είχε πάρει το Κυπελλούχων. Πήραν ένα Τσάμπιονς Λιγκ το 1995 (κερδίζοντας τρεις φορές τη Μίλαν του Καπέλο την ίδια σεζόν), έφτασαν στον τελικό το 1996 που λύγισαν στα πέναλτι από τη Γιουβέντους και έχασαν σε δύο χρόνια μόνο σε ένα ματς (από το γκολ του Βαζέχα ύστερα από την κούρσα του Δώνη 1-0 στο Αμστερνταμ από τον ΠΑΟ), ωστόσο η ιστορία του Μποσμάν τους διέλυσε! Σκόρπισαν ο καθένας στους... γνωστούς προορισμούς, αλλά είχαν προηγουμένως φέρει την ομάδα στην κορυφή.

Στην μετά Μποσμάν εποχή, φεύγουν ο καθένας μονάχος, χωρίς να προλάβει ένας τεχνικός να τους κρατήσει μία πενταετία. Ποιος ξέρει τότε τι θα γινόταν; Ο Φαν Ντερ Φάαρτ, ο Ιμπραίμοβιτς, ο Κίβου, ο Πίενααρ, ο Σνάιντερ, ο Μπάμπελ, ο Χάιτινχα, ο Χούντελααρ, ο Βερμάελεν, ο Μαντούρο, ο Φαν Ντερ Μέιντε, ο Σουάρεζ, ο Στεκέλενμπουργκ, ο Εμάνουελσον, ο Φαν Ντερ Βιλ, ο Βερτόνγκεν θα μπορούσαν σήμερα να είναι, αν είχαν μείνει μαζί, μια ομάδα πιο δυνατή και από εκείνη των μέσων της δεκαετίας του 90.

Ο τωρινός Αγιαξ έχει μέσο όρο ηλικίας μόλις τα 23 χρόνια! Και αν αναλογιστεί κανείς πως από το1969, χρονιά που υπό τον Ρίνους Μίχελς έκανε την πρώτη υπέρβαση του φτάνοντας στον τελικό της Μαδρίτης απέναντι στη Μίλαν του Ριβέρα, πάνω από 300 παίκτες πρώτης γραμμής έφυγαν από το Αμστερνταμ, ενώ ήταν ακόμη σε ηλικία κάτω των 25 ετών!

Μιλώντας μία μέρα με τον Γιόχαν Κρόιφ τον ρώτησα αν υπάρχει πιθανότητα να δούμε και πάλι τον Αγιαξ πρωταθλητή Ευρώπης. Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε αυτή τη τεράστια φανέλα κούνησε το κεφάλι αρνητικά! «Όχι σύντομα, παρά μόνο αν ξαφνικά βγει μαζικά μία χρυσή γενιά που πριν σκορπίσει θα προλάβει να κάνει ένα μικρό κύκλο!» ήταν τα λόγια του. Αλλά ακόμη και αυτό ακούγεται πιθανώς ουτοπικό!

Πηγή: Goal 

Ποδόσφαιρο SPORTS