Σε πραγματικά δύσκολες στιγμές, σε στιγμές που κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει το αύριο, έρχεται το... δύσμοιρο μπασκετάκι να υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα ζει και βασιλεύει!
Το μπασκετάκι; Γράψτε λάθος! Η... μπασκετάρα! Το να κατακτά μια ελληνική ομάδα το πρωτάθλημα Ευρώπης για 9η φορά και για 5η τα τελευταία επτά χρόνια, αυτό κάτι λέει. Την αρχή έκανε ο Παναθηναϊκός, ενώ εδώ και δύο χρόνια ο Ολυμπιακός πήρε τη σκυτάλη και κρατάει ψηλά τη γαλανόλευκη σημαία. Χωρίς υπερβολές. Χωρίς σπατάλες. Χωρίς υπέρογκα συμβόλαια. Χωρίς βιασύνες. Χωρίς αμφισβητήσεις.
Μόνο με δουλειά, υπομονή, επιμονή, στήριξη, εμπιστοσύνη και σωστές και προσεγμένες κινήσεις. Την ώρα που άλλες ομάδες σκορπάνε τα χρήματα από εδώ και από εκεί και χωρίς καμία λογική, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος έμαθαν από τα λάθη τους και φρόντισαν να τα διορθώσουν.
Και ΠΑΝΤΑ η σωστή δουλειά φαίνεται και ανταμείβεται σε βάθος χρόνου. Τι κι αν αποχώρησε ο Ιβκοβιτς. Τι κι αν έγιναν σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ. Ο Ολυμπιακός συνέχισε από εκεί που σταμάτησε πριν από έναν ακριβώς χρόνο. Είναι και πάλι ο πρωταθλητής Ευρώπης! Ακόμη κι αν ή ομάδα τους είχε πολλά σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, ακόμη κι αν αμφισβητήθηκε, ακόμη κι αν κανείς δεν της έδινε τύχη κατά τη διάρκεια της σεζόν, εκείνοι δεν παρασύρθηκαν. Συνέχισαν να στηρίζουν τον προπονητή και τους παίκτες, έβλεπαν τι γίνεται κάθε μέρα στις προπονήσεις, γνώριζαν το κλίμα που επικρατούσε στα αποδυτήρια και ΟΥΔΕΠΟΤΕ παρασύρθηκαν από το γενικό κλίμα.
Έμειναν ΠΙΣΤΟΙ στο πλάνο τους και ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ πανηγυρικά! Απέδειξαν ότι τα πολλά χρήματα δεν φέρνουν και πάντα την ευτυχία σε μια ομάδα. Άλλωστε όταν είχαν τον ενθουσιασμό και τα σκόρπισαν... τι κατάφεραν; Μια τρύπα στο νερό! Η αλλαγή στο πλάνο τους, έφερε και τα αποτελέσματα. Και μάλιστα από την πρώτη στιγμή. Βέβαια το μεγάλο τους στοίχημα, το κέρδισαν πέρυσι με την επιστροφή της ομάδας στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης ύστερα από 15 χρόνια.
Φέτος κέρδισαν δύο ακόμη στοιχήματα. Πολύ μεγαλύτερα! Το πρώτο που μπόρεσαν να κρατήσουν την ομάδα τους στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Επίτευγμα που μόνο η μεγάλη Γιουγκοπλάστικα και η διαστημική Μακάμπι το έχουν καταφέρει στην ιστορία των φάιναλ φορ. Βέβαια το φετινό επίτευγμα είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αφού η Ευρωλίγκα έχει πολλά περισσότερα παιχνίδια και ο δρόμος μέχρι την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου ήταν πολύ πιο μακρύς.
Το δεύτερο έχει να κάνει με τον κόσμο. Στοίχημα το οποίο δεν έχουν κερδίσει ακόμα στο 100%, αλλά –σίγουρα- βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Είναι δεδομένο ότι τα δύο τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός έχει αρχίσει να αποκτά μπασκετικό κοινό. Και αυτό οφείλεται στους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο, οι οποίοι δίνουν και τη ψυχή τους για τους «ερυθρόλευκους» και προσπαθούν να μετατρέψουν την ομάδα τους σε σύλλογο που θα λειτουργεί σε αξιοζήλευτα πρότυπα. Είναι άνθρωποι που αγαπάνε το ελληνικό μπάσκετ, είναι άνθρωποι που αδιαφορούν για το αν βγάλουν χρήματα από το μπάσκετ (εξάλλου ΔΕΝ είναι εφικτό αυτό από τη στιγμή που ο νικητής της Ευρωλίγκας δεν παίρνει περισσότερα από 300.000 ευρώ, ενώ τα τηλεοπτικά δικαιώματα του... Πανθρακικού –χωρίς να έχω κάτι με την ομάδα- είναι πολλά περισσότερα από αυτά του μπασκετικού Ολυμπιακού), είναι άνθρωποι που ΠΡΕΠΕΙ να μείνουν κοντά στο μπάσκετ.
Και αυτό οφείλεται ΚΥΡΙΩΣ στους ίδιους τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Ήδη το πρώτο δείγμα την τελευταία διετία είναι θετικό. Όλο και περισσότερος κόσμος πηγαίνει στο μπάσκετ, όλο και περισσότερος κόσμος φοράει φανέλες του Σπανούλη και του Χάινς (και όχι του Τζιμπούρ ή του Μήτρογλου), όλο και περισσότερος κόσμος αγκαλιάζει την ΜΕΓΑΛΗ προσπάθεια που γίνεται από την «ερυθρόλευκη» ΚΑΕ. Αν μπορέσουν τα αδέρφια να αποκτήσουν ΜΟΝΟ μπασκετικό κοινό –όπως έχουν ήδη ο Άρης και ο Παναθηναϊκός- τότε η επιτυχία τους θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Και είναι σίγουρο ότι θα τους ανοίξει η όρεξη για πολλά περισσότερα στο μέλλον.
Από εκεί και πέρα δεν θέλω αναφερθώ τόσο στους πρωταγωνιστές. Άλλωστε τα έχουμε πει πολλές φορές από εδώ. Ο Βασίλης Σπανούλης και ο Κάιλ Χάινς είναι οι δύο παίκτες που έφεραν τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης, έχοντας πίσω τους μια ομάδα παιδιών που λειτουργούν με βάση το «εμείς» και σε καμία περίπτωση με το «εγώ». Οι παίκτες λένε μεταξύ τους ότι είναι μια οικογένεια και λειτουργούν ως οικογένεια. Εξάλλου το καλό κλίμα αποτυπώνεται στο παρκέ. Όσο για το γεγονός ότι λήγουν τα συμβόλαια των Σπανούλη και Χάινς; Οι Αγγελόπουλοι ξέρουν τι θα κάνουν. Και θα το κάνουν όταν θα έρθει η ώρα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Άλλωστε αποτελούν τους ΒΑΣΙΚΟΥΣ πυλώνες αυτού του Ολυμπιακού και οι πρόεδροι του Ολυμπιακού δεν πρόκειται να αφήσουν τα πάντα στην τύχη τους.
Και έρχομαι στον Γιώργο Μπαρτζώκα. Αν και τα περισσότερα τα έγραψα αμέσως μετά τη πρόκριση του Ολυμπιακού στον μεγάλο τελικό της Ευρωλίγκας, οφείλω να ξαναπώ ότι το φάιναλ έφερε φαρδιά–πλατιά την υπογραφή του! Σεμνός, ταπεινός, πήγε κόντρα σε όλους και όλα, μοίρασε απαντήσεις και φρόντισε να κλείσει πολλά στόματα που έσπευσαν να τον βγάλουν άχρηστο από τη μέρα που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία μέχρι και τις... παραμονές του φάιναλ φορ! Επαναλαμβάνω. Έχει κάνει λάθη! Κυρίως στην επιλογή παικτών, αλλά και στη διαχείριση κάποιων παιχνιδιών. Και γι' αυτά τα λάθη έγινε η αρμόζουσα κριτική, όπως για παράδειγμα το τέταρτο ματς με την Εφές. Και ήταν λογικό να γίνει.
ΟΜΩΣ η δουλειά που έκανε και ο τρόπος που προετοίμαζε ΟΛΟΝ αυτόν τον καιρό την ομάδα, ήταν υπέρ του δέοντος εξαιρετικά. Ο Μπαρτζώκας είναι ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΣ. Τελεία και παύλα. Ακόμη κι αν χάσει το πρωτάθλημα –έστω με το πλεονέκτημα της έδρας- θα είναι πετυχημένος. Και σε αυτό δεν χωρεί καμία αμφισβήτηση από τη στιγμή που η φετινή Ευρωλίγκα είναι η πιο δύσκολη –με βάση το νέο σύστημα διεξαγωγής- από ποτέ. Γιατί κακά τα ψέματα. Ευρωπαϊκό δεν παίρνεις και κάθε μέρα! Και μάλιστα να είσαι ο ΠΡΩΤΟΣ Έλληνας προπονητής που το καταφέρνει.
Και επειδή πολλοί μου λένε ότι «ανακάλυψα τώρα ότι είναι καλός προπονητής» τους παραπέμπω σε κείμενο τον Ιούλιο του 2012 με τίτλο «ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη ομάδα»...
Εις το επανιδείν.
Πηγή: Sentragoal.gr