Η δανεισμένη από τους κλισαρισμένους τίτλους ειδήσεων της εποχής έκφραση δεν διαπίστωνε, αλλά είχε τον ευσεβή πόθο να προλάβει το γεγονός: τους πνιγμούς που συμβαίνουν κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα που ενώ βρέχεται παντού από τη θάλασσα, εντούτοις οι κάτοικοί της δεν ξέρουν μπάνιο!

Είναι μακάβριο, αλλά ο σπουδαίος δημοσιογράφος όντως θαλασσοπνίγηκε: κατά μία τραγική ειρωνεία της τύχης, όχι μόνο βρήκε τον θάνατο (τον Νοέμβριο του 2010) σε ένα ναυάγιο με τη δική του βάρκα που αναποδογύρισε έξω από τη Μήλο, αλλά αγνοούνταν κιόλας επί μία εβδομάδα!

Επηρεασμένος, λοιπόν, από το καθιερωμένο άρθρο του Σγουρδαίου, έχω εισέλθει κι ελόγου μου σ' ένα καθ' όλα εθιστικό τριπάκι: δεδομένου ότι η κούπα της Ευρωλίγκα έχει θρονιαστεί και δεν το κουνάει ρούπι από την Ελλάδα την τελευταία τριετία, κάθε Μάιο γράφω κι εγώ ένα κείμενο με τον ίδιο τίτλο...

Απλώς, ενώ ο τίτλος του Σγουρδαίου προερχόταν από το αστυνομικό δελτίο συμβάντων, τον δικό μου τον άντλησα από μια παροιμιώδη ατάκα του Λάμπρου Κωνσταντάρα στην κωμωδία «Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι»...

Τουθόπερ, τον νου σας ρεμάλια!

Ή μάλλον, τον νου μας, ρεμάλια: όντως, να 'χουμε τον νου μας όλα τα... ρεμάλια που ασχολούμαστε με το μπάσκετ, για να μην (ξανα)χαλάσουμε αυτήν την ατμόσφαιρα και ξαναπέσουμε στα σκληρά!

Κυριολεκτώ, διότι επίκεινται οι εξ ορισμού και εκ προοιμίου σκληροί τελικοί του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό που αποτελούν μια ανοικτή πληγή (από τα διατρέξαντα στον τελικό Κυπέλλου) η οποία δεν ξέρω εάν και κατά πόσον επουλώθηκε...

Εν πάση περιπτώσει, ας μην το γρουσουζεύω άλλο, διότι αυτό το σκληρό ροκ αργεί ακόμα, αλλά, ως γνωστόν, είναι καλύτερα να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις...

Απλώς, σε σχέση με τη νωπή επικαιρότητα, νομίζω ότι αυτό ακριβώς θα έπρεπε να κάνει και ο Πρίντεζης, διότι όλα τα 'χε η Μαριορή, το «πράγμα» του Γιώργου της έλειπε!

Εδώ, βεβαίως, ισχύει και μια σοφή ελληνική παροιμία, διότι (με το συμπάθιο, κιόλας, για το αγοραίον ύφος μου, αλλά) όντως αποδείχθηκε ότι «όποιος βράδυ περπατεί, λάσπη και σκατά πατεί»!

«Βράδυ» λέγεται η εκπομπή του Κωστόπουλου στον ΑΝΤ1 όπου έκανε την κουτσουκέλα του ο Πρίντεζης και θέλω να ελπίζω πως δεν θα νυχτωθούμε κιόλας εκεί.

Αφήνω στην άκρη την ανησυχία και την κινδυνολογία και επιστρέφω στη θετική πλευρά του ελληνικού μπάσκετ, το οποίο παραβιάζει πλέον όλα τα άδυτα και τα άβατα του πλανήτη...

...και το μόνο απωθημένο του πλέον είναι να εισβάλει στον Λευκό Οίκο και εν συνεχεία να την κάνει για το φεγγάρι ή για τον Αρη!

Το εννοώ αυτό, διότι τις τελευταίες μέρες άνοιξαν όλες οι άλλες πόρτες για την μπασκετική αφεντιά μας κι όρεξη (αλλά και γερό μνημονικό) να 'χει κάποιος για να τα αραδιάσει, με τη βεβαιότητα πως όλο και κάτι θα διαλάθει την προσοχή του...

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Ο Ολυμπιακός πίνει τσάι στην αγγλική πρωθυπουργική κατοικία της Downing Street 10 και εν συνεχεία σουλατσάρει στο ελληνικό προεδρικό μέγαρο...

Ο (προπονητής της εθνικής Κίνας) Παναγιώτης Γιαννάκης κόβει βόλτες (που δεν τις πρόλαβε το 2008) στην «απαγορευμένη πόλη» και στο Σινικό Τείχος του Πεκίνου και συναντάται κιόλας με τον Αντώνη Σαμαρά...

Ο Νίκος Γκάλης κάνει κατάληψη στις σελίδες των «Νew York Times»...

Ο (προπονητής της εθνικής Ρωσίας) Φώτης Κατσικάρης την έχει αράξει στο Κρεμλίνο...

Ο (προπονητής της εθνικής Ιορδανίας) Βαγγέλης Αλεξανδρής θα προσκληθεί όπου να 'ναι για να δοκιμάσει το μάσναφ από τα χεράκια της βασίλισσας Ράνια Αλ Αμπντουλάχ...

Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης φοράει κελεμπίες και το γλεντάει (για το νταμπλ) στην Τυνησία, ο Κρις Χουγκάζ αναλαμβάνει τη μεξικανική ομάδα Κορεκαμίνος που έχει πρόεδρο τον θρυλικό άσο της Βαρέζε Μανουέλ Ράγκα Ναβάρο και ο Μιχάλης Καλαβρός άφησε την Κίνα και τράβηξε κατά Νέα Ζηλανδία μεριά!

Ασχετο αλλά σχετικό: (και) ο πολίστας Θοδωρής Χατζηθεοδώρου κρεμάει το σκουφάκι του και αναλαμβάνει μια ομάδα στο Σίδνεϊ, οπότε είναι βέβαιον ότι πλέον όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στα γήπεδα όλου του κόσμου, κάποιος Ελληνας θα την έχει λαξεύσει!

Αφήνω έξω από αυτόν τον μεγάλο λογαριασμό όλους εκείνους τους παίκτες και τους προπονητές που έχουν κάνει εδώ και καιρό τα κουμάντα τους εκτός ελληνικών συνόρων και δεν μπορώ παρά να τους βγάλω το καπέλο...

...διότι επιτέλους ξεπέρασαν το (ξενο)φοβικό σύνδρομο και έγιναν τυχοδιώκτες όπως οι Γιουγκοσλάβοι!

Υπό την πίεση της κρίσης και όποιων άλλων συνθηκών τους οδηγούν στη μετανάστευση, συνειδητοποίησαν επιτέλους ότι η ζωή και η καριέρα τους δεν μπορούν να περικλείονται σε ένα ποτήρι φραπέ...

...και αντί να κυνηγάνε ελληνικές χίμαιρες, κάνουν πράξη το όπου (μπασκετική) γη και πατρίς!

Απευθυνόμενος προς τον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό, ο Κάρολος Παπούλιας αναφέρθηκε στο μήνυμα της αγωνιστικότητας και της επιτυχίας που δίνει η Ελλάδα μέσω του αθλητισμού σε όλο τον κόσμο και δεν είχε άδικο...

Απλώς, ελπίζω να έχουμε αφήσει κάβα και κάποιο μήνυμα για εσωτερική κατανάλωση, ώστε να μην επιβεβαιωθεί ο μακάβριος τίτλος των άρθρων του Σγουρδαίου...

...και γι' αυτό γράφω και βροντοφωνάζω κι εγώ «τον νου μας, ρεμάλια»!

Πηγή: Goal

Μπάσκετ SPORTS