Tην εφαρμογή του «instant replay» για όλα τα παιχνίδια των πλέι οφ, σε συνεργασία με την ΕΡΤ, ανακοίνωσε περιχαρής ο ΕΣΑΚΕ. Γράφει ο Νίκος Παπαδογιάννης.
Βεβαίως, ο κανονισμός ισχύει ούτως ή άλλως βάσει της προκήρυξης του πρωταθλήματος, ξεκίνησε μάλιστα πιλοτικά από το 2011, αλλά εφαρμόζεται μόνο σποραδικά, αφού η τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων της Α1 είναι ελλιπής ως ανύπαρκτη, ιδίως τα Σαββατοκύριακα των αλλεπάλληλων, τυφλών απεργιών της ΕΣΗΕΑ.
Η διοργανώτρια αρχή υπόσχεται ότι δεν θα υπάρξουν εξαιρέσεις στους αγώνες που αρχίζουν απόψε, αφού η κρατική τηλεόραση θα τους καλύψει όλους, πλην ενός. Εάν γίνει η στραβή σε αυτό το μοναδικό μη τηλεοπτικό ματς (το δεύτερο ΑΓΟΡ - ΠΑΟΚ), δεν χάθηκε ο κόσμος, βρε αδερφέ, ας βγάλουν άκρη οι διαιτητές χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας. Και πάλι καλά να λέμε.
«Ωραία», θα πανηγυρίσουν οι αδαείς. «Θα μπορούν τουλάχιστον οι διαιτητές να διορθώνουν τα λάθη της».
Αμ, δεν είναι ακριβώς έτσι. Μέσα στη φούρια και τον ενθουσιασμό του, ο ΕΣΑΚΕ παρέλειψε να υπενθυμίσει τι ακριβώς σημαίνει «instant replay». Ο ουρανοκατέβατος αναγνώστης της ανακοίνωσης θα νομίζει ότι αυτός ο κανονισμός θα φωτίσει αμφισβητούμενα φάουλ, βήματα, κινητά σκριν ή τρία δευτερόλεπτα.
Οχι. Ο διαιτητής έχει τη δυνατότητα (ή την υποχρέωση) να ζητήσει τη βοήθεια του βίντεο μόνο για φάσεις «αντικειμενικής ευθύνης», που συνήθως έχουν σχέση με τα χρονόμετρα (αν ένα σουτ ήταν εμπρόθεσμο ή όχι) ή με τις γραμμές του αγωνιστικού χώρου (αν ένα καλάθι ήταν τρίποντο ή δίποντο), στο τελευταίο δίλεπτο ενός αγώνα. Ο διαιτητής επιστρατεύει επίσης το instant replay, εάν θέλει να εξακριβώσει ποια άτομα εμπλέκονται σε σύρραξη ή ποιος παίκτης πρέπει να σουτάρει τις ελεύθερες βολές ή ποιος ακούμπησε τελευταίος τη μπάλα πριν αυτή βγει άουτ.
Οταν ο έμπειρος Χρήστος Χριστοδούλου έτρεξε στα τηλεοπτικά μόνιτορ για να ξαναδεί την τελευταία φάση του προπέρσινου αγώνα Αρη - Ολυμπιακού στο Αλεξάνδρειο (τάπα του Χάινς α λα Βράνκοβιτς), υπέπεσε σε παράβαση κανονισμών: δεν είχε το δικαίωμα να επανεξετάσει τέτοιου είδους φάση. Οι περισσότεροι παρατηρητές επιβράβευσαν τελικά την πρωτοβουλία του -ένεκα της απονομής δικαιοσύνης- αλλά αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Οι καλύτεροι δικαστές ξέρουν να διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές, ώστε να δίνουν προτεραιότητα στο πνεύμα (και όχι στο γράμμα) του νόμου.
Ας μην περιμένουμε λοιπόν «διορθώσεις» σε φάσεις όπως το περιβόητο no-call του Πηλοΐδη ή η τάπα του Γιασικεβίτσιους στον Παπαλουκά. Οσο κι αν γαυγίσει η εξέδρα, οι διαιτητές θα αγνοήσουν τις οπαδικές κραυγές και τις τηλεοπτικές οθόνες. Υπάρχει, όμως, τρανό παράδειγμα που δικαιώνει την καθιέρωση του instant replay: το καλάθι του Μάικ Μπατίστ με τζαμπ-σουτ από τη γωνία στην εκπνοή του περσινού ντέρμπι του Φαλήρου (78-77). «Εγινε και φάουλ», φώναζε σε όλους τους τόνους ο Παναθηναϊκός.
Αλλά οι διαιτητές δεν θα είχαν δικαίωμα να καταλογίσουν το (όποιο) φάουλ εκ των υστέρων. Βάσει κανονισμού, θα κοίταζαν μοναχά τα πόδια του Μπατίστ. Ηταν τρίποντο το καλάθι ή δίποντο; Σε τέτοιου είδους απορίες δίνει λύσεις το instant replay.
Πηγή: SportDay
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις